Επειδή, κατά γενική ομολογία, έχω ζωηρή φαντασία, έπλασα την εικόνα του τι θα γίνει όταν η απόφαση της Ολομέλειας του Συμβουλίου Επικρατείας είναι "Ακύρωση των αποτελεσμάτων των Νομαρχιακών και Δημοτικών Εκλογών 2010" επειδή πραγματοποιήθηκαν με αντισυνταγματικό νόμο.
Μπορείτε να φανταστείτε όσους θεώρησαν ότι έδεσαν τον γάιδαρό τους με την εκλογή τους και εμφάνισαν συμπεριφορά αντίθετη από τα όσα υπόσχονταν;
Μπορείτε να φανταστείτε ποιοι θα συμφωνήσουν στην αλλαγή αυτού του άρθρου του Συντάγματος;
Μπορείτε να φανταστείτε ότι αυτοί οι άσχετοι που συντάσουν και εισηγούνται τους αντισυνταγματικούς νόμους αμείβονται με τα χρήματα από την μείωση των δικών μας πενιχρών εισοδημάτων; (τα δικά τους εισοδήματα όπως γνωρίζετε δεν ανέρχονται στο ποσό των 400, 800, 1.000, 1.500 ευρώ).
Μπορείτε να φανταστείτε ότι ένας δικηγόρος έκανε το αυτονόητο και κατέθεσε προσφυγή για την αντισυνταγματικότητα του νόμου περί ιθαγένειας;
Δεν χρειάζεται να το φανταστειτε γιατί έγινε από τον κ. Ιωάννη Ανδριόπουλο.
Χρειαστηκε να πράξει το αυτονόητο επειδή οι επεξεργαστές νομοσχεδίων της κυβέρνησης αλλά και οι επιτροπές της Βουλής μπορούν να βραβευτούν ως οι κορυφαίοι της ασχετοσύνης (κι αυτό επειδή θέλω να είμαι καλοδιάθετη).
Είναι εφιαλτικά αφάνταστο το ότι, με τους τόσους συνταγματολόγους και δικηγόρους που το κάθε κόμμα διαθέτει στους κόλπους του, αναγκάζονται να αποδέχονται τα νομοσχέδια που κάποιοι νομοπαρασκευαστές της δεκάρας ετοιμάζουν και να τα υπογράφουν μπροστά στην πρεμούρα να περάσουν όλα όσα πιθανώς τους επιβάλλονται μιας και είναι βέβαιοι ότι μετά από τόσα χρόνια α-παιδείας η πλειοψηφία του λαού δεν έχει ιδέα για το τι το Σύνταγμα αυτής της χώρας επιβάλλει.
Ευτυχώς δεν είναι μόνο ο κ. Ανδριόπουλος.
Ο κ. Αντωνίου έπραξε το ίδιο καταθέτοντας μήνυση κατά των βουλευτών και του πρωθυπουργού για το μνημόνιο.
Και δεν είναι μόνο αυτός.
Παρακολουθώντας στο youtube αποσπάσματα από την Γενική Συνέλευση των εργαζομένων της ΕΘΕΛ πληροφορήθηκα ότι τρεις ακόμη συμπολίτες μας (κ. Νίκος Βασιλειάδης, Γιώργος Αγγελίδης και Ε. Μακρής) κατέφυγαν σε δικηγόρο καταθέτοντας της συλλογικές τους συμβάσεις, από το 1994 μέχρι τώρα, προκειμένου να γνωμοδοτήσει εάν μπορουν να καταθέσουν μήνυση για καταπάτηση των εργασιακών τους δικαιωμάτων.
Πού καταντήσαμε, θα μου πείτε. Με τόσους εκπροσώπους μας (στη βουλή, στον δήμο, στα σωματεία... στα κόμματα) να πρέπει να δράσουμε ο καθένας από μόνος του για την επιβολή του δικαίου.
Και πώς να μην πορεύεται καθείς μοναχός τους αφού στα σχολεία μας το πολύ-πολύ να αποκτήσουμε μια αρπακολατζίδικη γνώση του Συντάγματος γιατί με αυτόν τον τρόπο δημιουργούνται οι γενιές που θα είναι εύκολη βορά στους εκάστοτε ποδηγέτες της θέλησής τους, της ευημερίας του τόπου τους, του πλανήτη, του σύμπαντος ολόκληρου.
Λοιπόν, φίλοι μου, κάποια βασικά άρθρα που, νομίζω, ότι οφείλουμε να γνωρίζουμε τουλάχιστον παπαγαλία (πού θα πάει, χωρίς να το θέλουμε, θ' αρχίσουμε ν' αντιλαμβανόμαστε την ουσία τους) είναι:
"Άρθρο 111. 1. Κάθε διάταξη νόμου ή διοικητικής πράξης με κανονιστικό χαρακτήρα,
που είναι αντίθετη προς το Σύνταγμα, καταργείται από την έναρξη της
ισχύος του".
"Άρθρο 120. 4. Η τήρηση του Συντάγματος επαφίεται στον πατριωτισμό των Ελλήνων,
που δικαιούνται και υποχρεούνται να αντιστέκονται με κάθε μέσο
εναντίον οποιουδήποτε επιχειρεί να το καταλύσει με τη βία".
Δεν γνωρίζω εάν ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας έχει γνώση αυτών των άρθρων, αλλά, τουλάχιστον, τον όρκο του, θεωρώ ότι πρέπει να τον θυμάται και να τον τιμά.
Ο όρκος του, λοιπόν, είναι σύμφωνα με το άρθρο 33 παρ. 2 του Συντάγματος:
"Ορκίζομαι στο όνομα της Αγίας και Ομοούσιας και Αδιαίρετης Τριάδας
να φυλάσσω το Σύνταγμα και τους νόμους, να μεριμνώ για την πιστή
τους τήρηση, να υπερασπίζω την εθνική ανεξαρτησία και την
ακεραιότητα της Χώρας, να προστατεύω τα δικαιώματα και τις
ελευθερίες των Ελλήνων και να υπηρετώ το γενικό συμφέρον και την
πρόοδο του Ελληνικού Λαού".
αλλά και σύμφωνα με το άρθρο 42:
1. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας εκδίδει και δημοσιεύει τους νόμους
που έχουν ψηφιστεί από τη Βουλή μέσα σε ένα μήνα από την ψήφισή
τους. Μέσα στην προθεσμία που προβλέπεται στο προηγούμενο εδάφιο, ο
Πρόεδρος της Δημοκρατίας μπορεί να αναπέμψει στη Βουλή νομοσχέδιο
που έχει ψηφιστεί από αυτή, εκθέτοντας και τους λόγους της
αναπομπής".
Και έχω τις απλές ερωτήσεις:
Επειδή τα δικαιώματα και οι ελευθερίες των Ελλήνων είναι κεκτημένα αλλά το γενικό συμφέρον και η πρόοδος του λαού είναι ζητούμενα Με
ποιον τρόπο ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας τηρεί τον όρκο του τώρα που
αλώνουν τα δικαιώματα των Ελλήνων; Γιατί δικαίωμα κεκτημένο των εργαζομενων είναι οι εργασιακοί όροι, τα
επιδόματα, οι συμφωνημένες αποδοχές τους (που
θα μπορούσε να μειωθεί βεβαίως εάν μειώνονταν οι τιμές των ειδών
διατροφής, πρώτης ανάγκης, ενοικίων, ιατρικών πράξεων, αντιτίμου παροχής
ηλεκτρικου ρεύματος και ύδατος, εισιτηρίων...), οι όροι απόλυσης τους.
Αν
ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας αναπέμψει ένα νομοσχέδιο στην Βουλή ως
αντισυνταγματικό, πόσοι θα έχουν το θάρρος και το θράσος να υπερκεράσουν
έναν τέτοιο λόγο και να το ματαψηφίσουν έτσι ώστε να τον αναγκάσουν να
το προσυπογράψει;
Αυτοί που καταθέτουν αντισυνταγματικά νομοσχέδια και παραβιάζουν την νομιμότητα με τόσο θράσος έχουν το δικαίωμα να εγκαλούν τον λαό στην νομιμότητα;
Η πλειοψηφία του λαού δεν
γνωρίζει το τι προστάζει ο θεμέλιος λίθος της ευνομούμενης πολιτείας
του. Γι' αυτό κι όταν αποφασίζει η βουλή την αναθεώρηση του συντάγματος,
πολύ λίγοι ασχολούνται με το θέμα. Ακόμα λιγότεροι προσπαθούν να
ευαισθητοποιήσουν τους συμπολίτες τους.
Και πολύ περισσότεροι θα δεχθούν με ιαχές χαράς την ανακοίνωση εκλογών.
Επειδή δεν θεωρούν και τόσο σπουδαίο το ότι η επόμενη βουλή θα
αναθεωρήσει το Σύνταγμα.
Και εδώ
είναι το ζητούμενο: Αν στις επόμενες εκλογές η πλειοψηφία του κόσμου, θα
ξαναμπεί στις στρούγκες όλων των κομμάτων που έχουν αποδείξει ότι ο
καθένας απ' το μετερίζι του προσπαθει να κρατήσει την καρέκλα και να
εξυπηρετήσει τα συμφέροντα του κόμματος (και όχι μόνο) που τον άφησε να αναρριχηθεί μέχρι το ψηφοδέλτιο, τη λίστα, την θέση-κλειδί στο κόμμα. (Εκεί θα δείτε και τι σόι αναθεώρηση θε να γενεί!)
Και εδώ
είναι το ζητούμενο: Αν
θα δεχτεί η πλειοψηφία του κόσμου να βιώσει και πάλι αυτό το κακοπαιγμένο έργο των αντιπροσώπων
του: ο καλός, ο κακός, ο κάθετος, ο εγκάθετος, ο "λίγο από δω και λίγο
από κει", ο "διαίρει και βασίλευε", ο "τα λέω κουβέντα να γίνεται", ο "φτωχούλης του θεού", "ο πλούσιος λακές των ντόπιων, ή ξένων συμφερόντων"...
Σταματήστε να ελπίζετε στον ερχομό ενός σωτήρα. Σταματήστε να ελπίζετε στο ψίχουλο που θα σας δώσουν από το τσιμπούσι που έχουν στρογγυλοκαθίσει όλοι τους πλην ελαχίστων εξαιρέσεων (θυμηθείτε πόσοι ημέτεροι προσλήφθηκαν στην βουλή, τι απέγινε με τις δικές τους αποδοχές). Σταματείστε να πιστεύετε ότι είστε οι αδύναμοι, οι μη γνώστες και να δέχεστε ότι το κατεστημένο σε όλα τα επίπεδα (κυβερνώντες, πανεπιστημιακοί, ειδήμονες επί παντός επιστητού) έχει το πάνω χέρι. Διατηρούν την εξουσία σε κάθε επίπεδο επειδή η πλειοψηφία επιλέξαμε να αναμασάμε τα ίδια και τα ίδια, αυτά που είναι ευκολοχώνευτα. Επειδή μας κουράζει αφάνταστα να χαρίσουμε μισή, μία ώρα μελετώντας κάποιο "βαρύ" βιβλίο κάποια "δυσκολοχώνευτη" συζήτηση.
Σταματείστε να αντιδράτε σπασμωδικά κάτω από καθεστώς του θυμού. Γιατί ο θυμός εκτονώνεται ή στην χειρότερη περίπτωση χειραγωγείται από αυτούς που γνωρίζουν την ψυχολογία της μάζας...
Αντιδράστε εν πλήρη ηρεμία και αποφασιστικότητα. Ξεπεράστε το σύνδρομο του "καλά να πάθει ο διπλανός". Μην παίζετε το παιχνίδι τους. Όλοι μαζί χαμογελαστε, σηκώστε το κεφάλι και επιτεθείτε. Βρείτε το ρυθμο που ταιριάζει στα παραπάνω άρθρα και αντικαταστείστε τα συνθήματα με αυτό.
Είπαμε, έχω μεγάλη φαντασία... και όταν η φαντασία μου καλπάζει, ξεχνιέμαι και πλατιάζω.
Αλλά είναι καιρός να ξεπεράσουμε και το σύνδρομο των τηλεγραφικών αναρτήσεων, των βιβλίων εξπρές, των ταινιών-"ράλι Ακρόπολις"...
Είναι καιρός να στεκόμαστε και να μελετάμε. Να επιτρέπουμε στον εγκέφαλό μας να επεξεργάζεται τα δεδομένα αντί απλά να βομβαρδίζεται με εικόνες, λέξεις, αποφάσεις που τις καταχωνιάζει και τις αχταρμοποιεί.
Και συμπαθάτε με για το πλάτιασμα... και τον παραπάνω αχταρμά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου