Προσπαθώ να καταλάβω... Η Κίνα μόνο;
Τα μεταλλαγμένα;
Και η ελληνική πραγματικότητα;
Μόνο οι μεγάλοι κερδοσκόποι;
Οι μικροαγρότες που πνίγουν τα χωράφια τους στα λιπάσματα και στα φυτοφάρμακα για να ανταπεξέλθουν στις ανάγκες των καιρών;
Αποτελεί άλλοθι αυτό; Εμείς; Που αρχίζουμε τους ψεκασμούς για να μην δείχνει η βιγκόνια μας άρρωστη;
Εμείς; Που κατεβάζουμε τα φάρμακα σαν να είναι καραμέλες (που κάνουν παρεπιπτόντως και
κακό στα δόντια;)
Εμείς; Που χρησιμοποιούμε όλα τα σαμπουάν, τα μαλακτικά, τα καθαριστικά με τα όμορφα αρώματα;
Αθώοι;
Οι κτηνοτρόφοι; Ακόμη και οι μικροί, που μπροστά στο να ανταπεξέλθουν σφάζουν το άρρωστο ζώο και το πουλάνε; Και ξέρουν ότι θα το αγοράσουμε γιατί είναι από το χωριό;
Εμείς; Που ενώ έχουν υπάρξει ρεπορτάζ που δείχνουν κάτω από τι ελεεινές συνθήκες ζουν και θανατώνονται τα ζώα στις φάρμες που προορίζονται τα ζωντανά για την αγορά εξακολουθούμε να τρώμε τα παϊδάκια και τα ψαρονέφρια;
Δεν είμαι χορτοφάγος, αλλά υπάρχουν στιγμές που ανατριχιάζω σκεπτόμενη ότι εκείνη την στιγμή απολαμβάνω το σώμα ενός πλάσματος που πέρασε τα πάνδεινα, που δολοφονήθηκε βάναυσα προκειμένου να φτάσει στο πιάτο μου...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου