Η ομιλία ενός πρωθυπουργίσκου...

Κάπου διάβασα ότι ο Τζέφρι ξαναχτύπησε στο στυλ "αμαρτάνω-αμαρτάνω, πώς πονώ και υποφέρω πιο πολύ από εσάς που απολύεστε (τυχερούληδες, που δεν θα ξυπνάτε από τα άγρια χαράματα και θα έχετε κάμποσο χρονο για σκότωμα!), που σας παίρνουν τα σπίτια (τυχερούληδες, που δεν θα σας κυνηγάει ο διαχειριστής για τα κοινόχρηστα!), που πεινάνε τα παιδιά σας (τυχερούληδες, δεν αναγκάζεστε να κλειδώνετε το ψυγείο για να μην γίνουν παχύσαρκα!), αλλά το κάνω για το καλό σας.  Για να πούμε και του στραβού το δικίιο δεν ξέρω αν θα τα καταφέρω (εδώ τα αφεντικά μου με άρχισαν στις φάπες γιατί άργησα τόσο πολύ να σας καταστρέψω). Αλλά, μην ανησυχείτε: το θρόνο δεν τον αφήνω!"

Επειδή εμείς τώρα όλη τη νύχτα δεν κοιμηθήκαμε μιας και παρακαλάγαμε στην Αριανή Παναγία (και στον Άρη έχουν μανάδες) μη και του καρφωθεί να φύγει πριν τον αρπάξουμε με τις πέτρες, του δημεύσουμε την περιουσία, κάνουμε θερινό το τσαρδί του... καθησυχαστήκαμε από αυτή τη δήλωση και μπήκαμε στις σπατάλες: φτιάξαμε τσάι για να μαλακώσουμε το ξεροκόμματο του προηγούμενου μήνα και το φάγαμε...

 Χορτάτοι πια, στείλαμε δυο φάσκελα προς τη μεριά που νομίζουμε ότι μένει κι άλλα δυο σε μας που τον ψηφίσαμε και ανασκουμπωθήκαμε. Κι επειδή Δευτέρα είναι κι ο κάθε καλός νοικοκύρης που τώρα δεν έχει να τρέχει για το μεροκάματο, καθότι άνεργος, βάλαμε στο νού να κάνουμε φασίνα. Θα μας φάει λίγες μέρες (μέχρι την Τετάρτη) να μαζέψουμε όλα τα υλικά που χρειάζονται για την φασίνα (όπλα, μπαλάσκες, μάσκες για τα δακρυγόνα, χαμόγελο, τραγούδι, ανάστημα) και θα βγούμε να καθαρίσουμε στους δρόμους και στις πλατείες τη μπόχα από τον δοσιλογισμό τους και την ανανδρεία τους!

Απλά και ξεκάθαρα πράγματα! 'Εξω οι ποντικοί από το καράβι που βουλιάζει! Αρκετό τυρί φάγατε! Το καράβι θα μείνει με το πλήρωμα και τους μη κιοτήδες!

Εμείς ξέρουμε κολύμπι κι η θάλασσα είναι η πατρίδα μας! Μια θάλασσα πολιτισμού, αξιών, γνώσης, αξιοπρέπειας! Μια θάλασσα που εδώ και χιλιάδες χρόνια απλώνεται στης Πλάσης μας τις άκρες.

Σ' αυτήν την πατρίδα τα καράβια βουλιάζουν μόνο από το βάρος των ποντικών και των ριψάσπιδων!
Από αυτήν την πατρίδα περάσανε μεγαλύτεροι κίνδυνοι και κατακτητές που νομίσανε ότι μπορούσανε να υποτάξουν την καρδιά, το νου, τη γλώσσα, την ψυχή μας και στο τέλος αυτοί χαθήκανε κι εμείς είμαστε εδώ, γελάμε και ηλιολουζόμαστε!
Εμείς ακόμα λεγόμαστε Έλληνες και χάθηκαν οι Ούννοι, οι Γότθοι, οι Βησιγότθοι, οι Ρωμαίοι, οι Βυζαντινοί!
Εμείς ακόμη Έλληνες λεγόμαστε κι ετούτο το κομμάτι Γης, ΕΛΛΑΔΑ!


Ως εδώ, ωρέ! Εδώ είναι ΒΑΛΚΑΝΙΑ, δεν είναι παίξε γέλασε! 10 χρόνια σας πήρε να διαλύσετε τη Γιουκοσλαβία... Αιώνες θα σας πάρει για να συλήσετε αυτόν τον τόπο! Γιατί εδώ είμαστε Έλληνες, είμαστε ΦΩΣ και ΓΕΛΙΟ, είμαστε ΩΧ μάνα μου κι αμέσως το ΤΡΑΓΟΥΔΙ!
Καλά ήταν τα κρουασάν, τα σου και τα φοντάν μα εμείς ευχαριστιόμαστε και τη ρακή κοιτώντας τις σμιλεμένες πέτρες!

Θέλει ΑΡΕΤΗ και ΤΟΛΜΗ, αδέλφια η ελευθερία.

ΑΡΕΤΗ, ΤΟΛΜΗ και ΓΝΩΣΗ θα συμπλήρωνα.

Κι επειδή από αλλού ξεκίνησα κι αλλού η ρύμη της γραφής με πήγε, σ' εκείνη την ανάρτηση μετέφερα ένα σχόλιο- πρόταση:
Επειδή το θράσος τους ξεπερνάει κάθε όριο προτείνω να πάψουμε να καταναλώνουμε τους χώρους των ιστοσελίδων μας με τις γελοίες και αποτυχημένες δηλώσεις αυτού του αξιοθρήνητου θιάσου μαριονετών και να αρκούμαστε στην εξής αναφορά σε κάθε ηλιθιότητά τους: 
"Χα-χα-Χα! Γελάσαμε και σήμερα... θάχει κι' αύριο τόσα σαχλά σενάρια ο θίασος των δοσίλογων να μας προσφέρει;"
Και να χρησιμοποιούμε τον χρόνο και τον χώρο μας για πιο εποικοδομητικά πράγματα όπως το ανέβασμα του τραγουδιού "Πουλημένοι" με τον Ξυλούρη, "Δεν Πλερώνω" με τον Μητσιά, κανένα ΟΥΚ ΑΝ ΛΑΒΟΙΣ ΑΠΟ ΤΟΥ ΜΗ ΘΕΛΟΝΤΟΣ!" κάτι έτσι τόσο ελληνικό και ξεκάθαρο που ο μεταφραστής τους θα καταφέρει να το αποδώσει στην βαρβαρική διάλεκτο (στους Γερμανούς, Εγγλέζους, Γάλλους, Αμερικανούς μαριονετίστες εννοώ καλέ) και στα δικά τους αφεντικά, γιατί το κουκλοθέατρο "η Παρωδία του Παραλόγου" είναι ΑΕ. Κανείς δεν ξέρει τους μετόχους (κάτι σαν την δική μας Τράπεζα της Ελλάδος) και τα μηνύματα προς τα εκεί πρέπει να πηγαίνουν όχι στα αμερικανοκολεγιομεγαλωμένα τσιράκια τους που δεν είμαστε και σίγουροι ότι καταφέρνουν να αποστηθίσουν το μήνυμα ως μη καλοί γνώστες της ελληνικής γλώσσας.
Πετάμε και κανένα ΜΟΛΩΝ ΛΑΒΕ (για να κατανοήσουν γιατί χαμογελάμε ακόμα, αστειευόμαστε και τραγουδάμε). Δεν μπορεί, αν δεν έχουν μελετήσει ιστορία (αυτήν την ιστορία που είναι παγκόσμια κι όχι μόνο δικιά μας, γιατί εμάς έτσι μας μάθανε τα καλά να τα χαρίζουμε και τ' άσχημα για μας να τα κρατάμε, κι αυτό για να το δουλεύουμε με το μυαλό και την καρδιά να βρίσκουμε το λάθος να το φτιάχνουμε, σε καλό να το μετασχηματίζουμε και μετά, άιντε πάρτε το κι εσείς χαϊβάνια λίγο παρακάτω να το πάτε!), θα 'χουνε δει τους 300, αυτήν την υπερπαραγωγή του Χόλυγουντ που δείχνει τους Έλληνες να λούζονται και να στολίζονται παραμονές του χαμού τους (γιατί ο Έλληνας τον Θάνατο δεν τον φοβάται: δεν είναι ηλίθιος! Το ξέρει πως είναι κάπου εκεί γύρω, σύντροφος παντοτινός και τον προσμένει). Έχει εκεί αυτήν την ατάκα που έδωσαν στις προειδοποιήσεις των επιδρομέων ότι θα χαθεί ο ήλιος από τα πολλά βέλη που θα τους ρίχνουν: ΚΑΛΥΤΕΡΑ, ΘΑ ΜΑΧΟΜΑΣΤΕ ΥΠΟ ΣΚΙΑΝ!


Εγώ, πάντως σας το δηλώνω: Σαν πρόβατο επί σφαγή, δεν πρόκειται να πορευτώ! Θα πορευτώ ΣΑΝ ΛΥΚΟΣ ΠΕΡΗΦΑΝΟΣ, που όταν απειλείται η επιβίωσή της φυλής του, ορμά στα μαντριά κι όποιον πάρει ο χάρος! ΛΥΚΟΣ ΠΕΡΗΦΑΝΟΣ που ούτε οι ιερόσυλοι δεν τόλμησαν να τον γευτούν φρικασέ στο κυριακάτικο τραπέζι! ΛΥΚΟΣ ΠΕΡΗΦΑΝΟΣ που μόνο σαν τον πιάσουν σε παγίδα (δόλια δηλαδή κι όχι ίσος προς ίσον) τον γδέρνουν και στολίζονται με τη δορά του μπας και δειχτούν γενναίοι,  μπα κι αισθανθούν για λίγο την αξιοπρέπεια και το ανάστημά του!
Αυτά προς το παρόν γιατί μ' έπιασε κι η συγκίνηση...