Οικογένεια Αρτ. Σώρρα και η δωρεά μετοχής που ξεχρεώνει την Ελλάδα...

Το διάβασα στo online pressblog.blogspot που αναφέρει ως πηγή την zougla.gr και δεν άντεξα στον πειρασμό να μεταφέρω την παρακάτω ανάρτηση αυτούσια στο καταφύγιό μου. Μια είδηση που δεν φαίνεται να ενδιαφέρει ως συνήθως τα ΜΜΕ μιας και δεν κολλάει στην τρομολαγνεία που εξαπολύουν στους ιθαγενείς αυτού του τόπου νυχθημερόν. Ευχαριστώ τα μάλα τους υπεύθυνους γι' αυτήν την ανάρτηση.

"Στις αρχές του προηγούμενου αιώνα, το 1904, η Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος ιδρύει την «Τράπεζα της Ανατολής», γνωστότερης ίσως ως «Banque d’ Orient». Η τράπεζα αυτή στη συνέχεια αναπτύσσεται σε τρεις κυρίως περιοχές. Την Θεσσαλονίκη, την Σμύρνη και την Αλεξάνδρεια. Το 1932 η «Τράπεζα της Ανατολής» εξαγοράζεται και συγχωνεύεται με την μητρική της Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος.

Κατά τον ισχύοντα νόμο επιβάλλεται να διενεργηθεί εκκαθάριση. Τρεις εκκαθαριστές αναλαμβάνουν την υπόθεση κατόπιν αποφάσεως της Γενικής Συνελεύσεως της «Τράπεζας της Ανατολής». Η εκκαθάριση δεν ολοκληρώνεται ποτέ. Κατά τους ισχύοντες νόμους και κατόπιν παρελεύσεως πολλών ετών, η Εθνικής Τράπεζα ισχυρίζεται πώς η αξία των μετοχών της Τράπεζας της Ανατολής έχει εκμηδενιστεί. Πιθανώς να έχει και δίκιο ως προς τις μετοχές αν και εφόσον αυτές ήταν σε δραχμές, βοηθούσης και της τότε πτωχεύσεως του ελληνικού κράτους. Όμως οι μετοχές αυτές στις οποίες αναφερόμεθα ήταν σε… χρυσό. Η αναφορά είναι σαφής και εγγυητής κάθε τέτοιας μετοχής ήταν και… είναι η Τράπεζα Γαλλίας.Οι πρόσφυγες από την Ιωνία, την Καππαδοκία, τον Καύκασο, οι οποίοι κάποια στιγμή ζήτησαν την ρευστοποίησης των μετοχών που κατείχαν άκουσαν τους τραπεζικούς υπαλλήλους, ιδιαίτερα μετά το 1940 να τους απαντούν πώς τα αξιόγραφα τους δεν είχαν καμία πλέον αξία. Το θέμα ξεχάστηκε. Κάποιες γιαγιάδες και κάποιοι παππούδες από την Μικρά Ασία είχαν φυλάξει μερικές από αυτές τις μετοχές στα σεντούκια. Κάποιοι άλλοι σε θυρίδες έως ότου, σαράντα από αυτές εμφανίστηκαν ξαφνικά. Κάτοχος η οικογένεια από την Πάτρα του Αρτέμη Σώρρα.Τι πιο φυσικό κατόπιν αυτής της αποκάλυψης από το να αποταθεί η οικογένεια Σώρρα στην Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος. Με τη σειρά της η Τράπεζα πληροφορεί επισήμως τους κληρονόμους τον Σεπτέμβριο του 2010 και κατόπιν τον Φεβρουάριο του 2011 πώς στη βάση του νόμου 18/1944 η αξία των μετοχών έχει εκμηδενιστεί.
Ουδεμία μνεία γίνεται από το νομικό τμήμα της Εθνικής Τράπεζας για το γεγονός ότι η αξία των μετοχών είναι σε χρυσό (ο 18/1944 είναι ο πρώτος νομισματικός νόμος μετά την απελευθέρωση από τους Γερμανούς. Την ευθύνη της διοίκηση της Εθνικής Τράπεζας της Ελλάδα κατά την περίοδο της Κατοχής είχε αναλάβει η «Deutsche Bank»).

Η οικογένεια Σώρρα δεν το βάζει κάτω. Έρχεται σε επαφή... με ειδικούς επί τραπεζικών θεμάτων και νομικούς και οικονομικούς παράγοντες. Ήταν φυσικό κάποια στιγμή να γίνει και η αποτίμηση της τρέχουσας αξίας των 40 μετοχών.

Η μεγάλη έκπληξη
Ο κ. Θεόδωρος Καρυώτης είναι καθηγητής Οικονομικών στο Πανεπιστήμιο του Maryland στις ΗΠΑ και διδάσκει Μακροοικονομία, διεθνείς οικονομικές σχέσεις αλλά και μικροοικονομικά. Ανέλαβε να προχωρήσει στην αποτίμηση των μετοχών. Το πόρισμα του είναι κόλαφος. Κάθε μετοχή σε χρυσό της «Τράπεζας της Ανατολής» αποτιμάται σήμερα στα 670 δισ. ευρώ εκάστη. Τουτέστιν μία φορά και μισή τους σημερινού χρέους της Ελλάδας το οποίο ανέρχεται στα 450 δις ευρώ κατά προσέγγιση. Η συνολική αξία των 40 μετοχών πλησιάζει τα 30 τρισ..
Χωρίς καπνό δεν υπάρχει φωτιά

Τον Απρίλιο του 2010 οι δικαιούχοι είχαν έλθει σε επαφή με την Τράπεζα της Ελλάδος. Ο Διοικητής της κ. Προβόπουλος είναι απόλυτα ενήμερος γι’ αυτό. Μετά από συζητήσεις η Κεντρική Τράπεζα πρότεινε συμβιβασμό (συμφωνία) ύψους 1,5 δισ. ευρώ για 10 μετοχές της «Τράπεζας της Ανατολής».

Οι δικαιούχοι αιφνιδιάστηκαν όταν άκουσαν τους νομικούς συμβούλους να προτείνουν μία «παράξενη διαδρομή» ώστε να καταβληθεί το 1,5 δισ. μέσω μία βρετανικής εταιρείας. Είχε πλέον καταστεί σαφές πώς οι δύο τράπεζες, η Κεντρική και η Εθνικής ήθελαν πάση θυσία να αποφύγουν την ευθεία εμπλοκή τους σε μία τραπεζική πράξη ώστε να μην υφίσταται κίνδυνος να εκτεθούν απέναντι σε άλλους ενδιαφερόμενους για την ίδια υπόθεση.
Οι δικαιούχοι αρνήθηκαν να υιοθετήσουν αυτήν την «παράξενη διαδρομή». Στράφηκαν αλλού και ίδρυσαν μία μη κερδοσκοπική εταιρεία, την «END», με έδρα την Ελλάδα στην οποία πρόεδρος είναι ο γνωστός καρδιολόγος στη Νέα Υόρκη Εμμανουήλ Λαμπράκης και αντιπρόεδρος ο καθηγητής Θεόδωρος Καρυώτης.
Η οικογένεια Σώρρα προχωρεί και σε ένα ακόμη βήμα. Δωρίζει 4 μετοχές στην «END» και καταθέτει την δήλωση φόρου δωρεάς στην Γ’ Δ.Ο.Υ. Πατρών. Ο στόχος είναι σαφής. Το ελληνικό κράτος υποχρεούται να εκδώσει διπλότυπο είσπραξης του ανάλογου φόρου δωρεάς που για τις Μ.Κ.Ο. είναι της τάξης του 0,5% και να εισπράξει φόρο της τάξης των 13,5 δισ.. Η Εφορία παραπέμπει το θέμα στο υπ. Οικονομικών.
Τα χρήματα αυτά επαρκούν για τον μηδενισμό του δημοσίου και του ιδιωτικού χρέους
Το σκεπτικό των μελών της «END» αλλά και της οικογενείας Σώρρα είναι ξεκάθαρο. Η αξία των 4 μετοχών επαρκεί για την αποπληρωμή του ελληνικού χρέους αλλά και του σωρευμένου χρέους σε τράπεζες των ελλήνων πολιτών αλλά και για την ύπαρξη ενός μεγάλου αποθεματικού για την οικονομική ανάπτυξη της χώρας.
Είναι προφανές πώς το τραπεζικό σύστημα της χώρας αλλά και το ευρωπαϊκό στο σύνολο του δεν είναι σε θέση να αποπληρώσει στο σύνολο του αυτό το ποσό που συνεπάγεται η αξία των μετοχών. Τι μένει λοιπόν; Ο συμβιβασμός ή αλλιώς μία συμφωνία ή πιο απλά μία συμπεφωνημένη από όλα τα μέρη Σεισάχθεια (παραγραφή του χρέους).
Ο κ. Γ. Παπανδρέου, ο κ. Αντ. Σαμαράς, ο κ. Ευ. Βενιζέλος και ο κ. Γ. Προβόπουλος είναι πλήρως ενημερωμένοι. Ωστόσο δεν έχει ανιχνευθεί καμία ακόμη αντίδραση τους. Δεν απομένει παρά να πληροφορηθεί τα περί της «Τράπεζας της Ανατολής» και τους αποθεματικού της σε χρυσό, τότε το 1932 και η κυρία Κριστίν Λαγκάρντ.
Ναι, του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου. Προκειμένου να γελάσει και το χείλι του κάθε πικραμένου.
http://online-pressblog.blogspot.com/2011/09/670.html

Ο κύριος θράσος!!! (Ναι, ο τίτλος απονέμεται στον Λοβέρδο)

Καταπληκτικό το άρθρο και σας το μεταφέρω με θερμές ευχαριστίες στο faros wordpress :

"Οι απάνθρωπες ενέργειες, προφανώς, δεν μπορούν να γίνουν παρά από ανθρώπους που έχουν χάσει την ανθρωπιά τους.

Δεν μπορείς να συμπεριφέρεσαι βάρβαρα, αν δεν είσαι βάρβαρος.

- Ήρθε ο λύκος, ενδεδυμένος την προβιά του προβάτου!
Λέει ο σοφός λαός μας.

Από τα παραπάνω, συνάγεται το ασφαλές συμπέρασμα ότι η κυβέρνηση του ΠΑ«ΣΟ»Κ, ο πρωθυπουργός κι οι υπουργοί του, αν δεν ήταν οι ίδιοι βάρβαροι κα απάνθρωποι, δεν θα μπορούσαν να λάβουν αποφάσεις που οδηγούν έναν ολόκληρο λαό στην εξαθλίωση.

Έτσι, χυδαίες συμπεριφορές, απαράδεκτες δηλώσεις, τηλεοπτικός εξευτελισμός κλπ., είναι κάτι το συνηθισμένο από όλους τους.

Από αυτό το σημείο, όμως, μέχρις του σημείου σημαίνων Υπουργός να πατάει στην κυριολεξία επί πτωμάτων, έ, πάει πολύ !

Θαυμάστε δήλωση του Υπουργού Α. Λοβέρδου, σωστά χαραχτηρίζεται από τον Ν. Μπογιόπουλο στον σημερινό ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ, ως «κύριος θράσος»:

 «Σας θυμίζω τον τραγικό θάνατο των τριών προσώπων στη “Μαρφίν”. Σας θυμίζω ότι με το που πέθαναν αυτοί οι άνθρωποι, σαν να μην ήταν άνθρωποι, επειδή δεν ανήκαν στην Αριστερά, το θέμα ξεπετάχτηκε σε δέκα λεπτά ή άντε σε ένα βραδινό δελτίο ή στις κηδείες τους. Διότι στη μεταπολιτευτική Ελλάδα, η αξία της ζωής είναι μόνο εάν είσαι αριστερός. Εάν δεν είσαι αριστερός σε πεθαίνουν σε δύο μέρες. Ο,τι γινόταν μετά τον εμφύλιο, αντεστράφη μετά τη μεταπολίτευση»!

Ο κ. Λοβέρδος, κάνοντας αυτή τη δήλωση – μνημείο γκαιμπελίστικης προπαγάνδας, προφανώς και εκπροσωπεί μόνο τον εαυτό του, αλλά εκφράζει ολόκληρη την κυβέρνηση.

Ο κ. Λοβέρδος, θα λέγαμε, ότι … ζήλεψε δόξα κατηγόρου της Αριστεράς της εποχής του … Μακάρθι, αν και η επιλογή του να καπηλευτεί τους νεκρούς της «Μαρφιν», μάλλον … τον αναβάφτισε!

Ο κ. Λοβέρδος, ο άνθρωπος που πρωί, μεσημέρι και βράδυ περιοδεύει όλα τα κανάλια, είναι μόνιμος θαμώνας των βραδινών δελτίων ειδήσεων, έχει το απύθμενο θράσος να κατηγορεί την Αριστερά για «θάψιμο» της υπόθεσης της «Μαρφιν», από που άραγε; Από τα κανάλια των ταξικών φίλων του;

Ο κ. Λοβέρδος, μέλος μιας κυβέρνησης που με τις πολιτικές που εφαρμόζει, ορισμένες από τις οποίες τις εισήγαγε ο ίδιος, έχει την αποκλειστική ευθύνη για χιλιάδες εργατικά ατυχήματα κάθε χρόνο, άραγε από που άντλησε το δικαίωμα να εγκαλεί την Αριστερά για απαξίωση της αξίας της ανθρώπινης ζωής;
Στο κάτω – κάτω αν θέλει να μιλήσει για την αξία της ανθρώπινης ζωής, δεν έχει παρά να ρωτήσει τον συνάδελφό του Παπουτσή για το Σάμινα!

Ο κ. Λοβέρδος και η κυβέρνηση που συμμετέχει, ας ρίξει μια ιστορικά ματιά σε όλη την περίοδο της Μεταπολίτευσης, από την περίοδο Καραμανλή και Παπανδρέου μέχρι τα σήμερα, ίσως εκπλαγεί, αλλά δολοφονικές περιπτώσεις σαν αυτή της «Μαρφίν», είναι το σήμα κατατεθέν της! Ίσως καταλάβει επιτέλους πόσο βρώμικο είναι το σύστημα που υπηρετεί.

Αλλά, έχω τη γνώμη, ότι στη θέση του κ. Λοβέρδου, θα μπορούσε … επαξίως να μπει ο οποιοσδήποτε άλλος συνάδελφός του.
Αυτή η ξετσίπωτη, ξεδιάντροπη και απάνθρωπη κυβέρνηση, μόνο κάτι τέτοιους υπουργούς θα μπορούσε να έχει !

Όσο για τον κ. Λοβέρδο προσωπικά, προφανώς, ισχύει το ρηθέν στο «Υστερόγραφο» του Μ. Αναγνωστάκη:

«Δεν έφταιγεν ο ίδιος. Τόσος ήτανε» …

http://faros.wordpress.com/2011/09/09/o-kirios-thrasos/

Αν η πλειοψηφία των δασκάλων σκεφτόταν μ' αυτόν τον τρόπο...

Το βρήκα σ' ένα καταπληκτικό blog και θέλω να το μοιραστώ μαζί σας, επειδή εξακολουθώ να πιστεύω ότι άλλο πράγμα είναι η επιλογή επαγγέλματος και άλλο η απόφαση ανάληψης της ευθύνης για την διαμόρφωση του μέλλοντος (γιατί αυτό κάνουν οι νηπιαγωγοί, δάσκαλοι, καθηγητές κάθε τόπου). Θεωρώ ότι όποιος δηλώνει αυτές τις σχολές για να συνεχίσει τις σπουδες του οφείλει να ξεπεράσει τον εαυτό του οφείλει να γίνει αντάξιος ενός Προμηθέα.

Συγκλονιστική ανάρτηση:

"Ναι, το μοντέλο του αληθινού δασκάλου που σμίλεψε ο Δημήτρης Λιαντίνης στο βιβλίο του Τα Ελληνικά, πιστεύω ότι είναι ο μόνος τρόπος για την ύπαρξη ενός μέλλοντος αντάξιου του ανθρώπινου είδους: "Εν αρχή ην ο δάσκαλος..."
"Είναι μακρύς ο δρόμος που ο νέος δάσκαλος θα διανύσει για να ανακαλύψει - αν ανακαλύψει - τον αυθεντικό τύπο δασκάλου. Και θα γδάρει αμέτρητες φορές τα γόνατά του. Άλλο δρόμο δεν έχει. Μόνο το δρόμο του πόνου. Εκείνου του πόνου του βαθύτατου που πόνο του κόσμου".

«Να υπάρχεις Ελληνικός δηλώνει τέσσερες τρόπους συμπεριφοράς.

Ότι δέχεσαι την αλήθεια που έρχεται μέσα από τη φύση, όχι την αλήθεια που φτιάχνει το μυαλό των ανθρώπων. Ότι ζεις σύμφωνα με την ηθική της γνώσης, όχι με την ηθική της δεισιδαιμονίας και των προλήψεων. Ότι αποθεώνεις την εμορφιά, γιατί η εμορφιά είναι δυνατή σαν το νου σου και φθαρτή σαν τη σάρκα σου.

Και κυρίως αυτό: ότι αγαπάς τον άνθρωπο. Πώς αλλιώς! Ο άνθρωπος είναι το πιο τραγικό πλάσμα μέσα στο σύμπαν.».

Και συνεχίζει η ανάρτηση:

"Παγκόσμια Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, στο άρθρο 26: 

«Οι γονείς έχουν κατά προτεραιότητα το δικαίωμα να επιλέγουν το είδος της εκπαίδευσης που θα δώσουν στα παιδιά τους.»

Ακούς, δασκαλάκο; Οι γονείς των μαθητών σου έχουν το δικαίωμα να επιλέγουν το είδος της εκπαίδευσης που θα δώσεις στα παιδιά τους. Και κατά προτεραιότητα. Πότε και ποιος σου το δίδαξε αυτό;

Ποιος και πότε σου δίδαξε και σου εξήγησε τι ακριβώς κάνεις από την ώρα που μπαίνεις σε ένα σχολείο να διδάξεις; Δε είσαι εκεί για το ξεροκόμματο που σου δίνουν για μισθό. Είσαι εκεί γιατί η κάθε μάνα που έφερε παιδί στον κόσμο λαχταράει το καλύτερο για το παιδί της.

Να στο πω πιο απλά; Αν η κάθε μάνα και ο κάθε πατέρας δε γεννούσαν παιδιά, σχολείο δε θα υπήρχε. Δε θα υπήρχες ούτε κι εσύ. Είναι η ανάσα της ανθρωπότητας που έπλασε τα σχολεία. Και την αγωγή του νέου ανθρώπου. Για να τον παραδώσεις έτοιμο εσύ, ο δάσκαλος, στην κοινωνία. Κι όχι στην κρατική εξουσία.

Είσαι εκεί για να διαπλάσσεις ανθρώπους ελεύθερους κι όχι γενίτσαρους...

Θεός δεν είσαι, δασκαλάκο. Είσαι άνθρωπος και άνθρωπος χρωστάς να μείνεις. Τίποτε καλύτερο απ' αυτό. Το μέτρο το ανθρώπινο. Το πάντων χρημάτων μέτρον άριστον.

Εσύ ειδικά, δασκαλάκο. Που γυρνάς σήμερα στις πλατείες με τους χιλιάδες αγανακτισμένους ανθρώπους. Πρέπει επιτέλους να σκεφτείς. Ποιος δικαιούται να ορίζει το είδος της εκπαίδευσης; Εκείνοι που απέτυχαν να ορίσουν ακόμη και τα οικονομικά της χώρας; Αυτοί που τη μία μέρα έλεγαν πως λεφτά υπάρχουν και την επόμενη σε έδειξαν με το δάχτυλο κραυγάζοντας: "Μαζί τα φάγαμε!"

Οι ίδιοι που σε κατηγόρησαν για τεμπέλη. Εσένα που σαν σκυλί τους δουλεύεις χρόνια αντί πινακίου φακής. Τοις κείνων ρήμασι πειθόμενος και όργανο πειθήνιο. Για σχολείο αποτελεσματικό στα μέτρα τα δικά τους. Όργανό τους και προϊόν δικό τους και της εκπαίδευσής τους είσαι, δασκαλάκο. Δεν το βλέπεις;

Αυτοί σε έστειλαν με γνώσεις μισές και ψέματα φορτωμένο να το παίξεις δάσκαλος. Κι έφαγες ξανά και ξανά τα μούτρα σου. Επίτηδες κι όχι τυχαία. Δε χρειάζεται, σου λέει, έτσι να κόψουν το κεφάλι ενός λαού. Το αφήνουν απλά αμόρφωτο. Ελεγχόμενο. Και χειραγωγήσιμο.

Κι είσαι εσύ, δασκαλάκο, που βγάζεις πέρα τη δουλειά τους. Να κρατάνε δούλους τους ανθρώπους. Γιατί ποτέ δεν κατάλαβες τι ακριβώς κάνεις στο σχολείο. Ποιος είναι ο αληθινός σου ρόλος. Κι αν το κατάλαβες, δεν ξέρεις τον τρόπο ν' αντιδράσεις.

Μπροστά σου είναι. Κάθε μέρα. Είναι τα μάτια της μάνας που αποχαιρετάνε το παιδί στην πόρτα του σχολειού. Και η αγκαλιά του πατέρα που το υποδέχεται κάθε μεσημέρι. Είναι οι γονείς που σου εμπιστεύονται ό,τι πολυτιμότερο έχουν. Είναι αυτοί που η φύση ορίζει να θέλουν το καλύτερο για το παιδί τους. Και η οργανωμένη κοινωνία να τους κρατάει σε σκοτάδι βαθύ ποιο είναι αυτό το καλύτερο.

Η αλήθεια της φύσης και η αλήθεια που φτιάχνει το μυαλό των ανθρώπων. Εκεί παλεύεις. Ανάμεσα στην άδολη αγάπη του γονιού για το σπλάχνο του και σε όσα του έχουν παραγεμίσει το κεφάλι. Τις αντιλήψεις του. Ναι, είναι λάθος αυτές οι αντιλήψεις. Τις περισσότερες φορές. Και σε πνίγουν με τις απαιτήσεις τους. Το ξέρω. Το έχω περάσει.

Ψάχνεις έξοδο από το τούνελ και φως πουθενά. Μόνο σκοτάδι. Είναι οι προσπάθειές μας σαν των Τρώων; Όχι!

Εσύ είσαι έλληνας. Πρέπει να είσαι έλληνας. Όπως κάθε άνθρωπος. Και απόγονος του Οδυσσέα. Με τα δικά τους όπλα θα τους πολεμήσεις. Και με την πονηριά σου. Έτσι θα χτίσεις το δούρειο ίππο σου.

Ακόμη κι όταν ο Εφιάλτης φαίνεται στο βάθος. Έλληνας και τότε να σταθείς. Λεωνίδας. Στις δικές σου Θερμοπύλες. Στο μετερίζι της παιδείας.

Μόνο που ο Λεωνίδας, τουλάχιστον ιστορία γνωρίζεις, δεν ήταν μόνος. Ούτε κι εσύ είσαι. Οι δικοί σου 300 είναι οι γονείς των μαθητών σου. Μαζί τους θα σταθείς στη μάχη. Για το αύριο. Για το καλύτερο. Για τον άνθρωπο. Για την αθώα νέα γενιά.

Και το ερώτημα είναι: Είσαι έτοιμος να πεις το Μολών Λαβέ; Όπου και όταν;

Μόνο αυτό. Ούτε οι γνώσεις οι βαθυστόχαστες για αποτελεσματική συνεργασία, ούτε άλλο. Μόνο με της ψυχής το πύρωμα και με το αίμα. Είσαι, ρωτάω, έτοιμος;

Να διασχίσεις το αγκαθερό μονοπάτι που σε χωρίζει από τους γονείς. Που αδιαφορούν για το έργο σου, σε υποτιμούν, παρεμβαίνουν αυθαίρετα, αγνοούν τι τραβάς... Τα ξέρω, σου λέω. Δε μιλάω έξω απ' το χορό.

Σ' αυτούς όμως τους γονείς πρέπει να ενσταλάξεις τη γνώση. Για τη νέα αγωγή που χρειάζεται ο τόπος, ο λαός, ο άνθρωπος. Εσύ θα γίνεις ο δάσκαλός τους. Εσύ που θα τους οδηγήσεις. Που σε είπανε παιδαγωγό. Γιατί ποτέ δεν ξέχασαν ότι οι παιδαγωγοί ήταν σκλάβοι. Κι άλλο ήταν οι δάσκαλοι.

Δάσκαλος, δασκαλάκο, ήταν ο Σωκράτης. Γι' αυτό τον κέρασαν κώνειο. Δάσκαλος και ο Δελμούζος. Γι' αυτό τον έσυραν σε δίκη. Δάσκαλος και ο Λιαντίνης. Γι' αυτό τον σκότωσε το μεγάλο έγκλημα.

Εσύ; Θα μείνεις δασκαλάκος;

http://liantinis-o-daskalos-mas.blogspot.com/2011/06/blog-post_09.html

Αλλά και αυτή η προσευχή είναι τόσο μεγαλειώδης μέσα στην απλότητά της!

Ευχαριστώ το eirini imin που το έχει αναρτήσει:

"η Προσευχή του Δασκάλου"

«Κύριε,
Δώσε μου απλότητα και βάθος. Κάμε να μην είμαι περίπλοκος ούτε κοινότοπος στο καθημερινό μου μάθημα. Κάμε να υψώσω τα μάτια μου από το πληγωμένο μου στήθος, μπαίνοντας κάθε μέρα στην τάξη μου. Ας μη φέρω μαζί μου στην έδρα μου τις μικρές μου υλικές μέριμνες και τις δικές μου λύπες. Κάμε το χέρι μου ελαφρότερο στην τιμωρία και απαλότερο στο χάδι. Ας επιπλήττω απρόθυμα, για να είμαι βέβαιος ότι τιμωρώ από αγάπη. Το πλινθόκτιστο σχολείο μου ας είναι καμωμένο από πνεύμα. Οι φλόγες του ενθουσιασμού μου ας καλύπτουν την φτωχή του είσοδο και την γυμνή αίθουσά του. Η καρδιά μου ας είναι για το σχολείο μου μια πιο ισχυρή στέγη και η καλή θέλησή μου ένας χρυσός καθαρότερος από τον χρυσό των πλουσίων σχολείων».

(Γαβριέλα Μιστράλ. Χιλιανή ποιήτρια και δασκάλα. Βραβείο Νόμπελ 1946)

http://eirini-ymin.blogspot.com/ 

ΕΛΒΕΤΙΚΗ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΕΠΙΒΕΒΑΙΩΝΕΙ ΤΙΣ ΑΠΟΚΑΛΥΨΕΙΣ ΜΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΤΟΥ ΑΝΔΡΕΑ Α. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ!

Από το olympia.gr το θέμα με τις θερμές ευχαριστίες μου για την δουλειά που έκαναν:

"Πρωτοσέλιδος Διασυρμός: ΕΛΒΕΤΙΚΗ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΕΠΙΒΕΒΑΙΩΝΕΙ ΤΙΣ ΑΠΟΚΑΛΥΨΕΙΣ ΜΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΤΟΥ ΑΝΔΡΕΑ Α. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ!

Εδώ και ημέρες, ξεκινήσαμε την έρευνα για να δούμε που κατέληγαν οι χορηγίες κρατικών οργανισμών όπως το ΤΤ αλλά και υπουργειων, στα συνέδρια που φερόταν να οργάνωνε η εταιρεία “I4CENSE”, του αδελφού του πρωθυπουργού, κυρίου Ανδρέα Α. Παπανδρέου. Είχαμε αποκαλύψει ότι στο site της εταιρείας δεν υπήρχε ούτε διεύθυνση, ούτε τηλέφωνο. Δηλαδή τα στοιχεία της εταιρείας ήταν ΑΓΝΩΣΤΑ, μη προσβάσιμα στο κοινό.

Παρ’ όλη την σοβαρότητα της καταγγελίας, ούτε ένας εισαγγελέας δεν ευαισθητοποιήθηκε, ούτε ένα κανάλι δεν ασχολήθηκε με το θέμα. Όπως και με το ότι ο αδελφός του πρωθυπουργού ακόμα και για την καταχώρηση του Domain της εταιρείας, δήλωσε ως διεύθυνση το …ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΑΘΗΝΩΝ!

Σήμερα λοιπόν αποκαλύπτουμε την εταιρεία που διατηρεί ο Ανδρέας Α. Παπανδρέου στην Ελβετία, με μοναδικούς εταίρους αυτόν και την σύζυγο του κυρία Μαριάνθη Αλεξίου...."
Τα υπόλοιπα στο http://olympia.gr/2011/06/25/andreas-papandreou-2/

Συγχαρητήρια στα ελληνόπουλα της 5ης Ολυμπιάδας Αστρονομίας και Αστροφυσικής!

Κάτι τέτοια γεγονότα με πείθουν πως αυτός ο τόπος θα βρει το δρόμο του στις επόμενες γενιές. Όχι μόνο γιατί τα 5 ελληνόπουλα που γύρισαν με τα μετάλλια και τις τιμητικές διακρίσεις στην πλειοψηφία τους μένουν και σπουδάζουν στην περιφέρεια, αλλα και γιατί βρίσκονται 120 τέτοια παιδιά από τα οποία τελικά επελέγησαν τα 5 να μας εκπροσωπήσουν. Νάναι καλά οι δασκάλοι τους, οι καθηγητές τους και οι γονείς τους που φρόντισαν αυτά τα παιδιά να αγαπούν την μάθηση. Ευχαριστώ και το Exomatiakaivlepo που το ανακάλυψα: 

"Πέντε Ελληνόπουλα διέπρεψαν στην 5η Διεθνή Ολυμπιάδα Αστρονομίας και Αστροφυσικής παίρνοντας μετάλλια και τιμητικές διακρίσεις. Με δύο χάλκινα μετάλλια και τρεις τιμητικές διακρίσεις στις αποσκευές τους επέστρεψαν από την Κρακοβία της Πολωνίας όπου έγινε η 5η Διεθνής Ολυμπιάδα Αστρονομίας και Αστροφυσικής οι πέντε Ελληνες μαθητές.
Πρόκειται για τη Δέσποινα Παζούλη από τη Δράμα (3ο ΓΕΛ) και τον Γιώργο Λιούτα από τα Τρίκαλα (1ο ΓΕΛ) που φόρεσαν στο στήθος το χάλκινο μετάλλιο, τον Μάνο Βουρλιώτη από την Αθήνα (26ο ΓΕΛ), τον Στέφανο Τύρο από την Καλαμάτα (Ιδιωτικό Λύκειο «Μπουγά») και τον Πάρη Τζιτζιμπάση από τη Δράμα (ΓΕΛ Δοξάτου) που απέσπασαν τιμητικές διακρίσεις.

«Ο πρώτος χρυσός μαθητής, από την Τσεχία, επέλυσε μόλις το 77% των θεμάτων, ενώ ο περσινός χρυσός μαθητής είχε καταφέρει να λύσει το 90%» παρατήρησε ο επικεφαλής της ελληνικής αποστολής και καθηγητής του Τμήματος Φυσικής του Αριστοτελείου Πανεπιστήμιου Θεσσαλονίκης (ΑΠΘ) Γιάννης Σειραδάκης θέλοντας να καταδείξει τη σημασία του επιτεύγματος της ελληνικής ομάδας..." Η συνέχεια στο

http://exomatiakaivlepo.blogspot.com/2011/09/blog-post_6954.html 

Χρ. Μίσιος Αφού η γενιά μου δεν κατάφερε να αλλάξει τον κόσμο τουλάχιστον να μην αφήσω τον κόσμο να αλλάξει εμένα...

Αποσπάσματα από τη συνέντευξη του Χρ. Μίσιου στο Car & Driver.Αξίζει να βρω το τεύχος μόνο και μόνο γι' αυτήν την συγκλονιστική συνέντευξη! Ευχαριστώ και πάλι τον Δημήτρη που την ξετρύπωσε, το realpolitics.gr και το car & driver, φυσικά:
"... “Πιστεύαμε, κάποιοι ρομαντικοί, τότε ότι μπορούσαμε να φτιάξουμε κάτι όμορφο, κάτι ιδιαίτερο, αλλά όπως έχει πει ο Δαντών: “τα βήματα της ανθρωπότητας είναι οι ταφόπλακες των ρομαντικών”. Ήμαστε, θαρρώ, η τελευταία γενιά των Μοϊκανών, των ρομαντικών. Είχαμε έναν μύθο, πιστεύαμε μια ιδεολογία, για αυτή θυσιάζαμε και τη ζωή μας ακόμα. Για μια καλύτερη ανθρωπότητα, για μια ομορφότερη κοινωνία, όλα τα γνωστά. Ε! αποδείχτηκε ότι το όραμα της ιδανικής κοινωνίας που παλεύαμε δεν ήταν δυνατόν να πραγματοποιηθεί, διότι η συνείδηση των ανθρώπων, κι όταν λέω συνείδηση εννοώ παιδεία, βαθιά παιδεία, δεν ήταν στο επίπεδο του πολιτισμού που έπρεπε να δημιουργήσει. Έτσι ξανακαβάλησε η εξουσία και με όλα τα προσχήματα, νόμιμα, ή παράνομα εγκαθίδρυσε ένα καινούργιο καθεστώς, χειρότερο από εκείνο που προϋπήρχε. Αυτό σε παγκόσμιο επίπεδο. Από την Οκτωβριανή επανάσταση, το Βιετναμ, την Κούβα, παντού…”, αναφέρει χαρακτηριστικά.

Και συνεχίζει αναφέροντας πως “οι μόνοι από τους επαναστάτες οραματιστές που διέσωσαν την αθωότητα τους είναι εκείνοι που σκοτώθηκαν νωρίς. Από τον Χριστό, τον Γκεβάρα, τον Βελουχιώτη, τον Μπελογιάννη, και τόσους άλλους…”

Δεν χάθηκε, δεν υπήρξε ευκαιρία, το ’44. Εδώ πάνω έχει ένα ταβερνάκι. Το είχε ένας γέροντας, ο μακαρίτης πια ο Μπάρμπα – Βασίλης. Καθόμαστε μια μέρα και κουβεντιάζαμε. Εγώ αντάρτης, εκείνος στον εθνικό στρατό. Ήταν πολυβολητής. Εκεί που τα πίναμε και τα λέγαμε, αναρωτιόταν τι παραλογισμό ζήσαμε. Γυρνάω και του λέω: “Βασίλη καλά που κράταγες το πολυβόλο σου γερά, γιατί αν είχαμε κερδίσει εμείς θα καταστρέφαμε την Ελλάδα”. Έτσι είναι τα πράγματα. Το επίπεδο της καθοδήγησης και του λαού ήταν τέτοιο, που δεν μπορούσε να στηρίξει ένα καινούργιο πολιτισμό, πέρα από το γεγονός ότι οι συνθήκες ήταν τέτοιες, που τι θα γινόμαστε; Μια Βουλγαρία, μια Αλβανία, κάτι τέτοιο…”

“Όταν μετά την δικτατορία αποφυλακίστηκα, δούλευα σε μια επιχείρηση. Κάποιος με ζητούσε επίμονα. Τον κοιτώ, με κοιτά ήταν ένας από τους βασανιστές μου στην ασφάλεια “Τι συμβαίνει; Πως από εδώ.” ρωτώ. “Ρε συ Χρόνη να, ..ντρέπομαι κιόλας, αλλά έχω ένα γιο, και δεν έχει δουλειά. Μήπως μπορείς να με βοηθήσεις;”. Πιάσαμε την κουβέντα. Μετά πήγαμε στη “Σμαρώ”, ένα ουζερί στην Καισαριανή, τα ήπιαμε και κλαίγαμε και οι δυο. Κοίτα να δεις. Όταν είσαι επαναστάτης και μάλιστα ρομαντικός, για να μπορέσεις να επιβιώσεις μέσα από αυτή τη κρεατομηχανή που σε περνά η εξουσία, πρέπει να φυλάξεις τον πολιτισμό και την αξιοπρέπειά σου σαν το ακριβότερο άρωμα. Να μην πέσεις στο επίπεδό τους. Μόνον αυτό σε σώζει σαν άνθρωπο. Αυτό είναι που σε κάνει άνθρωπο μέσα σε αυτή τη σύγκρουση. Αυτός είναι ο πολιτισμός. Αν βγαίναμε από τα πηγάδια που μας είχαν ρίξει, φορτωμένοι με χειροβομβίδες και μαχαίρια θα ήμαστε μια από τα ίδια…”

Στη φυλακή με τους συγκρατούμενους μου λέγαμε, σαν παιχνίδι, τι δουλειά θα κάναμε στο μέλλον. “Χρονάρα εσύ τι θα κάνεις;” ρωτούσαν. “Ενωματάρχης στην ασφάλεια”, απαντούσα. Κι αυτοί νόμιζαν ότι έτσι, εγώ θα έπαιρνα την εκδίκησή μου. Αλλά δεν το έλεγα με αυτό το σκοπό. Ήθελα να παρηγορώ τις μανάδες για τα παιδιά τους, που ήταν μέσα. Φανταζόμουνα τι τράβαγε η μάνα μου, που μου έφερνε κάθε μέρα καθαρά ρούχα για να παίρνει τα ματωμένα, ώστε να καταλαβαίνει κάθε πότε με βασανίζουν…”

“Το θέμα είναι να κερδίσεις τους ανθρώπους. Δεν μπορείς να σώσεις τους ανθρώπους αν δεν θέλουν οι ίδιοι να σωθούν. Εμείς οι κομμουνιστές το κάναμε αυτό. Ντε και καλά να τους σώσουμε. Άμα ο άλλος δεν γουστάρει, δεν νοιώθει ότι πρέπει να σωθεί, πως θα τον υποχρεώσεις…”;

“Ο Αντρέας, ως μέγας δημαγωγός, πήρε όλη τη γκάμα των συνθημάτων της αριστεράς, τα υιοθέτησε, τα απαξίωσε μέσα από την εξουσία του και η αριστερά έψαχνε να βρει την προίκα της. Σαν να μην έφτανε αυτό, μας κληρονόμησε και το σόι του…”

“Τότε, εμείς οι ρομαντικοί είχαμε μια ιδεολογία, ένα όραμα, ένα όνειρο, είχαμε βέβαια και έναν αντίπαλο απέναντί μας. Το σύστημα ασκούσε τη βία στο σώμα μας. Μας φυλάκιζε, μας βασάνιζε, μας τουφέκιζε. Σήμερα το σύστημα ασκεί τη βία του στον εγκέφαλο. Τους κάνει λοβοτομή. Είναι πολύ δύσκολο σήμερα να διαμορφώσει συνείδηση ο άνθρωπος. Ζει σε έναν ψεύτικο κόσμο, μια ψεύτικη ζωή. Υπάρχει καταναλωτισμός, διαφήμηση, τηλεόραση. Από τις δικές μας γενιές αφαίρεσαν την ποιότητα ζωής. Από τις σημερινές γενιές τους αφαιρούν την ίδια τη ζωή. Ο νέος άνθρωπος τι μέλλον έχει σε αυτή τη χώρα; Ακούει καθημερινά νούμερα, μνημόνια, χρεοκοπίες και τα ρέστα. Είναι δημοκρατία να έχουν συμβεί όλα αυτά τα τραγικά μετά την μεταπολίτευση, να έχει οδηγηθεί η χώρα σε υποδούλωση, σε εθνική υποτέλεια, τόσα σκάνδαλα, μίζες και να μην έχει πάει ένας άνθρωπος φυλακή; Ένας να μην έχει ζητήσει συγνώμη; Ένας ρε! Ποια δικαιοσύνη; Ποια δημοκρατία; Επειδή έφαγε ο Πάγκαλος ένα γιαούρτι στη μούρη θίγουμε τους θεσμούς; Αν υπήρχε μια ευνομούμενη δημοκρατία έπρεπε να παραπεμφθούν για δωσιλογισμό, όσοι άσκησαν εξουσία. Ζούμε μια τραγωδία με ηθοποιούς μαριονέτες. Όσο για το παρελθόν άστο να κοιμάται. Το σύστημα έχει τέτοια δύναμη ώστε σβήνει τα χνάρια της ιστορίας. Είναι τρομακτικό…”
«Να γυρίσουμε στα χωριά μας, να ξαναδεθούμε με τη γη…»

“Ενώ το πολιτικό σύστημα μας έχει φέρει σε αυτό σημείο, μόλις συμβαίνει μια παρεκτροπή, μια προπηλάκιση ενός βουλευτή, αμέσως τίθεται θέμα θεσμών της Δημοκρατίας. Προσωπικά είμαι εναντίον αυτών των μεθόδων, αλλά αν έχεις έναν ολόκληρο λαό αγανακτισμένο κάποιος είναι και παρορμητικός. Αυτό σημαίνει ότι θίγονται οι θεσμοί; Και ποιοι είναι αυτοί; Κάθε τέσσερα χρόνια να πουλάς την ψήφο σου στον υποψήφιο ή στο κόμμα με την προσδοκία να βρεις μια θέση στην κοινωνία, μια εργασία, εσύ ή το παιδί σου; Αυτή είναι η Δημοκρατία; Το δικαίωμα στην εργασία, σε μια αξιοπρεπή ζωή, στην ασφάλεια, στην ευτυχία, το δικαίωμα στο να εξασφαλίσεις το μέλλον των παιδιών σου δεν είναι δημοκρατικό δικαίωμα και είναι το παζάρι που γίνεται κάθε 4 χρόνια; Πρέπει να αντιληφθούμε ότι η ζωή είναι ένα δώρο που μας δίνεται άπαξ και έχει ημερομηνία λήξεως και έχουμε το δικαίωμα να τη χαρούμε να την μοιραστούμε, να δημιουργήσουμε. Ε! το γεγονός ότι το σύστημα μας εμποδίζει τα κάνουμε όλα αυτά και μας οδηγεί στην κατάθλιψη, στην μιζέρια, στην ανεργία, στην ανασφάλεια, με συγχωρείτε αλλά αυτό δεν είναι δημοκρατία…”Για αυτό θεωρώ σημαντικό γεγονός ότι οι άνθρωποι βγήκαν στις πλατείες. Να κοιταχτούν, να ψαχτούν, να συναντήσουν τα όνειρά τους, να αλλάξουν κάποιες κουβέντες, να βγουν από τις μάντρες των κομμάτων. Το αυθόρμητο είναι δημιουργία. Και βέβαια όλοι οι ηγήτορες των κομμάτων αναρωτήθηκαν, πως γίνεται αυτό χωρίς αυτούς, χωρίς καθοδήγηση;…”

“Το σύστημα από χρόνια τώρα, κυριαρχεί τόσο πολύ, ώστε έχει υποχρεώσει τους ανθρώπους να το αναπαράγουν συνεχώς. Και το πρόβλημα αυτή τη στιγμή δεν είναι απλώς και μόνον η διεύρυνση των θεσμικών ορίων της ελευθερίας μέσα στην κοινωνία. Το πρόβλημα είναι η απελευθέρωση του ανθρώπου. Εκεί είναι η δυσκολία διότι οι άνθρωποι έχουν μεταλλαχτεί και είναι πολύ δύσκολο να ξαναβρούν τον εαυτό τους, την οντότητά τους…”
“…Όταν ακούω για το πόσο πλούσιο κράτος ήμαστε, επειδή ανακαλύψαμε τα πετρέλαια στο Αιγαίο και στο Ιόνιο με πιάνει κατάθλιψη. Θα τα καταστρέψουμε, όλα. Θα γίνουμε μια αποικία των πολυεθνικών του πετρελαίου. Φαντάζεσαι τις πλωτές δεξαμενές άντλησης στο Αιγαίο και τα βαπόρια να πηγαινοέρχονται;…”

“…Ακόμα και οι ακτιβιστές οικολόγοι οι οποίοι αναμφισβήτητα κάνουν μια σοβαρή δουλειά για να διαμορφωθεί μια οικολογική συνείδηση, δεν έχουν συνειδητοποιήσει ότι ο πλανήτης μας έχει δύο περιβάλλοντα. Το φυσικό και το κοινωνικό. Το πρόβλημα είναι ότι το κοινωνικό ασκεί τέτοια καταστροφική πίεση στο φυσικό ώστε για να το προστατεύσουμε πρέπει να κάνουμε ανατροπές στο κοινωνικό. Για αυτό η οικολογία είναι επαναστατική. Ο άνθρωπος πρέπει να καταλάβει, ότι το περιβάλλον είναι το σπίτι του..”.“Η διαφήμιση έχει τρελάνει τους ανθρώπους. Συνέχεια παράγει καινούργια προϊόντα, τα οποία προσπαθεί να πλασάρει. Η διαφήμιση έχει εκπορνεύσει μέχρι και τα πιτσιρίκια. Τα βάζουν εκεί να διαφημίζουν γαριδάκια ή οτιδήποτε με κινήσεις “αρτίστας”. Σκουπίδια. Καταναλώνουμε τους πόρους του πλανήτη με τέτοια ταχύτητα και ασυδοσία που δεν ξέρουμε τι θα γίνει αύριο. Τα φυσικά αγαθά, το νερό, ο αέρας, ο ήλιος καταστρέφονται. Και τούτοι οι κερατάδες, οι πολιτικοί βγαίνουν με στην τηλεόραση και μας κουνούν και το δάκτυλο…”

Ζούμε μια άσχημη εποχή. Εμείς, συγκρουόμασταν, δίναμε μάχη χαρακωμάτων, παλεύαμε. Σήμερα κλέβουν τη ζωή των παιδιών, των ανθρώπων. Σήμερα με ποιόν να παλέψεις; Ούτε αφεντικό δεν έχεις. Πολυεθνική εταιρεία σου λέει. Τέτοιοι είναι οι μηχανισμοί. Ψεύτικο χρήμα, πλαστικό. Γύρω σου δεν υπάρχει μια αξία για να στηριχτείς. Τι είναι αυτό; Κοινωνία; Πολιτισμός;…”

Το χίπικο κίνημα ήταν η τελευταία εξέγερση του ανθρώπου. Γιατί ήταν τόσο σημαντικό; Διότι είχε αντιληφθεί ότι τα πανεπιστήμια μετατρέπονταν σε στρατόπεδα τεχνοκρατικής γνώσης που θα παρήγαγαν, όπως παράγουν, ηλιθίους υψηλής τεχνολογίας. Έτσι ξεκίνησε η αμφισβήτηση όλου του συστήματος. Μαζί με τον πόλεμο του Βιετ – ναμ γεννήθηκε μια δυναμική που αμφισβητούσε πλέον τα πάντα. Για να το διαλύσουν έριξαν με τους τόνους τα χημικά ναρκωτικά. Δυστυχώς το σύστημα είναι τόσο ισχυρό που το έκανε μόδα. Εδώ έκανε μόδα και τη φιγούρα του Γκεβάρα, τον χιπισμό θα άφηνε;…”

Στην Καβάλα πήγα για τελευταία φορά πριν λίγα χρόνια. Με πονάει πολύ. Δεν έβρισκα το δρόμο του σπιτιού που γεννήθηκα. Την έχουν καταστρέψει. Πολυκατοικίες τέρατα…”

Τι να κάνουμε; Να ξαναφτιάξουμε την πατρίδα μας. Να ξαναεποικίσουμε τη γη μας. Να ξαναστήσουμε τη γεωργία μας. Έχουμε μια χώρα παράδεισο. Παράγουμε τα πάντα και τόσο εκλεκτά. Να γυρίσουμε στα χωριά μας, να ξαναδεθούμε με τη γη. Να πάνε στο διάολο και οι δανειστές και τα χρέη μας. Τι θα κάνουν; Θα μας στείλουν τους πεζοναύτες; Θα υποφέρουμε, αλλά θα υποφέρουμε για μας και ό,τι δημιουργήσουμε θα είναι δικό μας πια…”

“Αφού η γενιά μου δεν κατάφερε να αλλάξει τον κόσμο, τουλάχιστον να μην αφήσω τον κόσμο να με αλλάξει, κι αυτό είναι ύψιστη πολιτική θέση κατά την άποψή μου”.

Πηγή : Car & Driver και τα αποσπάσματα από: http://www.realpolitics.gr/index.php/archives/35042

Αναπαράσταση της μάχης του Μαραθώνα στις 10 Σεπτεμβρίου

"Αναπαράσταση της μάχης του Μαραθώνα θα πραγματοποιηθεί στις 10 Σεπτεμβρίου από λάτρεις του αρχαιοελληνικού πολιτισμού σε όλον τον κόσμο. Η εκδήλωση θα γίνει για τον εορτασμό της ιστορικής ελληνο-περσικής αναμέτρησης το 490 π.Χ., στην παραλία του Σχινιά, η οποία κατά τους διοργανωτές συμβαδίζει σε γενικές γραμμές με τη γνήσια τοποθεσία της μάχης. Οι εκδηλώσεις θα διαρκέσουν τρεις ημέρες και θα περιλαμβάνουν επίσης αφιερώματα στον χορό, τη λογοτεχνία, τις τέχνες και τα πολιτιστικά χαρακτηριστικά της περιόδου εκείνης. Το κύριο όμως χαρακτηριστικό θα είναι η αναπαράσταση της μάχης του Μαραθώνα, με τη συμμετοχή περίπου 200 ερασιτεχνών της πειραματικής αρχαιολογίας, οι οποίοι θα φορούν πιστά αντίγραφα πολεμικών στολών της αρχαιότητας, που η αξία τους θα κυμαίνεται από 5 εως 10 χιλιάδες ευρώ!..."

Ευχαριστώ τον Ηράκλειτο για την είδηση.

http://irakleitos.blogspot.com/2011/09/blog-post.html 

Κερδοσκοπία του έλληνα πρωθυπουργού σε βάρος της χώρας του

Επέρώτηση βόμβα Αυστριακού ευρωβουλευτη: "Κερδοσκοπία του Έλληνα πρωθυπουργού σε βάρος της χώρας του!

Κοινοβουλευτικές ερωτήσεις : 27 Ιουνίου 2011 Ε-006139/2011

Ερώτηση με αίτημα γραπτής απάντησης

προς την Επιτροπή

Άρθρο 117 του Κανονισμού

Andreas Mölzer (ΝΙ)

Ο πρωθυπουργός Γεώργιος Παπανδρέου κατηγορήθηκε στο ελληνικό κοινοβούλιο ότι απέκτησε μια περιουσία εκμεταλλευόμενος εμπιστευτικές πληροφορίες για την ελληνική δυσχερή θέση. Κατά το έτος 2009, η συντηρητική κυβέρνηση αγόρασε τις συμβάσεις ανταλλαγής κινδύνου αθέτησης (Credit Default Swaps) στην αξία του ενός δισεκατομμυρίου ευρώ, οι οποίες πωλήθηκαν τον Οκτώβριο του ίδιου έτους στον Παπανδρέου με κέρδος σχεδόν 30 εκατομμυρίων ευρώ, επομένως σε μια χρονική στιγμή κατά την οποία το πρόβλημα στη χρηματοπιστωτική αγορά δεν ήταν γνωστό, ενώ στα παρασκήνια ήδη γίνονταν διαπραγματεύσεις με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ) για πακέτο ενίσχυσης. Η πώληση των συμβάσεων ανταλλαγής κινδύνου αθέτησης, μέσω της οποίας η ελληνική χρεοκοπία μπορεί να μετατραπεί σε κερδοφόρα επιχείρηση, πραγματοποιήθηκε στην καλύτερη στιγμή για τον αγοραστή και στη χειρότερη για τον πωλητή. Λόγω των πακέτων στήριξης, αυτές οι συμβάσεις ανταλλαγής κινδύνου αθέτησης θα αποκτούσαν στο μεταξύ αξία 22 δισεκατομμυρίων ευρώ. Επομένως, ο Παπανδρέου επωφελείται όσο η Ελλάδα δεν εξυγιαίνεται.
1. Γνωρίζει η Επιτροπή της ΕΕ τις εν λόγω κατηγορίες;
2. Πώς αντέδρασε ή θα αντιδράσει η Επιτροπή απέναντι σε αυτές τις κατηγορίες;
3. Εάν δεν έχει αντιδράσει, ποιες αντιδράσεις προβλέπονται;
4. Πώς θα αποτραπούν μιμητές σε άλλες χώρες, οι οποίοι από τη θέση ισχύος τους επηρεάζουν σημαντικά τη διαχείριση των χρεών;"

Απάντηση δεν έχει δοθεί...γεγονός πρωτάκουστο για το ευρωπαϊκό κοινοβούλιο

Ευχαριστώ που το ανέδειξε... http://exomatiakaivlepo.blogspot.com/2011/09/andreas-molzer.html