Νοοτροπία κατακτητών

Μου δόθηκε από τον Δημήτρη που προσπαθεί πάντα να είναι ενήμερος για τα τεκταινόμενα και το μοιράζομαι μαζί σας:

Είναι παρμένο από την εφημερίδα Έθνος της 24/11/2010 γραμμένο από τον Γιώργο Δελάστικ :

"Νοοτροπία κατακτητών

ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΑΝ τη χρήση της ... ελληνικής (!) γλώσσας οι "γκαουλάπερ" της τρόικας της ΕΕ, του ΔΝΤ και της ΕΚΤ στη συνέντευξη Τύπου που έδωσαν χθες στην Αθηνα. Αρνήθηκαν να παραστεί διερμηνέας, απαιτώντας οι Έλληνες Δημοσιογράφοι να τους απευθύνονται μόνο στα αγγλικά και αγνόησαν επιδεικτικά ερώτηση που υποβλήθηκε στα ελληνικά! Προφανώς οι υπάλληλοι της ΕΕ και του ΔΝΤ αισθάνονται ότι απολαμβάνουν εξουσιών αντίστοιχων με εκείνες της ... γερμανικής "κομανταντούρας" κατά τη διάρκεια της ναζιστικής κατοχής! Αφού όμως αυτή η βαθύτατα ταπεινωτική για την Ελλάδα συμπεριφορά τους γίνεται ανεκτή, γιατί να μη συμπεριφέρονται ως κατακτητές;"

Και η αντίδραση των δημοσιογράφων ποια ήταν; Δεν θα έπρεπε να του βομβαρδίζουν με ερωτήσεις στα ελληνικά; Και εφόσον δεν απαντούσαν να τους γελοιοποιούσαν με κάποιο σχόλιο στη θέση της κάθε απάντησης όπως, ας πούμε: Δεν δόθηκε απάντηση. Προφανώς δεν κατάφεραν να αντιληφθούν το ερώτημα...

Λέω τώρα....

Ο Ιπποκράτης, η σημερινή ιατρική και η εφαρμογή της στα ελληνικά δημόσια νοσοκομεία

Από τον όρκο του Ιπποκράτη:

"Ορκίζομαι ... θα χρησιμοποιήσω τη θεραπευτική δίαιτα μόνο για ωφέλεια των αρρώστων όσο εξαρτάται από τη δύναμη και την κρίση μου, και (υπόσχομαι ότι) θα τους προφυλάξω από κάθε βλάβη και αδικία...
Δεν θα χειρουργήσω οπωσδήποτε αυτούς που πάσχουν από πέτρα, αλλά θα αφήσω την πράξη αυτή στους εξασκημένους. Σε όσα σπίτια προσκαλούμαι, θα μπαίνω για το καλό των αρρώστων, κρατώντας τον εαυτό μου μακριά από κάθε θεληματική αδικία ή διαφθορά.
(Διαιτήμασί τε χρήσομαι ἐπ' ὠφελείῃ καμνόντων κατὰ δύναμιν καὶ κρίσιν ἐμὴν, ἐπὶ δηλήσει δὲ καὶ ἀδικίῃ εἴρξειν...
Ἐς οἰκίας δὲ ὁκόσας ἂν ἐσίω, ἐσελεύσομαι ἐπ' ὠφελείῃ καμνόντων, ἐκτὸς ἐὼν πάσης ἀδικίης ἑκουσίης καὶ φθορίης)

Στη σημερινή συμβατική ιατρική:
Έχει παραδοθεί στα χέρια των φαρμακοβιομηχανιών και της εξελιγμένης τεχνολογίας.
Από παραδείγματα όλοι έχουμε ένα σωρό: Φάρμακα και εμβόλια που οι παρενέργειές τους κάθε άλλο παρά βοηθούν την θεραπεία της οποιασδήποτε ασθένειας. Θεραπεύουν (μπορεί και όχι) το σύμπτωμα (πολλές φορές με παρενέργειες που μπορούν να χαρακτηριστούν ως εγκληματικές ενέργειες) και δημιουργούν πρόβλημα σε κάποια άλλη λειτουργία του οργανισμού.
Η πλειοψηφία των γιατρών παίζει τον ρόλο του Θεού που τους έχουν διδάξει το πώς λειτουργεί: Εγώ αποφασίζω, εσύ είσαι ένα μηδαμινό πλάσμα, εγώ ξέρω τι χρειάζεσαι κι αν κάνω λάθος, δεν είναι δική σου δουλειά να με ελέγξεις. Αν δεν σ' αρέσει να πας αλλού!!

Γεγονότα από ελληνικό δημόσιο Νοσοκομείο:

Κάποιος συνάνθρωπός μας, κάποιος πολίτης αυτής της χώρας, κάποιος ασφαλισμένος επειδή είναι παχύσαρκος, νέος (32 χρονών) και έχει και δυο μικρά παιδιά αποφασίζει να υποστεί μια επέμβαση προκειμένου να μπορεί να ανταπεξέρχεται στις δραστηριότητες που η κοινωνία μας δραστηριοποιείται.
Τι πιο φυσικό λοιπόν (όντας ασφαλισμένος) να απευθυνθεί σε ένα δημόσιο νοσοκομείο και ο διευθυντής αυτού του Νοσοκομείου να κρίνει πως ο νέος αυτός πρέπει να μπει στη διαδικασία της τοποθέτησης δακτυλιδιού και του κοψίματος μέρους του στομαχιού του;
Και ο νέος, Σπύρος το όνομά του, κάνει την εισαγωγή του στο Τζάννειο Νοσοκομείο, τον χειρουργεί ο Διευθυντής της χειρουργικής εκεί, (χειρούργος με τα όλα του και όχι χειρουργός για όσους ξέρουν την εννοιολογική διαφορά) του κάνει την επέμβαση, φεύγει πάραυτα ο ασθενής για το σπίτι του και αρχίζει να πονάει.
Πονάει αφόρητα όμως... Πονάει τόσο πολύ που οι οικείοι του τον μεταφέρουν στο εφημερεύον νοσοκομείο (Λαϊκό). Οι γιατροί εκεί ζητούν να τον βάλουν άμεσα χειρουργείο.
Οι οικείοι τηλεφωνούν στον χειρούργο και του αναφέρουν τα τεκταινόμενα.

Ο χειρούργος κανονίζει πάραυτα να μεταφερθεί ο ασθενής στο Τζάννειο. (οι οικείοι πείθονται: είναι ο γιατρός που ξέρει τον ασθενή, τον έχει χειρουργήσει βρε αδελφέ!)

Και εκεί αρχίζει ο Γολγοθάς: Ακούστε το ανυπέρβλητο: Έσπασε κάποιο ράμμα, το γαστρικό υγρό βολτάρισε στην κοιλιακή χώρα, έκανε ένα τρεξιματάκι και στους πνεύμονες... χειρουργεία επί χειρουργείων... Εντατική... χειρουργεία... Για μαγνητική που ήθελε (αλλά ο μαγνητικός του Τζαννείου δεν έχει αγοραστεί για υπέρβαρους) έπρεπε να αναλάβουν οι οικείοι του την ευθύνη για την μεταφορά και την επιστροφή του σε αντίστοιχων διαστάσεων μαγνητικό τομογράφο. Οι ζωτικές λειτουργίες του, κατά την διαβεβαίωση του γιατρού είναι μια χαρά, αλλά ο ασθενής μπαίνει σε καταστολή.
Στην Εντατική μονάδα είπαμε, για να μην ξεχνιόμαστε. Που σημαίνει ότι οι συγγενείς μπορούν να τον επισκέπτονται για ελάχιστο χρονικό διάστημα καθημερινά και την ευθύνη της φροντίδας του την έχει το προσωπικό της μονάδας.
Αλλά το προσωπικό της μονάδας δεν μπορούσε (κατά δήλωση των υπευθύνων) να τον μετακινεί όπως όφειλε, και αρχίζουν οι κατακλίσεις... Κατακλίσεις, αδελφάκι μου! Κι αρχίζουν να κόβουν, να μιλάνε για μικρόβιο που καταστρέφει τους μυς, για το ότι έχει φτάσει μέχρι το κόκκαλο, ο διευθυντής της μονάδας στις απελπισμένες εκκλήσεις των οικείων να δηλώνει "άμα δεν σας κάνουμε, να τον πάρετε να τον πάτε αλλού!". Επεμβάσεις επί επεμβάσεων. τυραννία γι' αυτόν τον άνθρωπο άνευ προηγουμένου.
Αλλά η στάση των γιατρών μονοκόμματη, κάθετη, απόλυτη, αυθεντίες, ντε!
Μην σας κουράσω άλλο: Ο Σπύρος πέθανε. Η κηδεία του έγινε προχτές.
Στην νεκροψία έφριξαν! Δεν είχαν ματαδεί κάτι τέτοιο. Κατάκλιση μισό μέτρο και δεν θυμάμαι πόσο βάθος... Το χέρι του νεκροτόμου χωρούσε μέσα με άνεση. Το συκώτι διαλυμένο κ.λπ. κ.λπ.
Αλλά το καλύτερο σας το φυλάω για το τέλος

Δεν βρήκαν το δαχτυλίδι που υποτίθεται είχε τοποθετηθεί!

Φαίνεται (κατά τη γνώμη μου) ότι ο Διευθυντής-χειρούργος γι' αυτό έπεισε τους συγγενείς να τον μεταφέρουν από το Λαϊκό ξανά στα χέρια του: πριν προλάβουν και τον ανοίξουν οι συνάδελφοί του και ανακαλύψουν το τι έχει συμβεί.
Και ανακαλύπτουν οι συγγενείς ότι υπάρχουν ήδη 4 καταγγελίες γι' αυτόν τον γιατρό.
Και ανακαλύπτουν ότι αμέσως μετά τον δικό τους άνθρωπο χάθηκε κι ένα 29 χρονο παλικαράκι που πέρασε από τα χέρια του.
Και ρωτώ: Μετά την βουλευτική ασυλία υπάρχει και η ιατρική ασυλία για πάσης φύσεως εγκλήματα;
Πόσοι πρέπει να πεθάνουν για να παυθεί ο εν λόγω γιατρός έως ότου βγουν τα οριστικά πορίσματα για τις ενέργειές του;
Πόσοι πρέπει να πεθάνουν για να πάψει ο κάθε Διευθυντής να βλέπει την οποιαδήποτε μονάδα σαν δοβλέτι του;
Πόσοι πρέπει να πεθάνουν για να αντιληφθούν άπαξ και δια παντός ότι η Ιατρική αφορά τους ασθενείς, ότι είναι λειτουργοί που προσπαθούν να σώσουν ζωές, που οφείλουν να φέρονται όπως αρμόζει στους πάσχοντες;
Πόσοι πρέπει να πεθάνουν για να τους δηλωθεί  ΟΤΙ ΑΝ ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΑΡΕΣΕΙ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΞΕΚΟΥΜΠΙΣΤΟΥΝ ΚΑΙ ΝΑ ΦΥΓΟΥΝ;
 ΚΙ ΑΝ ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΤΟ ΚΑΝΟΥΝ (γιατί πώς να το κάνουμε, το να πληρώνεσαι και να συμπεριφέρεσαι με αυτόν τον τρόπο δεν είναι και το πιο έξυπνο πράγμα γι' αυτού του είδους τις νοοτροπίες) ΝΑ ΤΟΥΣ ΞΕΚΟΥΜΠΙΖΟΥΝΕ;

Τι κάνει η διοίκηση του Νοσοκομείου; Τι κάνει το Υπουργείο; Δεν μπορεί να είναι τόσο κουφοί όλοι τους ώστε από 4 καταγγελίες να μην έχει φτάσει τίποτε στα αυτιά τους;
Τι σόι κυκλώματα είναι αυτά; Τι χρειάζεται; Να πάρει ο καθένας τον νόμο στα χέρια του; Πήρες ζωή, σου παίρνω τη ζωή; Μήπως τότε αρχίσει αυτό το κυκλωματάκι της ντροπής και της ξεφτίλας να μαζεύεται;
Μήπως το Υπουργείο με την πρεμούρα που έχει για την οικονομική ευταξία των νοσοκομείων ενδιαφερθεί τώρα να δει πού πήγε το δαχτυλίδι; τα δαχτυλίδια; Μπορεί να κοστολογείται η ανθρώπινη ζωή λιγότερο από ένα δαχτυλίδι... Έτσι κι αλλιώς προσπαθούν τόσο καιρό να την ευτελίσουν τόσο... ή και λιγότερο ακόμη.

Τι μεγαλόστομο θα βρεθεί για να ειπωθεί σ' αυτά τα παιδιά που αυτή τη στιγμή βρίσκονται χωρίς πατέρα, χωρίς πόρους συντήρησης;
Τι μεγαλόστομο θα ειπωθεί σ' αυτήν την μάνα, στον πατέρα, στην γυναίκα, στ' αδέλφια;
Ποιος θα προφυλάξει τον υπόλοιπο πληθυσμό από ανίκανους και επικίνδυνους "ειδήμονες";

Και θυμάμαι την Αμαλία και θυμάμαι τον γαμπρό του Έβερτ, τα χιλιάδες θύματα αυτής της νοοτροπίας και αναλγησίας που επικρατεί στο Ιατρικό κατεστημένο εν Ελλάδι
Ε, λοιπόν κύριοι του Υπουργείου! Πάψτε να μας ζαλίζετε με τα χρέη των νοσοκομείων!
Αν δεν είστε ικανοί να βάλετε τους κανόνες λειτουργίας που θα διασφαλίζουν την παροχή υπηρεσιών στους φορολογούμενους πολίτες αυτής της χώρας, αν δεν είστε ικανοί να ελέγχετε τους υπαλλήλους τους, αν δεν είστε ικανοί να παρέχετε τις υπηρεσίες που οφείλει ένα κράτος πρόνοιας να παρέχει, κλείστε τα ρημάδια! Κάντε συμβάσεις με όμορα κράτη για μεταφορές των ασθενών. Γιατί το θέμα είναι πως όσοι προσέρχονται στα νοσοκομεία επιθυμούν να βγουν από αυτά όρθιοι και όχι μέσα σε νεκροφόρες!

Κι ακόμη καθόμαστε απλοί θεατές...

Χάρη στο ΦΙλοσοφείον από το "φατσοβιβλίο" πληροφορήθηκα και το παρακάτω γεγονός που φιλοξενείται στην ιστοσελίδα elnews.gr και με τη σειρά μου το μοιράζομαι μαζί σας:

"Συνασπισμός επτά σκανδιναβικών χωρών πρότειναν στην ελληνική κυβέρνηση πριν υπογράψει το μνημόνιο με την Τρόικα, χρηματική ενίσχυση 250 δισ. ευρώ σε βάθος 5 ετών με δόσεις, με αντιπαροχή να τους δοθεί η έγκριση έρευνας και εκμετάλλευσης των κοιτασμάτων πετρελαίου και φυσικού αερίου που βρίσκονται στον ελληνικό χώρο (η πρόταση στην ελληνική κυβέρνηση έγινε από τον οργανισμό Scandec Org που είναι μία εμπορική – οικονομική – πολιτική ένωση των επτά σκανδιναβικών χωρών Σουηδίας, Νορβηγίας, Δανίας, Φινλανδίας, Εσθονίας, Λετονίας και Λιθουανίας).

Ο Scandec Org πρότεινε δωρεάν μελέτη έρευνα εξόρυξη και εμπορία των κοιτασμάτων με αναλογία κέρδους 80% προς 20% (το 20% στην Ελλάδα, το 80% στον διεθνή οργανισμό), προκειμένου να αποπληρωθεί σε βάθος χρόνου το ποσό των 250 δισ. ευρώ που θ έδινε στην Ελλάδα. Παράλληλα δεσμευόταν για μεταφορά κάλυψη του 90% των εργασιακών δραστηριοτήτων του μόνο από Έλληνες εργαζόμενους και οποιαδήποτε συμφωνία ναυπήγησης του ορυκτού πλούτου που θα βρίσκονταν να γίνεται αποκλειστικά από την Ελλάδα. Η κυβέρνηση δεν απάντησε ποτέ στο έγγραφο αυτό του οργανισμού, ενώ λίγο καιρό μετά ο οργανισμός των σκανδιναβικών κρατών έλαβε ειδοποίηση από μια κοινοπραξία ΗΠΑ και Ισραήλ ότι έχουν αναλάβει αυτοί το συγκεκριμένο θέμα. Τον Ιούνιο του 2010 το Γαλλικό Ινστιτούτο Γεωφυσικών Ερευνών δημοσιοποίησε διεθνώς μια έρευνα – μελέτη του, που αφορά τα κοιτάσματα φυσικού αερίου στην Γαύδο. Η έρευνα έγινε σε συνεργασία με το Πανεπιστήμιο Κρήτης.
Η μελέτη αυτή ανέφερε ότι υπάρχει πλούσιο κοίτασμα μεθανίου καθαρού κατά 99%, δηλαδή δεν χρειάζεται καν επεξεργασία, τονίζοντας ότι το πολύτιμο μεθάνιο ρέει ελεύθερο στη θάλασσα, όπου και χάνεται, εδώ και εκατομμύρια χρόνια και όσοι περνάνε από τα συγκεκριμένα σημεία το βλέπουν και με γυμνό οφθαλμό. Τον Ιούλιο του 2010 το Γαλλικό Ινστιτούτο ζήτησε και πάλι άδεια από την ελληνική κυβέρνηση για θαλάσσιες έρευνες για πιθανή εξόρυξη κοιτασμάτων φυσικού αερίου στην περιοχή νότια της Πελοποννήσου. Και πάλι όμως η ελληνική κυβέρνηση ήταν αρνητική τοποθετώντας μάλιστα τις τρεις περιοχές ενδιαφέροντος (Απούλεια Λεκάνη, Λεκάνη Ηροδότου και Λεκάνη Σύρτης) σε γκρίζες ζώνες από μόνη της, βάζοντας όμως έτσι ουσιαστικά χωρίς λόγο στο παιχνίδι εκμετάλλευσης κοιτασμάτων Τούρκους και Λίβυους!
Από όλα αυτά βγαίνει το συμπέρασμα ότι Τούρκοι, Λίβυοι, και Ισραηλινοί κλέβουν φυσικό αέριο από την Ελλάδα, στην οποία ανήκουν μεγάλα κομμάτια των κοιτασμάτων στις Λεκάνες Απούλειας, Ηροδότου και Σύρτης. Η αναφορά της νορβηγικής εταιρείας TGF-MoR, που κάνει σεισμικές έρευνες για ανεύρεση κοιτασμάτων φυσικού αερίου μιλάει για κοίτασμα 6 δισ. βαρελιών φυσικού αερίου μόνο στην Κρήτη, όσο δηλαδή τρεις φορές της Αλάσκας και μισή φοράς του συνόλου της Σιβηρίας.
Παράλληλα η ίδια εταιρεία μετά από έρευνες που έχει κάνει στο Ιόνιο μιλάει για ύπαρξη 900.000 βαρελιών φυσικού αερίου ετησίως στην περιοχή της Κεφαλονιάς, 1.200.000 βαρελιών ανοικτά του Κατάκολου, 800.000 βαρέλια στη Ζάκυνθο και περίπου 2.500.000 βαρέλια στους Οθωνούς.
Οι αποκαλύψεις αυτές, γνωστές σε ευρωπαϊκές τράπεζες και πετρελαϊκές εταιρείες της Αμερικής δίνουν το προφίλ μιας Ελλάδας, που θα μπορούσε με τον ορυκτό της πλούτο να είναι μια από τις πλουσιότερες χώρες της Ευρώπης.

Από το 1992..

Αυτά συνέβαιναν το 1992.

Χάρη στον Δημήτρη, τον γεμάτο ανησυχίες κι ευαισθησίες σύντροφό μου, είδα αυτό το βίντεο που το ανακάλυψε (όπως και σωρό άλλων) στην ιστοσελίδα http://www.greatlie.com και στο tro-ma-ktiko.blogspot.gr

Τα λόγια είναι περιττά. Και το μήνυμα σαφέστατο. Δεν νομίζετε πως μετά από αυτή την σπαρακτική κραυγή έχουμε την υποχρέωση να φανούμε αντάξιοι μιας τέτοιας γενιάς του ανθρώπινου είδους; Και όχι μόνο στα περιβαλλοντολογικά θέματα αλλά σε οτιδήποτε δεν συνάδει με τα όνειρα και τις επιθυμίες που είχαμε οι ίδιοι σαν παιδιά και έφηβοι;

Σε οτιδήποτε. Στην πολιτική σκηνή που έχουμε διαμορφώσει με την ψήφο μας ή την αποχή μας, με την συμμετοχή μας ή τη μη συμμετοχή μας, με την ανοχή μας ή την αδιαφορία μας, με τον μικρόνοο τρόπο που αντιμετωπίζουμε την ζωούλα μας;

Στην κοινωνική μας αναλγησία;

Στον καταστροφικό μας καταναλωτισμό;

σε, σε, σε...

Αναλογιστείτε το κάθε φορά που ένα παιδί καρφώνει το βλέμμα του επάνω σας... 

Ελπίζω

Ελπίζω ότι η πλειοψηφία του εκλογικού σώματος αποφάσισε να μαυρίσει όλο αυτό το πολιτικό κατεστημένο που μας εμπαίζει ανερυθρίαστα: Ο καλός, ο κακός, ο άσχημος, ο επαναστάτης, ο διαμαρτυρόμενος, ο πράσινα άλογα και εμπιριμέ όνειρα, ο ... ο... ο....

Ελπίζω ότι η πλειοψηφία του εκλογικού σώματος δεν μπήκε στο τρυπάκι του δεν ψηφίζω, μιας και αυτό είναι το καλύτερό τους:

"Διαμαρτυρηθείτε με την απουσία σας και μην ανησυχείτε, οι εγκάθετοί μας θα ψηφίσουν όπως και να 'χει και πάλι εμείς θα είμαστε οι ηγετίσκοι σας".
Ελπίζω ότι όλοι μαζί θα στείλουμε το μήνυμα: "Τολμήστε να κάνετε εκλογές αν σας βαστάει!"

Για να δούμε επιτέλους κάτι άλλο από το μοντέλο των αποτυχημένων και ανεπάγγελτων, των προσκολλούμενων και των ημέτερων (ναι, κάποιοι έχουν και μια επαγγελματική καριέρα, κάποιες φορές επιτυχημένη) να παίζει τη μοίρα μας με σημαδεμένα χαρτιά.
Τολμήστε για να ξυπνήσει η πλειοψηφία του κόσμου και να ψηφίσει ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ΚΚΕ-μλ, ΛΕΒΕΝΤΗ, το Κόμμα των Κυνηγών και να γελάσει κάθε πικραμένος.
Έτσι κι αλλιώς εσείς επικαλείστε το ΜΝΗΜΟΝΙΟ για οποιαδήποτε πράξη σας. Οπότε, ποιος ο λόγος να χρυσοπληρώνεστε και να έχετε μια κουστωδία ακριβοπληρωμένων επίσης συμβούλων και γραμματέων και παρατρεχάμενων;
Ουστ, βρε ουστ καθάρματα!
Είτε ανήκετε στην κυβέρνηση, είτε στην αντιπολίτευση!
 

Το... βασιλικό σύνδρομο...

Επειδή δεν κατάφερα να προσπεράσω αυτό το άρθρο (Καθημερινή 30.9.2010) του Νίκου Βαφειάδη (η φωτογραφία τραβηγμένη από τον Δημήτρη Μιχαλάκη), αποφάσισα να το μοιραστώ μαζί σας προσπαθώντας να διατηρήσω την ολύμπια αδιαφορία μου γι' αυτήν την καρικατούρα πολιτικού σκηνικού που επικρατεί στην χώρα μας.

Είναι ο μόνος τρόπος για να παραμείνω στα όρια της ευπρεπούς διαβίωσης για κάποιο διάστημα που αδυνατώ για προσωπικούς λόγους να αντιδράσω. Αυτό είναι καλό. Γιατί αυτή η αναγκαστική ολύμπια ηρεμία τίποτε καλό δεν προμηνύει... Όταν εκραγεί δεν νομίζω πως θα αρκεστεί σε πολύωρες πορείες διαμαρτυρίας ή έντονα γραφήματα καταδίκης των τεκταινομένων.

Κι ελπίζω ότι θα υπάρξουν και άλλοι που θα αισθάνονται το ίδιο... Γιατί το ξέσπασμα θα πρέπει να είναι τόσο σαρωτικό, ανένταχτο, ορμητικό και δίχως οργάνωση και ηγεσίες ώστε να είναι αδύνατο στις ασύδοτες μαριονέτες και σ' αυτούς που τις κινούν να καταφέρουν να εφαρμόσουν κάποιο σχέδιο εκτόνωσης αυτής της αποφασισμένης απόδοσης των ίσων με τρόπο ανάλογο των όσων μας επιβάλλουν αυθαιρέτως οι κύριοι και οι κυρίες που βλακωδώς εκλέξαμε για να αποφασίζουν για εμάς (λέμε τώρα...)

Γιατί κρύβει το κεφάλι του στην άμμο όποιος έχει την άποψη πως το ένα κόμμα (όποιο και αν είναι αυτό) αποτελείται από λαμόγια (και ίσως να βολέψει το παιδάκι μ' στο δημόσιο), στο άλλο βρίσκονται, απομυζούν και βασιλεύουν οι ηλίθιοι και οι ανίκανοι (ίσως να βολέψει το παιδάκι μ' σε καμιά θεσούλα), το τρίτο απλά προσπαθεί να μαζέψει τους πικραμένους (ίσως πάρουμε την Αγιά Σοφιά και βολέψει και το παιδάκι μ'), το τέταρτο παλεύει ή προσπαθεί να προασπίσει τα δίκια του εργάτη (και ίσως βρει τον τρόπο να μην απολυθεί το παιδάκι μ'...) και δεν ξέρω τι άλλες σκέψεις περνούν απ' τα μυαλά αυτών που τα έχουν χώσει βαθιά στην άμμο κι άντε τώρα να τους τα καθαρίσεις...

Ο τίτλος κολλάει στο ότι μάλλον οι κυρίες και οι κύριοι που πηγαινοέρχονται στην Βουλή νομίζουν πως επειδή σουλατσέρνουν στους διαδρόμους και στις αίθουσες του πάλαι ποτέ παλατιού των πρώτων ξενόφερτων βασιλέων αυτής της Μπανανίας, έγιναν απέκτησαν και οι ίδιοι την βασιλική ιδιότητα (δηλαδή: κάνω ότι με βολεύει, περνάω καλά, διορίζω και την οικογένεια νάχει κάτι να ασχολείται και πού και πού λέω και κάτι τις σ' αυτόν τον όχλο των αμόρφωτων υποτακτικών. (Το ξέρετε δα. Η βουλή ήταν η κατοικία εκείνου του κακομοιράκου πρίγκηπα Όθωνα που δεν είχαν τι να τον κάνουν και τον πέταξαν εδώ, στην Ψαροκώσταινα να παριστάνει τον βασιλιά και να αποφασίζει και να διατάζει (ποιητική αδεία, γιατί υπήρχαν ως συνήθως και οι από πίσω όπως πάντα δηλαδή και η Αμαλίτσα... Πάντα κάπως έτσι γίνεται: ή σύζυγος, ή γκόμενα, ή μανούλα... Σ' αυτόν τον τόπο εκτός από τους "από πίσω" που δίνουν εντολές, οι πλειοψηφία των μωρόχαβλων κυβερνητών μας έχει μια σύζυγο, γκόμενα ή μανούλα με δικές της φιλοδοξίες, απόψεις και επαφές).

Αλλά ας μην μακρηγορώ. Ιδού το άρθρο:

"Πρωτοπήγα στη Βουλή, στις 4 Μαΐου, μία μέρα πριν από την ψήφιση του μνημονίου. Το κλίμα ήταν ιδιαίτερα τεταμένο, βουλευτές, υπάλληλοι και αστυνομικοί ανησυχούσαν μήπως οι διαδηλωτές έσπαγαν τον κλοιό και εισέρχονταν στο κτίριο. Την επόμενη μέρα, κατά τη διάρκεια του συλλαλητηρίου, οι πόρτες κλειδαμπαρώθηκαν και οι επίδοξοι εισβολείς απωθήθηκαν με χημικά αέρια. Στη συνέχεια συνεργεία του δήμου ήρθαν και κλάδεψαν τις μουριές στη Βασιλίσσης Σοφίας. «Διαταγή από τον φρούραρχο, για λόγους ασφαλείας», με ενημέρωσαν όταν ρώτησα. Ήδη όμως από τις αρχές του καλοκαιριού, το κλίμα είχε αλλάξει αισθητά και η ηρεμία είχε επανέλθει.

Τα εμπόδια

Απευθύνθηκα αρχικά στο γραφείο Τύπου του προέδρου και στη συνέχεια στον γενικό γραμματέα της Βουλής, Θάνο Παπαϊωάννου. Ζήτησα να μου επιτρέψουν να παρακολουθήσω, συνοδεία φωτογράφου, κάποιες μικρές στιγμές της κοινοβουλευτικής δραστηριότητας αλλά και να με φέρουν σε επαφή με τους επικεφαλής ορισμένων Διευθύνσεων, προκειμένου να αντλήσω κάποια επιμέρους στοιχεία. Από την αρχή προσπάθησαν να μου ορθώσουν εμπόδια. «Φωτογράφος απαγορεύεται από τον κανονισμό να έρθει μαζί σας, θα σας δώσουμε εμείς φωτογράφο, οι βουλευτές δεν επιθυμούν να φωτογραφίζονται στις προσωπικές τους στιγμές», μου ξεκαθάρισαν.  Ζήτησα να μου υποδείξουν σε ποιο άρθρο του κανονισμού αναφέρεται η απαγόρευση. «Οχι ο κανονισμός, κάποια άλλη διάταξη το απαγορεύει», τα γύρισαν. Ούτε όμως τη διάταξη μπόρεσαν τελικά να βρουν, με αποτέλεσμα να ξεχάσουν τα περί απαγόρευσης.

Καθυστέρησαν υπερβολικά να μου δώσουν τα στοιχεία που ζήτησα, αφήνοντας μάλιστα κάποια ερωτήματα αναπάντητα, όπως για παράδειγμα πόσοι λαμβάνουν βουλευτική σύνταξη και πόσοι από αυτούς παραμένουν βουλευτές, εισπράττοντας ταυτόχρονα και τη βουλευτική αποζημίωση.

«Ούτε ξέρω ούτε θέλω να ξέρω», μου είπε σχετικά ο γενικός γραμματέας. Αναπάντητο έμεινε και το ερώτημα πόσοι από τους δημοσιογράφους που απασχολεί ο τηλεοπτικός σταθμός της Βουλής (με συνολικό προσωπικό περίπου 100 άτομα) καλύπτουν ταυτόχρονα τον κοινοβουλευτικό έλεγχο για λογαριασμό άλλων ΜΜΕ. Είναι χαρακτηριστικό ότι το κόστος του τηλεοπτικού σταθμού της Βουλής πλησιάζει για το 2010 τα 6 εκατ. ευρώ, ενώ η τηλεθέασή του είναι μόλις 0,3%.

Περίμενα επί δεκαπέντε μέρες να συναντήσω τον διευθυντή Ανθρωπίνου Δυναμικού, Κώστα Σταματόπουλο (οι υφιστάμενοί του δεν θυμούνταν καλά αν έλειπε στο εξωτερικό για το γάμο της κόρης του ή για την αποφοίτηση του γιου του). Οταν επιτέλους επέστρεψε και τον συνάντησα, μου έδωσε το χέρι του περιχαρής και μου είπε ότι θα έπρεπε να τον συγχαρώ γιατί είχε μόλις βγει σε πρόωρη σύνταξη και κατά συνέπεια θα έπρεπε να απευθυνθώ στον αντικαταστάτη του. Όπως και έκανα, χωρίς όμως αποτέλεσμα, αφού τελικά και εκείνος με παρέπεμψε πίσω στον γενικό γραμματέα.

Το λούστρο

Το κτίριο που στεγάζει το σημερινό κοινοβούλιο κατασκευάστηκε το 1840 ως ανάκτορο του Βαυαρού πρίγκιπα Οθωνα, τον οποίο είχαν επιβάλει ως βασιλιά οι τότε «προστάτιδες δυνάμεις». Παρακολουθώντας κάποια ολιγόλεπτη ξενάγηση μαθητών, που αποτελεί μια καθημερινή «ατραξιόν» και προσθέτει κάποια ζωντάνια στο χώρο, πληροφορήθηκα ότι ο χώρος που φιλοξενεί σήμερα τις συνεδριάσεις της Ολομέλειας ήταν παλαιότερα η αίθουσα χορού και παιγνίων... Λευκό μάρμαρο παντού, ακόμη και στο προαύλιο, όπου σταθμεύουν οι κυβερνητικές λιμουζίνες, ξύλο και δέρμα, χειροποίητα χαλιά και πολλοί πίνακες ζωγραφικής, που αγοράστηκαν σε πλειστηριασμούς τα τελευταία χρόνια, ενόσω βούλιαζε η πραγματική οικονομία της χώρας.

Πίνοντας καφέ...

Η μεγαλύτερη κίνηση μέσα στο κτίριο παρατηρείται στο καφενείο, ιδιαίτερα στην αίθουσα καπνιζόντων, και μπροστά από το ΑΤΜ στο υποκατάστημα της Εθνικής Τράπεζας, όπου σχηματίζονται μόνιμα ουρές. Κάποια κινητικότητα υπάρχει στην αρχή και στην Ολομέλεια, για τα μάτια του κόσμου, όπως και στις συνεδριάσεις των αμειβόμενων επιτροπών (246 ευρώ ανά συνεδρίαση). Σύντομα όμως οι αίθουσες αδειάζουν δραματικά, ενώ αλλεπάλληλες βάρδιες στενογράφων συνεχίζουν να εναλλάσσονται στα έδρανα. Αλλά και οι ελάχιστοι που παρίστανται για κάποιο διάστημα κατά κανόνα δεν παρακολουθούν τον ομιλητή και περιορίζονται σε δημόσιες σχέσεις κάνοντας αστειάκια ή συνομιλούν μέσω κινητού τηλεφώνου για άλλες υποθέσεις, πίνοντας τον καφέ τους. Παρ' όλες δε τις φαινομενικά αγεφύρωτες απόψεις μεταξύ των διαφορετικών συνιστωσών του πολιτικού φάσματος, θα δει κανείς στους διαδρόμους πως όλοι σχεδόν χαριεντίζονται μεταξύ τους. Αλλωστε, τα πολιτικά κόμματα δεν πλήττονται οικονομικά από την κρίση, όπως αποδείχτηκε και μετά την πρόσφατη κυβερνητική απόφαση για αύξηση κατά 30% της ετήσιας κρατικής επιχορήγησής τους, η οποία, από τα 37 εκατ. ευρώ που είχε περιοριστεί θα φτάσει τελικά το 2010 στα 49 εκατ. ευρώ. Συνολικά τα πολιτικά κόμματα χρωστούν 36 εκατ. ευρώ στο ελληνικό Δημόσιο και 245 εκατ. ευρώ στις τράπεζες.

Απολαβές και προνόμια

Το 2010 οι 300 της Βουλής θα μοιραστούν το ποσό των 42,5 εκατ. ευρώ. Συνεπώς ο μέσος όρος των μηνιαίων αποδοχών τους ανέρχεται σε 10.000 ευρώ. Το 50% της βουλευτικής αποζημίωσης φορολογείται αυτοτελώς και μόνο το υπόλοιπο 50% προστίθεται στα τυχόν άλλα εισοδήματα. Περίπου 35 εκατ. ευρώ θα μοιραστούν μέσα στο 2010 οι συνταξιούχοι βουλευτές ή οι σύζυγοι και οι άγαμες θυγατέρες θανόντων βουλευτών. Αλλο ένα κονδύλι 4,3 εκατ. ευρώ προορίζεται για τις συντάξεις των πρώην πρωθυπουργών. Σημειώνεται ότι για την κατοχύρωση βουλευτικής σύνταξης απαιτούνται μόλις 4 χρόνια, ενώ όσοι έχουν πρωτοεκλεγεί πριν από το 1993 συνταξιοδοτούνται από τα 55 τους χρόνια. Ο πρόσφατος σαρωτικός νόμος για το ασφαλιστικό δεν άγγιξε στο ελάχιστο τους επαγγελματίες της πολιτικής.

Επιπλέον, στους πρώην πρωθυπουργούς αλλά και στους πρώην προέδρους της Βουλής παραχωρούνται γραφεία μέσα στο Κοινοβούλιο, ακόμη και στην περίπτωση που δεν έχουν επανεκλεγεί βουλευτές, όπως είναι η περίπτωση του Κώστα Σημίτη. Τον πιο ευρύχωρο και ηλιόλουστο χώρο στον δεύτερο όροφο, με εξαιρετική θέα στον Εθνικό Κήπο, εξασφάλισε πρόσφατα ο Κώστας Καραμανλής.

Οσοι βουλευτές είναι άνω των 65 χρόνων λαμβάνουν ταυτόχρονα και βουλευτική αποζημίωση και βουλευτική σύνταξη. Οι συνταξιούχοι βουλευτές είναι οι μοναδικοί Ελληνες που έχουν τη δυνατότητα να λαμβάνουν παράλληλα και δεύτερη σύνταξη από το επάγγελμα που ασκούν ή ασκούσαν, εφόσον δεν εργάζονται στο Δημόσιο, ή και τρίτη στην περίπτωση που ήταν συνδικαλιστές, πρώην δήμαρχοι ή πρώην νομάρχες (χορηγίες). Μέσα στην τριετία 2010-2012 υπολογίζεται από το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους ότι μπορεί να δοθούν στους συνταξιούχους βουλευτές άλλα περίπου 80 εκατ. ευρώ που διεκδικούν αναδρομικά, λόγω των αναδρομικών αυξήσεων που πήραν πρόσφατα οι δικαστές (έχουν πάρει ήδη το 25%, ενώ το υπόλοιπο 75% θα καταβληθεί το Μάιο του 2011), όταν οι τελευταίοι αύξησαν τους μισθούς τους κατά περίπου 80%. Αποτελεί πάγια μέθοδο η διεκδίκηση εκ μέρους των συνταξιούχων βουλευτών των αυξήσεων που λαμβάνουν οι ανώτεροι δικαστικοί, οι οποίες μετά την τελική δικαίωσή τους επεκτείνονται και στους εν ενεργεία βουλευτές.

Οι βουλευτές δικαιούνται ένα κινητό τηλέφωνο (μέχρι 200 ευρώ μηνιαίως), οκτώ σταθερές γραμμές τηλεφωνίας (μέχρι 12.000 ευρώ), αυτοκίνητο (το μισθώνει η Βουλή με λίζινγκ), δωρεάν διαμονή σε κεντρικό ξενοδοχείο για τους βουλευτές της επαρχίας (70 ευρώ ημερησίως), γραφείο εκτός Βουλής και γραφική ύλη, ταχυδρομική ατέλεια, ατέλεια στις μετακινήσεις με λεωφορεία, σιδηρόδρομο και ακτοπλοΐα, καθώς και 52 αεροπορικά εισιτήρια μετ' επιστροφής για το νομό τους, εφόσον αυτός απέχει περισσότερα από 200 χιλιόμετρα από την Αθήνα. Εχουν επίσης τη δυνατότητα λήψης άτοκων δανείων από τη Βουλή και χαμηλότοκων από τις τράπεζες. Και βέβαια, κάθε βουλευτής έχει στην υπηρεσία του τέσσερις δημοσίους υπαλλήλους αποσπασμένους και μετακλητούς καθώς και έναν επιστημονικό συνεργάτη, ο οποίος πληρώνεται από τη Βουλή.

Δεν φτάνουν οι καρέκλες...

Εκτός από τους 1.200 αποσπασμένους δημοσίους υπαλλήλους και τους επιστημονικούς συνεργάτες των βουλευτών, άλλοι 1.340, που έχουν προσληφθεί χωρίς διαγωνισμό, ανήκουν στο μόνιμο προσωπικό της Βουλής. «Το θέμα δεν είναι αν θα μας περικόψουν τους μισθούς τώρα, αυτό θα το αντέξουμε. Το θέμα είναι, όταν βγω εγώ σε πέντε χρόνια στη σύνταξη, θα υπάρχει τότε κάτι;» είναι το ερώτημα ενός παλαιού υπαλλήλου στον γ.γ., κατά τη διάρκεια μιας περιήγησης που μου έκανε ο τελευταίος στον πρώτο όροφο. Την τελευταία πενταετία, ο αριθμός των μόνιμων υπαλλήλων διπλασιάστηκε με διακομματική συναίνεση. Οι περισσότεροι είναι συγγενείς πολιτικών, βουλευτών, υψηλόβαθμων δικαστικών και αστυνομικών, ενώ ως υπάλληλοι έχουν προσληφθεί ακόμη και πρώην πολιτικοί, όπως ο πρώην ευρωβουλευτής της Ν.Δ. Μανώλης Μαυρομάτης.

Αποτελεί κοινό μυστικό πως δεν προσέρχονται όλοι οι υπάλληλοι στην εργασία τους, διότι, αν έρχονταν όλοι, θα εδημιουργείτο το αδιαχώρητο. Περιμένοντας στον προθάλαμο του γ.γ., είχα την ευκαιρία να διαπιστώσω προσωπικά πως δεν φτάνουν οι καρέκλες. Μόλις έβγαινε κάποιος για τσιγάρο, αμέσως τη θέση του, πάντα πίσω από μια οθόνη κομπιούτερ ακινητοποιημένη στο Facebook, καταλάμβανε ένας άλλος.

Οι 1.340 θα στοιχίσουν το 2010 στο ελληνικό Δημόσιο 54 εκατ. ευρώ. Είναι ενδεικτικό ότι ο νεοπροσλαμβανόμενος στη Βουλή που έχει τελειώσει την υποχρεωτική εκπαίδευση (π.χ. προσωπικό καθαριότητας) λαμβάνει 1.900 ευρώ καθαρά μηνιαίως. Συνολικά, το 2010, οι υπάλληλοι της Βουλής (μόνιμοι, μετακλητοί, εξωτερικοί συνεργάτες) θα κοστίσουν στο ελληνικό Δημόσιο 106 εκατ. ευρώ.

Πέρα από τους δύο επιπλέον μισθούς (15ο και 16ο), που τελευταία ενσωματώθηκαν με τη μορφή επιδόματος στη βασική αποζημίωση, οι υπάλληλοι της Βουλής απολαμβάνουν μια σειρά από άλλα προνόμια. Είναι χαρακτηριστικό ότι την τελευταία κυριολεκτικά στιγμή εξαιρέθηκαν από την υποχρεωτική υπαγωγή τους στον κλάδο κύριας σύνταξης του ΙΚΑ-ΕΤΑΜ ακόμα και όσοι θα προσληφθούν από το 2011 και μετά. Συνταξιοδοτούνται έπειτα από 28,5 χρόνια υπηρεσίας και λαμβάνουν από το ταμείο αρωγής υπαλλήλων της Βουλής (ΤΑΥΒ) ένα εφάπαξ ίσο με δύο μηνιαίους μισθούς για κάθε έτος ασφάλισης (100.000 - 150.000 ευρώ ο καθένας). Περιέργως, το ΤΑΥΒ καρπώνεται την εκμίσθωση των κυλικείων, του εστιατορίου και των φιλοξενούμενων υπηρεσιών (Εθνική Τράπεζα κ.λπ.), ενώ έχει και τα δικαιώματα της ανακύκλωσης του χαρτιού.

Επίσης, από τη Βουλή μισθοδοτούνται και 74 ειδικοί φρουροί (άγνωστο πού υπηρετούν), ενώ καταβάλλεται και μηνιαίο επίδομα σε όλους τους αστυνομικούς που φρουρούν το Κοινοβούλιο.

Χαμάμ και λάπτοπ

Οταν δημιουργήθηκε σάλος με τη δημοσιοποίηση των προνομίων των υπαλλήλων της Βουλής, οι τελευταίοι τα έβαλαν με τους πάνω από 70 δημοσιογράφους που καλύπτουν το κοινοβουλευτικό ρεπορτάζ, καταγγέλλοντας ότι τους έχει παραχωρηθεί προσωπικός χώρος στάθμευσης στο υπόγειο γκαράζ της Βουλής και ακόμη ότι σε κάθε εκλογική αναμέτρηση λαμβάνουν δωρεάν από τη Βουλή καινούργιο προσωπικό φορητό υπολογιστή. «Αξιότιμε Πρόεδρε, αυτά τα λιοντάρια δεν ικανοποιήθηκαν όταν τους δωρίσατε δημόσια περιουσία, χαρίζοντάς τους προσωπικό φρουρούμενο χώρο στάθμευσης, δεν ικανοποιήθηκαν όταν τους χαρίσατε προσωπικά λάπτοπ, με χρήματα του σκληρά δοκιμαζόμενου από τα οικονομικά μέτρα Ελληνα φορολογούμενου», γράφει σε ανοικτή επιστολή προς τον Φίλιππο Πετσάλνικο ο συνδυασμός «Εργαζόμενοι εν δράσει».

Και, βέβαια, οι διαπιστευμένοι συντάκτες του κοινοβουλευτικού ρεπορτάζ μπορούν να στέλνουν τα παιδιά τους στον εξαιρετικό παιδικό σταθμό που λειτουργεί στο υπόγειο προς τη μεριά του Εθνικού Κήπου (επειδή έχουν αυξηθεί οι ανάγκες, δημιουργείται κι άλλος σε κτίριο που παραχώρησε στη Βουλή το υπουργείο Πολιτισμού στην Πλάκα) αλλά και να γυμνάζονται στο άρτια εξοπλισμένο γυμναστήριο (διαθέτει μέχρι και χαμάμ) με εννέα γυμναστές στο ιδιόκτητο πλην του ισογείου κτίριο της οδού Μητροπόλεως 1 και Φιλελλήνων, μαζί με τους βουλευτές, τους επιστημονικούς τους συνεργάτες και τους υπαλλήλους της Βουλής.

Ατιμωρησία

Η παραβίαση του συντάγματος και του κανονισμού της Βουλής αποτελεί καθημερινό φαινόμενο. Είναι χαρακτηριστικό ότι το μνημόνιο στήριξης ψηφίστηκε ως νομοσχέδιο, που απαιτεί 151 βουλευτές, και όχι ως διεθνής σύμβαση, που απαιτεί 180. Και ακόμη πιο χαρακτηριστικό πως την επομένη της ψήφισής του ψηφίστηκε τροπολογία-προσθήκη, βάσει της οποίας οι συμβάσεις δανεισμού ισχύουν από τη στιγμή της υπογραφής τους, χωρίς την προϋπόθεση της κύρωσής τους από το Κοινοβούλιο, ενώ το σύνταγμα προβλέπει πως καμία προσθήκη ή τροπολογία δεν εισάγεται για συζήτηση αν δεν σχετίζεται με το κύριο αντικείμενο του νομοσχεδίου που ψηφίζεται. Προβλέπει επίσης ότι, αν ένας βουλευτής απουσιάσει αδικαιολόγητα σε περισσότερες από πέντε συνεδριάσεις το μήνα, παρακρατείται υποχρεωτικά για κάθε απουσία το 1/30 της μηνιαίας αποζημίωσής του. Στην πράξη όμως, ενώ τα νομοσχέδια συζητούνται και ψηφίζονται σε άδεια έδρανα, ούτε ένα ευρώ δεν έχει παρακρατηθεί από κανένα βουλευτή. «Δεν έχουν γίνει υπερβάσεις στις απουσίες», με διαβεβαίωσε κατηγορηματικά ο γενικός γραμματέας.

Την ίδια στιγμή δεν γίνεται κανένας απολύτως έλεγχος στο «πόθεν έσχες» και στους τραπεζικούς λογαριασμούς των βουλευτών, ενώ οι μετοχές, έτσι κι αλλιώς, δεν μπορούν να ελεγχθούν διότι είναι ανώνυμες.

Το πλέον προκλητικό είναι ότι τα αδικήματα των υπουργών παραγράφονται με διαδικασίες εξπρές και οι βουλευτές παραμένουν ατιμώρητοι για όλα τα αστικά και ποινικά αδικήματα που διαπράττουν, επικαλούμενοι την ασυλία τους. Ο περιορισμός της βουλευτικής ασυλίας, που είχε προαναγγείλει στον νέο Κανονισμό της Βουλής ο Φίλιππος Πετσάλνικος, έμεινε στον αέρα, αφού τελικά και πάλι «θα ερευνάται» αν το αδίκημα για το οποίο κατηγορείται ο βουλευτής συνδέεται με την πολιτική του δραστηριότητα, όπως δηλαδή υποτίθεται ότι γινόταν μέχρι σήμερα...

Ενδεικτικό είναι ότι πολίτης που μήνυσε βουλευτή για εκβιασμό οδηγήθηκε τελικά ο ίδιος στη φυλακή έπειτα από αντιμήνυση που του έκανε ο βουλευτής, ο οποίος, λόγω της ασυλίας, ουδέποτε δικάστηκε.

Στη μνήμη του αρχαιολόγου Σακελλαράκη

Γεύση ενός αναπότρεπτου χωρισμού.

Πέθανε ο Γιάννης Σακελλαράκης, ο αρχαιολόγος με τη διεθνή αναγνώριση για το ανασκαφικό έργο του...

Μορφή αγγέλου ή βοσκού, το ίδιο κάνει.

Αντιπροσωπευτική φωτογραφία του αρχαιολόγου της Κρήτης Γιάννη Σακελλαράκη στον τόπο της ανασκαφής, στο Ιδαίον Αντρον.

Ας ήταν από τον Αγιο Πέτρο Κυνουρίας, στα βουνά της Κρήτης βρήκε αυτό που ζητούσε. Και θα ξαναγυρίσει εκεί... (αρχείο Εφης Σαπουνά-Σακελλαράκη.

«Παμπάλαια υλικά κατάλοιπα που είχα την καλή τύχη να βρεθούν στον ανασκαφικό μου δρόμο, μια φορά στη λάσπη κι άλλοτε, συχνότερα, στο ξερό χώμα κάποια κρητικά καλοκαίρια, κάποτε και σε αραχνιασμένα μουσειακά υπόγεια. Και μόνο τυχερός; Γιατί να μη λογίζομαι πανευτυχής, τρισμάκαρ, όλβιος, αφού χάθηκα στην αγαθότητα της ανωνυμίας της προϊστορίας...» στον πρόλογο του βιβλίου του «Γεύση μιας προϊστορικής ελιάς» από τον Ικαρο, 2005, ο Γιάννης Σακελλαράκης μας δίνει το πορτρέτο ενός όλβιου αρχαιολόγου που, περνώντας από τη ζωή στον θάνατο, στη σημαδιακή ημέρα της 28ης Οκτωβρίου 2010, μένει ζωντανός χάρις στο έργο του, στις ανασκαφές και στα βιβλία του που έβαλαν, ξανά, ψηλά, την Ελλάδα, τα βουνά της Κρήτης, στον διεθνή αρχαιολογικό χάρτη μαζί με μια νέα φουρνιά φοιτητών του, αρχαιολόγων πλέον, να συνεχίζουν τον δρόμο του... Αποχωρισμός ναι, και ξαφνικός, γιατί πολλοί φίλοι σε μάκρος δεκαετιών, το μάθαμε από την ίδια την Εφη Σαπουνά-Σακελλαράκη, αφού ο Γιάννης Σακελλαράκης είχε πεθάνει και κηδευτεί σε στενότατο κύκλο στο εκκλησάκι των Ταξιαρχών στο Κοιμητήρι της Κηφισιάς. Οχι «έφυγε», πέθανε, μας είπε, για να δώσει σωστά το άγγελμα του αποχωρισμού, η Εφη, η γυναίκα του, η συνεργάτις, η σύντροφος, η μοναχική παρουσία δίπλα του στις ανασκαφές, στους γιατρούς, στα νοσοκομεία, στην προσμονή του αναπότρεπτου που πλησίαζε. «Την Κυριακή του αγόρασα το τελευταίο πακέτο τσιγάρα». Κάπνιζε ώς το τέλος, ανένδοτος στις επιλογές του, όσο κι αν στοίχισαν. «Η Εφη με τα κοτσιδάκια», η φωτογραφία της πάντα δίπλα του, στις ανασκαφές. Μου την πρωτόδειξε, σε δημοσιογραφική συνάντηση, ψηλά στο Ιδαίον Αντρον! «Η Εφη, η γυναίκα μου», γιατί όποιος γνώριζε τον Γιάννη έπρεπε να γνωρίζει την Εφη. «Η Εφη και ο Γιάννης» μαζί, από το Πανεπιστήμιο, εκείνος ήδη αρχαιολόγος, εκείνη φοιτήτρια, στο πτυχίο, κόρη του οικονομολόγου Μιλτιάδη Σαπουνά. Το 1961 στο Μουσείο Ναυπλίου γνωρίστηκαν, στις 29 Αυγούστου 1963 παντρεύτηκαν στο Μετόχι του Πανάγιου Τάφου, στην Πλάκα, με κουμπάρα τη Μαρίνα Καραγάτση, να τους ραίνουν με ρύζι ο Γιάννης Τσαρούχης, ο Μάνος Χατζιδάκις. Τον μήνα του μέλιτος τον έκαναν στην ανασκαφή στην ορεινή εγκατάσταση στη Ζώμινθο! Με μεταπτυχιακά από τη Χαϊδελβέργη και το Αμβούργο, ο Γιάννης Σακελλαράκης έγινε νέος καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, βραβεύτηκε από την Ακαδημία Αθηνών για την ανασκαφή στις Αρχάνες, ξένοι αρχαιολόγοι και γνωστοί δημοσιογράφοι, όπως ο Joseph Allsop του «New Yorker» ήρθαν να τον δουν να δουλεύει επί τόπου. Το National Geographic Magazine έστειλε συνεργείο, έβγαλε τεύχη για τις «ανθρωποθυσίες» στις Αρχάνες. Αλλά πέρα και πάνω από τη φήμη, ο Σακελλαράκης συνέχιζε να δουλεύει στην ανασκαφή και στα βιβλία του, πάντα μαζί με την Εφη. «Οσο ζω εγώ, θα ζει και το έργο του, ο Γιάννης θα είναι μαζί μας» λέει η δυνατή, κι όμως ευάλωτη στη μοναξιά της λύπης της, η Εφη, αρχαιολόγος και συγγραφέας, έφορος Αρχαιοτήτων στην Εύβοια, έπαιρνε το πρωί το τρενάκι για τη Χαλκίδα και το βράδυ γύριζε για τον Γιάννη, και τον Οθέλλο, το σκυλάκι τους. Τώρα είναι ο Οθέλλος Β΄ που έμεινε όλη νύχτα κι αυτός, δίπλα στον Γιάννη, και που θα δίνει ζωή με τα τρεχάματά του, στο σπίτι στη Δροσιά, γεμάτο βιβλία και φωτογραφίες από τις ανασκαφές. Σε λίγο κυκλοφορούν τα δύο βιβλία με τα ευρήματα από το Ιδαίον Αντρον, από τη «Μίλητο». Στο «Μονόγραμμα» του Γιώργου Σγουράκη βλέπουμε κι ακούμε τον Γιάννη Σακελλαράκη να μιλά «για τα παιδιά του», τις ανασκαφές και τους φοιτητές που έβγαλε. Θα ’ναι κοντά μας ο Γιάννης Σακελλαράκης, ο αρχαιολόγος, εγγύηση το έργο του. Ο άνθρωπος, ο ευγενικός, στη μορφή και στους τρόπους, ο φίλος που άνοιγε το σπίτι του και την καρδιά του σ’ αυτούς που ήξεραν να διαλέγουν, η Εφη κι εκείνος, θα μας λείψει. Οι αφιερώσεις στα βιβλία του, οι φωτογραφίες από καλοκαίρια ψηλά στον Ψηλορείτη, στις Αρχάνες κρατούν τη μορφή του: «σαν ακόλουθος του Ιουστινιανού», τον είχε περιγράψει ο Allsop, τότε που ο Γιάννης είχε αφήσει γενάκι. Δεν ήμασταν κοντά του, όταν ήρθε η ιερή στιγμή της επιστροφής στο χώμα, όπου δούλεψε όλη την, πλούσια σε περιεχόμενο, ζωή του. Κάποτε θα ξαναγυρίσει στην Κρήτη, ψηλά στα Ανώγεια, όπως ήθελε. Η Εφη θα το φροντίσει κι αυτό. Κι ίσως να ’ρθει, τότε, ο Ψαραντώνης να παίξει, όπως το καλοκαίρι του 1987 στο Ιδαίον Αντρον... Ολα αυτά τα χρόνια της αρρώστιας ο Γιάννης δούλευε, έγραφε, είχε αραιώσει μόνον τις εξόδους. Δεν μίλησε ποτέ για φόβο, ούτε για χωρισμό. Μόνο την τελευταία εβδομάδα της ζωής του, ξαπλωμένος στο κρεβάτι, ζήτησε από την Εφη να του φέρει το «Μονόγραμμα» του Οδυσσέα Ελύτη, «Να σου διαβάσω κάτι». Με τη φωνή του που ομόρφαινε καθετί που έλεγε, της διάβασε, την αρχή: «Θα πενθώ πάντα –μ’ ακούς;– για σένα, μόνος στον Παράδεισο»

Είχε επιλέξει μ’ αυτόν τον τρόπο να της πει ότι η ώρα του χωρισμού πλησίαζε. — Σ’ ακούω, λέει η Εφη Σαπουνά-Σακελλαράκη.
Το παραπάνω άρθρο δημοσιεύθηκε στην Καθημερινή στις Μόνιμες στήλες (2.11.2010) και οφείλεται στην Ελένη Μπίστικα. Την ευχαριστούμε.