Δεν φαντάζομαι ότι υπήρχαν αμφιβολίες περί του τι θα έβγαζε αυτή η ψηφοφορία στην τρύπα των ποντικών, που κατ' ευφημισμό αποκαλούμε Βουλή. Μόνο ένας είχε το θάρρος να τραβήξει ως το τέλος υποστηρίζοντας τα όσα εξ αρχής είχε θέσει, από το κυβερνών κόμμα.
Οι υπόλοιποι μέχρι τελικής πτώσεως θα ακολουθήσουν την καριέρα του ξεπερασμένου πολιτικάντη. Κάποιοι από αυτούς έλαβαν ήδη τα αργύρια της προδοσίας τους προς τον λαό που τους ψήφισε αναλαμβάνοντας υπουργικούς θώκους, κάποιοι άλλοι με ποιος ξέρει ποιες υποσχετικές συναλλαγές. Γιατί όποιος όντως πείστηκε από τα όσα ειπώθηκαν από τον πρωθυπουργό και τον Υπουργό Οικονομικών μάλλον θα πρέπει να εξετασθεί από ψυχίατρο για το αν έχει σώας τας φρένας.
Όλοι αυτοί οι ριψάσπιδες, που από την πρώτη μέρα σέρνονται στην κομματική τους τάχα πειθαρχία, είναι άξιοι της τύχης που τους επιφυλάσσεται γιατί γελιούνται αν πιστεύουν πως θα γλυτώσουν...
Δεν είναι οι διαθέσεις αυτού του λαού ίδιες με την εποχή που ο μικρός Καραμανλής παρέδωσε την διακυβέρνηση του τόπου και απεσύρθη στον μισθό του σιωπηλού βουλευτού έχοντας συντροφιά την σύζυγό του (αλήθεια θυμάται κανείς το πώς κατάφερε και μπήκε στην Ιατρική και πόσο εύκολα κατάφερε να την τελειώσει;) και τα δίδυμα.
Στην προηγούμενη εκλογική διαδικασία αρκετοί από τα μεγάλα ονόματα της τότε κυβέρνησης βρέθηκαν εκτός Βουλής. Ήταν μια ήπια διαμαρτυρία των ψηφοφόρων αυτού του κόμματος.
Τώρα πια η πλειοψηφία των ψηφοφόρων και των δύο κομμάτων έχει αντιληφθεί το παιχνίδι που παίζεται στην πλάτη τους. Βρήκαν την κοινή συνισταμένη τους... : την άδεια τσέπη και την απαξίωσή τους. Αντιλαμβάνονται με οδυνηρό τρόπο ότι χρησιμοποιήθηκαν και ότι δεν χωρίζει τίποτε τους μεν από τους δε: μεροκαματιάρηδες είναι είτε είναι αγρότες είτε υπάλληλοι είτε μικροβιοτέχνες είτε έχουν κάποιο μικρομάγαζο. Και οι μεν και οι δε αυτό που ήθελαν ήταν να γεύονται μια καλύτερη ζωή όπως τους την πρόβαλλαν από τα ξεπουλημένα ΜΜΕ: ένα καλό αμάξι, ένα σπίτι σε καλή περιοχή, την επίπεδη τηλεόραση, να σπουδάσουν τα παιδιά τους, να αγοράζουν επώνυμα ρούχα... Κι όλα αυτά, στο όνομα και στην πίεση των μεγάλων αφεντικών, αποφασίστηκε να τους τα πάρουν. Και τους τα παίρνουν...
Τώρα, με πολύ οδυνηρό τρόπο αντιλαμβάνονται όλοι πως, αν δεν υψώσουν το ανάστημά τους, του χρόνου τέτοιον καιρό, δεν θα υπάρχει η δυνατότητα να καλύψουν τις βασικές τους ανάγκες, να αγοράσουν τα απαραίτητα είδη διατροφής, να πληρώσουν τους λογαριασμούς, το δάνειο για το σπίτι).
Συγχωρήστε με, για τον σκληρό λόγο αλλά τόσο σκληρή είναι η αλήθεια.
Η μειοψηφία του λαού, που απαιτούσε κάτι καλύτερο για την παιδεία, για τις κοινωνικές παροχές, για την λειτουργία των δημοκρατικών θεσμών, για ένα αξιοπρεπές επίπεδο διαβίωσης δεν κατάφερνε να συγκεντρώσει στις διαμαρτυρίες του τόσο όγκο προσερχομένων.
Σήμερα λοιπόν, και που ακόμα η ατμόσφαιρα του κέντρου της Αθήνας δεν έχει καθαρίσει από τα χημικά, θα μαζευτούν πάλι οι αγανακτισμένοι πολίτες. Οι αποφασισμένοι αγανακτισμένοι πολίτες. Γιατί είναι μονόδρομος. Γιατί ο φόβος πρέπει να μετακομίσει στα έδρανα αυτής της Βουλής. Οι πολίτες αυτής της χώρας γεύονται αυτά που ενδόμυχα φοβούνταν. Οπότε δεν έχουν τίποτε να φοβούνται. Το βιώνουν ήδη...
Οι υπόλοιποι μέχρι τελικής πτώσεως θα ακολουθήσουν την καριέρα του ξεπερασμένου πολιτικάντη. Κάποιοι από αυτούς έλαβαν ήδη τα αργύρια της προδοσίας τους προς τον λαό που τους ψήφισε αναλαμβάνοντας υπουργικούς θώκους, κάποιοι άλλοι με ποιος ξέρει ποιες υποσχετικές συναλλαγές. Γιατί όποιος όντως πείστηκε από τα όσα ειπώθηκαν από τον πρωθυπουργό και τον Υπουργό Οικονομικών μάλλον θα πρέπει να εξετασθεί από ψυχίατρο για το αν έχει σώας τας φρένας.
Λίγο πιο έξω τα ΜΑΤ είχαν αναλάβει να δείξουν την αγανάκτηση των "πολιτικάντηδων"...
Και οι "Αγανακτισμένοι Πολίτες" γεύτηκαν νέα κοκτέιλ δακρυγόνων ενώ μέσα στη Βουλή οι κυρίες και οι κύριοι εκπρόσωποί τους συνέχιζαν τους μεγαλόσχημους κενούς διαξιφισμούς τους... Όλοι αυτοί οι ριψάσπιδες, που από την πρώτη μέρα σέρνονται στην κομματική τους τάχα πειθαρχία, είναι άξιοι της τύχης που τους επιφυλάσσεται γιατί γελιούνται αν πιστεύουν πως θα γλυτώσουν...
Δεν είναι οι διαθέσεις αυτού του λαού ίδιες με την εποχή που ο μικρός Καραμανλής παρέδωσε την διακυβέρνηση του τόπου και απεσύρθη στον μισθό του σιωπηλού βουλευτού έχοντας συντροφιά την σύζυγό του (αλήθεια θυμάται κανείς το πώς κατάφερε και μπήκε στην Ιατρική και πόσο εύκολα κατάφερε να την τελειώσει;) και τα δίδυμα.
Στην προηγούμενη εκλογική διαδικασία αρκετοί από τα μεγάλα ονόματα της τότε κυβέρνησης βρέθηκαν εκτός Βουλής. Ήταν μια ήπια διαμαρτυρία των ψηφοφόρων αυτού του κόμματος.
Τώρα πια η πλειοψηφία των ψηφοφόρων και των δύο κομμάτων έχει αντιληφθεί το παιχνίδι που παίζεται στην πλάτη τους. Βρήκαν την κοινή συνισταμένη τους... : την άδεια τσέπη και την απαξίωσή τους. Αντιλαμβάνονται με οδυνηρό τρόπο ότι χρησιμοποιήθηκαν και ότι δεν χωρίζει τίποτε τους μεν από τους δε: μεροκαματιάρηδες είναι είτε είναι αγρότες είτε υπάλληλοι είτε μικροβιοτέχνες είτε έχουν κάποιο μικρομάγαζο. Και οι μεν και οι δε αυτό που ήθελαν ήταν να γεύονται μια καλύτερη ζωή όπως τους την πρόβαλλαν από τα ξεπουλημένα ΜΜΕ: ένα καλό αμάξι, ένα σπίτι σε καλή περιοχή, την επίπεδη τηλεόραση, να σπουδάσουν τα παιδιά τους, να αγοράζουν επώνυμα ρούχα... Κι όλα αυτά, στο όνομα και στην πίεση των μεγάλων αφεντικών, αποφασίστηκε να τους τα πάρουν. Και τους τα παίρνουν...
Τώρα, με πολύ οδυνηρό τρόπο αντιλαμβάνονται όλοι πως, αν δεν υψώσουν το ανάστημά τους, του χρόνου τέτοιον καιρό, δεν θα υπάρχει η δυνατότητα να καλύψουν τις βασικές τους ανάγκες, να αγοράσουν τα απαραίτητα είδη διατροφής, να πληρώσουν τους λογαριασμούς, το δάνειο για το σπίτι).
Συγχωρήστε με, για τον σκληρό λόγο αλλά τόσο σκληρή είναι η αλήθεια.
Η μειοψηφία του λαού, που απαιτούσε κάτι καλύτερο για την παιδεία, για τις κοινωνικές παροχές, για την λειτουργία των δημοκρατικών θεσμών, για ένα αξιοπρεπές επίπεδο διαβίωσης δεν κατάφερνε να συγκεντρώσει στις διαμαρτυρίες του τόσο όγκο προσερχομένων.
Σήμερα λοιπόν, και που ακόμα η ατμόσφαιρα του κέντρου της Αθήνας δεν έχει καθαρίσει από τα χημικά, θα μαζευτούν πάλι οι αγανακτισμένοι πολίτες. Οι αποφασισμένοι αγανακτισμένοι πολίτες. Γιατί είναι μονόδρομος. Γιατί ο φόβος πρέπει να μετακομίσει στα έδρανα αυτής της Βουλής. Οι πολίτες αυτής της χώρας γεύονται αυτά που ενδόμυχα φοβούνταν. Οπότε δεν έχουν τίποτε να φοβούνται. Το βιώνουν ήδη...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου