Ευχολόγια-Ευχαριστίες

Έρρωσθε κι ευδαιμονείτε!!!
Ευχαριστώ φίλους και συμπορευτές για την επίσκεψη στο καταφύγιό μου. Συμβουλές, παραινέσεις, οδηγίες ευπρόσδεκτες.
Η μόνη αποδεκτή πίστη εδώ: "Η ακλόνητη πίστη μας σε μία πεποίθηση δημιουργεί ένα μοντέλο του κόσμου το οποίο μας προκαλεί νοητική δυσλειτουργία" (Mark Joyner). .
Παράκληση : οι απόψεις που θα μοιραστείτε εδώ οφείλουν ν' αντέχουν στην ευθύνη της γλωσσικής μας κληρονομιάς (: Λέξεις που ασεβούν πάνω σ' αυτήν την κληρονομιά είναι μη αποδεκτές). Η γλώσσα μας παρέχει τη δυνατότητα έκφρασης διαθέσεων και συναισθημάτων οπότε θεωρώ θλιβερή ένδεια τη χρήση κακόηχων και μονότονων εκφράσεων. Δείτε το σαν μια προσωπική πρόκληση!

Η κυκλοφορία εδώ είναι ελεύθερη σε όσους ατενίζουν τον εαυτό τους και τους άλλους στα μάτια. Απαγορεύεται η είσοδος σε οσφυοκάμπτες, διαθέτοντες μυαλό δομημένο σε κουτιά-κελιά, απόλυτους. Καλοδεχούμενοι οι σεβόμενοι τον εαυτό τους (δηλ. οι χαμογελώντες από το βάθους καρδίας, νόησης, οι καλοδιάθετοι μέρα-νύχτα, οι διαθέτοντες το δάκρυ το λυτρωτικό, το γέλιο και ουχί το γελοίο. Οι σεβόμενοι ζώα, φυτά, γήινους, εξωγήινους, το κρύο, τη ζέστη, τη βροχή, το χιόνι, τη θάλασσα, το βουνό, τον κόκκο της άμμου.
Αν, όλως τυχαίως, έχετε και μια παθιασμένη σχέση με τα βιβλία θα περάσουμε καταπληκτικά!

Αναγνώστες

Σάββατο 13 Μαρτίου 2010

Σαββατιανή Καλημέρα

Καλημέρα!
Όσοι τυχεροί δεν έχετε το Σάββατο το μαρτύριο του ξυπνήματος και του τρεξίματος προκειμένου να φτάσετε έγκαιρα στο μαντρί της δουλείας, που πολύ όμορφα μας το παρέφθαραν σε 'δουλειά' για να μην αισθανόμαστε σκλάβοι. Αλλά γι' αυτό θα τα πούμε μια άλλη φορά.
Τώρα έχουμε για κάποιους τυχερούς ένα πρωινό που θα μπορούσαμε να το κάνουμε χαρούμενο, γελαστό σαν μωρουδισιο πρόσωπο και γλυκό σαν θυμαρίσιο μέλι.
Ας βάλουμε λίγη μουσική να ευφρανθεί η ψυχή και η καρδία μας. Κάτι σε Χατζηδάκη, ας πούμε.
Ας φτιάξουμε το καφεδάκι μας, σέρτικο, άντε και ένα φραπεδάκι καλό θα είναι... Κι οι καπνιστές σαν και του λόγου μου ας απολαύσουν την πρώτη τζούρα.
Ας πάρουμε μια βαθιά ανάσα.
Όμορφη μέρα. Κι ας είναι ο ουρανός σκεφτικός. Κι ας έχει ο ήλιος της τεμπελιές του.
Είναι μια μέρα δική μας. Μια ώρα, μια στιγμή. Μια αιωνιότητα...
Χωρίς τη συντροφιά των τηλεοπτικών μαγειρεμάτων, κουτσομπολιών, των βαρύγδουπων νέων που το βάρος τους μετριέται σε σαπουνόφουσκες...
ΔΙΚΗ ΜΑΣ στιγμή, μπρε!
Και να το νέο: Η Κική Δημουλά παίρνει σήμερα το Ευρωπαϊκό Βραβείο Λογοτεχνίας!
Αυτό είναι Ελλάδα!
Ανάμεσα στους υπολογισμούς τα συν και τα πλην για το πόσο θα μειωθεί η αγοραστική μας δύναμη, για το πόσο έχουμε εκτιμήσει εμείς την δουλεία μας και πόσο οι δουλέμποροι έρχεται ένα ποίημα, λέξεις αραδιασμένες σε χαρτί που είναι ανεκτίμητες.
Και να το ποίημα της που σήμερα μ' αρέσει:
ΠΑΣΧΑ ΠΡΟΣ ΣΟΥΝΙΟΝ
Η θάλασσα ψύχραιμη κι ασύσπαστη,
λες κι απ' τις άκρες της σφιχτά
την έπιασ' η στεριά και την τεντώνει.
Στην άκρη του γκρεμού,
που συγκρατεί το θέαμα,
ευωδιάζει ο ίλιγγος
κατρακυλούν αυτοκτονίες...
Αριστερά η εποχή,
σε μία ακατάσχετη επιφοίτηση χρωμάτων.
Κι εκεί, προσκυνητάρι κατηφές,
έναν Χριστό, μη αναστάντα προφανώς, εγκλείει.
Γιατί στεφάνι εκ πλαστικού
επάνω του ακόμη ξεχασμένο
το πάθος της Σταυρώσεων παρατείνει,
Περί διαγενομένου του Σαββάτου
Μαγδαληνής, Σαλώμης, και αρωμάτων
ιδέαν δεν έχει.
Σύμπτωσις:
Κι απ' την καρδιά μου ο λίθος
ουκ αποκεκύλισται
ην γαρ μέγας σφόδρα.
Ευχαριστώ το Αντίβαρο που μας μετέφερε την είδηση.

Δεν υπάρχουν σχόλια: