Επειδή η πρόταση της "7ης αποχής από οποιαδήποτε οικονομική συναλλαγή" ακούστηκε το Σάββατο 16 Οκτωβρίου στην εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε στο Κιάτο από τους "Αγανακτισμένους" και η πρόταση είχε και το σκέλος "να μείνουμε στα σπίτια μας...", διάβασα με πολύ ενδιαφέρον την παρακάτω ανάρτηση στο "Αληθινά Ψέματα" και νομίζω ότι μας αφορά όλους.
Όχι πως υπάρχει κάτι απαραίτητα "ύποπτο" σε αυτήν την πρόταση, εξαιρώντας, βέβαια, αυτό το πολύ βολικό της κατ' οίκον παραμονής... μιας και οι αγώνες δεν δίνονται από τους καναπέδες...
Ήταν και κομματάκι περίεργο το ότι μετά την πρόταση τους, το ζευγάρι αποχώρησε... μπορεί να ήταν και συμπτωματικό... οι επόμενες μέρες θα το δείξουν...
Ωστόσο, η τακτική αυτή θα μπορούσε να εφαρμοστεί παράλληλα με τις κινητοποιήσεις. Ακόμα και οι ιδιοκτήτες καταστημάτων θα αντιλαμβάνονταν πως στο συγκεκριμένο χρονικό διάστημα είτε έχουν τα καταστήματά τους ανοικτά είτε όχι ευρουλάκι δεν θα μπει στο ταμείο...
Το άρθρο είναι αρκετά ενδιαφέρον αν λάβουμε σοβαρά υπόψη και τη ρήση του λαού: "στην αναμπουμπούλα ο λύκος χαίρεται" και είναι κάτι περισσότερο από πιθανό, οι εξουσιαστές και οι εντολοδόχοι τους να έχουν καταστρώσει αρκετά σενάρια για το πώς θα ανταπεξέλθουν σ' αυτούς τους κρίσιμους καιρούς και πώς θα καταφέρουν πάλι να λιμαίνονται τους "πληβείους". Πώς θα τους κρατήσουν στα σπιτάκια τους να μαθαίνουν τα γεγονότα από τα χαζοκούτια...
Είπαμε φίλοι, συνοδοιπόροι και συναγωνιστές: Προσοχή μεγάλη στα όσα ακούτε και διαβάζετε. Ασκείστε την κριτική σας σκέψη... δεν υπάρχει για εμάς περιθώριο για άλλα λάθη επιλογής... Για αυτούς που θα γεννηθούν και θα προλάβουν τον επόμενο αιώνα, μπορεί να υπάρχουν πολλά περιθώρια, για εμάς δεν υπάρχουν, για τα παιδιά μας, τα εγγόνια, τα δισέγγονα και τα τρισέγγονά μας.
Το άρθρο λοιπόν του κ. Τσιμούρα αρχίζει ως εξής:
"Είναι γεγονός ότι για κάποια κείμενα που κυκλοφορούν στο διαδίκτυο
χρειάζονται οπωσδήποτε μια δεύτερη, ίσως και μία τρίτη ανάγνωση, για να
αποκαλυφθούν οι πραγματικοί στόχοι και οι επιδιώξεις των συντακτών
τους. Είναι κείμενα, που έχουν γραφεί με μεγάλη προσοχή, σίγουρα όχι
από τυχαίους ανθρώπους, οι οποίοι ενδεχομένως ή κατά πάσα πιθανότητα
είναι σε… διατεταγμένη υπηρεσία! Το χαρακτηριστικό αυτών των κειμένων
είναι η αληθοφάνεια και για να αποκαλυφθούν χρειάζεται να βρει ο
αναγνώστης τα τρωτά τους σημεία.
Ένα από αυτά τα κείμενα έχει σαν τίτλο:
«7ΗΜΕΡΗ ΑΠΟΧΗ ΑΠΟ ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΣΥΝΑΛΛΑΓΗ».
Το συγκεκριμένο κείμενο, που είναι ανυπόγραφο, αρχίζει με μια σειρά διαπιστώσεις, οι οποίες αντανακλούν την πραγματικότητα. Αυτές όμως είναι γνωστές σε όλους τους εν δυνάμει αναγνώστες του, χωρίς βέβαια να λέει τίποτα καινούριο. Όπως: «Το κράτος, όχι μόνο συνηγορεί και καλύπτει αυτήν την τακτική των τραπεζών, αλλά… προσθέτει στην πλάτη μας εξοντωτική φορολογία που καθημερινά αυξάνει και τροποποιείται σύμφωνα με τις ανάγκες του τέρατος, δηλαδή του συστήματος. Προστίθενται νέες έκτακτες – παράνομες εισφορές, τέλη, σε όλα. Στους μισθούς μας, στις συντάξεις, στην υγεία – χρέωση για επίσκεψη στα νοσοκομεία, στις περιουσίες μας που τις έχουμε ήδη χιλιοπληρώσει, παράνομα κ ακριβά διόδια, στα εισιτήρια ΜΜΜ, αυξήσεις στα τιμολόγια των ΔΕΚΟ, στα καθημερινά αναγκαία αγαθά που χρειαζόμαστε για να επιβιώσουμε» Με την παράθεση των παραπάνω στοιχείων ήδη ο συντάκτης έχει πείσει τους αναγνώστες του για τις… «αγνές» προθέσεις του και προφανώς έχει αποκτήσει την εμπιστοσύνη τους! Από `δω και πέρα είναι πολύ πιο εύκολο να περάσει το μήνυμα που θέλει! Προσπαθεί φυσικά να κρατήσει σε όλα τα σημεία του κειμένου το στοιχείο της αληθοφάνειας.
Ο αναγνώστης, αφού εμπιστεύεται τον συντάκτη του εν λόγω κειμένου, είναι πλέον έτοιμος να δεχθεί τις διαπιστώσεις, τις προτροπές, αλλά και τις προτάσεις του κειμενογράφου, ο οποίος: α) Ονομάζει αγώνες μόνο την κάθοδο των «Αγανακτισμένων» στους δρόμους, όπου εκεί εν πολλοίς υπάρχει το στοιχείο του αυθορμητισμού και αγνοεί(!) τις οργανωμένες απεργιακές συγκεντρώσεις, όπου κατά κύριο λόγο υπάρχει το στοιχείο της συνειδητοποίησης. β) Μας υπενθυμίζει τη βαρβαρότητα, που αντιμετώπισαν αυτοί που κατέβηκαν διαμαρτυρόμενοι στους δρόμους, άρα και την επικινδυνότητα ενός τέτοιου εγχειρήματος. Δηλαδή αξιοποιεί την κυβερνητική βαρβαρότητα, για να ενσπείρει το στοιχείο του φόβου και της τρομοκρατίας σ’ αυτούς, που είναι αποφασισμένοι να βγουν στους δρόμους και να διεκδικήσουν αγωνιστικά. Για να τους αποθαρρύνει δε ακόμη περισσότερο, τονίζει ότι και αυτοί που βγήκαν διαμαρτυρόμενοι μέχρι τώρα στους δρόμους, δεν έφεραν κανένα αποτέλεσμα!
Συνεχίζει λοιπόν: «Ήταν δυστυχώς πολύ αργά όταν αποφασίσαμε να ενωθούμε και να αντιδράσουμε σε όλους αυτούς που καπηλεύονται τη ζωή μας και τη ζωή των παιδιών μας. Ωστόσο, «αγανακτήσαμε» όπως λένε οι πολλοί, βγήκαμε στους δρόμους,..."
«7ΗΜΕΡΗ ΑΠΟΧΗ ΑΠΟ ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΣΥΝΑΛΛΑΓΗ».
Το συγκεκριμένο κείμενο, που είναι ανυπόγραφο, αρχίζει με μια σειρά διαπιστώσεις, οι οποίες αντανακλούν την πραγματικότητα. Αυτές όμως είναι γνωστές σε όλους τους εν δυνάμει αναγνώστες του, χωρίς βέβαια να λέει τίποτα καινούριο. Όπως: «Το κράτος, όχι μόνο συνηγορεί και καλύπτει αυτήν την τακτική των τραπεζών, αλλά… προσθέτει στην πλάτη μας εξοντωτική φορολογία που καθημερινά αυξάνει και τροποποιείται σύμφωνα με τις ανάγκες του τέρατος, δηλαδή του συστήματος. Προστίθενται νέες έκτακτες – παράνομες εισφορές, τέλη, σε όλα. Στους μισθούς μας, στις συντάξεις, στην υγεία – χρέωση για επίσκεψη στα νοσοκομεία, στις περιουσίες μας που τις έχουμε ήδη χιλιοπληρώσει, παράνομα κ ακριβά διόδια, στα εισιτήρια ΜΜΜ, αυξήσεις στα τιμολόγια των ΔΕΚΟ, στα καθημερινά αναγκαία αγαθά που χρειαζόμαστε για να επιβιώσουμε» Με την παράθεση των παραπάνω στοιχείων ήδη ο συντάκτης έχει πείσει τους αναγνώστες του για τις… «αγνές» προθέσεις του και προφανώς έχει αποκτήσει την εμπιστοσύνη τους! Από `δω και πέρα είναι πολύ πιο εύκολο να περάσει το μήνυμα που θέλει! Προσπαθεί φυσικά να κρατήσει σε όλα τα σημεία του κειμένου το στοιχείο της αληθοφάνειας.
Ο αναγνώστης, αφού εμπιστεύεται τον συντάκτη του εν λόγω κειμένου, είναι πλέον έτοιμος να δεχθεί τις διαπιστώσεις, τις προτροπές, αλλά και τις προτάσεις του κειμενογράφου, ο οποίος: α) Ονομάζει αγώνες μόνο την κάθοδο των «Αγανακτισμένων» στους δρόμους, όπου εκεί εν πολλοίς υπάρχει το στοιχείο του αυθορμητισμού και αγνοεί(!) τις οργανωμένες απεργιακές συγκεντρώσεις, όπου κατά κύριο λόγο υπάρχει το στοιχείο της συνειδητοποίησης. β) Μας υπενθυμίζει τη βαρβαρότητα, που αντιμετώπισαν αυτοί που κατέβηκαν διαμαρτυρόμενοι στους δρόμους, άρα και την επικινδυνότητα ενός τέτοιου εγχειρήματος. Δηλαδή αξιοποιεί την κυβερνητική βαρβαρότητα, για να ενσπείρει το στοιχείο του φόβου και της τρομοκρατίας σ’ αυτούς, που είναι αποφασισμένοι να βγουν στους δρόμους και να διεκδικήσουν αγωνιστικά. Για να τους αποθαρρύνει δε ακόμη περισσότερο, τονίζει ότι και αυτοί που βγήκαν διαμαρτυρόμενοι μέχρι τώρα στους δρόμους, δεν έφεραν κανένα αποτέλεσμα!
Συνεχίζει λοιπόν: «Ήταν δυστυχώς πολύ αργά όταν αποφασίσαμε να ενωθούμε και να αντιδράσουμε σε όλους αυτούς που καπηλεύονται τη ζωή μας και τη ζωή των παιδιών μας. Ωστόσο, «αγανακτήσαμε» όπως λένε οι πολλοί, βγήκαμε στους δρόμους,..."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου