Οι γιγάντιες στεφανιαίες τρύπες στον Ήλιο και η διάδοση της μυστηριώδους ανωμαλίας του Νότιου Ατλαντικού προκαλούν προβληματισμό στους ερευνητές!
Τις τελευταίες ημέρες και εβδομάδες υπήρξαν αρκετές αναφορές για ανεξήγητα γεγονότα που συνδέονται με το μαγνητικό πεδίο της γης. Για παράδειγμα, οι ερευνητές ανακάλυψαν ότι ο εσωτερικός πυρήνας της γης λέγεται ότι έχει σταματήσει να περιστρέφεται.
Οι λόγοι για αυτό δεν είναι γνωστοί και οι γεωλόγοι υποθέτουν ότι ο πυρήνας θα μπορούσε σύντομα να αλλάξει την κατεύθυνση περιστροφής του. Αυτή η υπόθεση προέρχεται από δεδομένα ενός υπολογιστικού μοντέλου που χρησιμοποιείται για την αξιολόγηση των σεισμικών κυμάτων από μεγάλους σεισμούς.
Οι ερευνητές δεν μπορούν να παρατηρήσουν τι πραγματικά συμβαίνει μέσα στη γη, και ως εκ τούτου εξαρτώνται από τις μετρήσεις των σεισμικών κυμάτων. Τα τελευταία χρόνια, ωστόσο, έχει διαπιστωθεί ότι το εσωτερικό του πλανήτη μας παρουσιάζει ορισμένες αξιοσημείωτες ανωμαλίες που δεν μπορούν να συμβιβαστούν με τυπικά μοντέλα της δομής του πλανήτη μας.
Οι σεισμολόγοι ανακάλυψαν ότι υπάρχει μια « αρχαία δομή » γύρω από τον πυρήνα της γης, η φύση της οποίας δεν μπορεί να εξηγηθεί.
γιατί ο υποθετικός πυρήνας της γης να σταματήσει να περιστρέφεται; Σύμφωνα με τη μελέτη, είναι πιθανό να αλλάζει κατεύθυνση περιστροφής κάθε 70 χρόνια. Σύμφωνα με το τρέχον δόγμα, ο πυρήνας της Γης είναι μια συμπαγής σφαίρα από μέταλλο περίπου στο μέγεθος του φεγγαριού.
Αυτός ο στερεός πυρήνας λέγεται ότι περιβάλλεται από μια μάζα υγρού υλικού από τον εξωτερικό πυρήνα της Γης. Φυσικά, αυτό δεν μπορεί να αποδειχθεί, αλλά αυτές οι υποθέσεις είναι θεωρίες που υπολογίζονται χρησιμοποιώντας μοντέλα υπολογιστών. Μέχρι στιγμής, ήταν δυνατή η διάτρηση στον φλοιό της γης μόνο σε βάθος μερικών χιλιομέτρων.
Κατά τη διάρκεια ενός ερευνητικού προγράμματος της Σοβιετικής Ένωσης μεταξύ 1970 και 1992 η βαθύτερη τρύπα διανοίχτηκε στον φλοιό της γης και μετά από πολλές προσπάθειες έφτασε σε βάθος 12.262 m. Είναι το περίφημο πηγάδι Κόλα.
Κατά τη διάρκεια της ανάλυσης δειγμάτων τρυπανιών, οι γεωλόγοι έχουν εντοπίσει μια σειρά από ανωμαλίες. Πρώτον, η θερμοκρασία σε αυτή τη βαθιά ζώνη ήταν σχεδόν διπλάσια από την αναμενόμενη στους 180 βαθμούς Κελσίου. Ορισμένες υποθετικές ζώνες μετάβασης, όπως μεταξύ γρανίτη και βασάλτη, δεν μπορούσαν να επιβεβαιωθούν και τελικά το υλικό ήταν πολύ πυκνό για να τρυπήσουν βαθύτερα.
Μια άλλη εκπληκτική ανακάλυψη ήταν η παρουσία υγρού νερού σε βάθος πολλών χιλιομέτρων. Παλαιότερα εικαζόταν ότι κάτι τέτοιο δεν θα ήταν δυνατό λόγω της πίεσης που επικρατούσε.
Οι επιστήμονες στην πραγματικότητα δεν μπορούν να πουν τίποτα για τη φύση του ορίου μεταξύ του φλοιού της γης και του μανδύα, επειδή δεν μπορούν να διεισδύσουν στο γήινο μανδύα με οποιαδήποτε τεχνική μέθοδο γεώτρησης. Μόνο όταν ο μανδύας θα μπορούσε πραγματικά να εξεταστεί και να γίνει δειγματοληψία επί τόπου, θα αποκτούσαμε μια αληθινή κατανόηση του εσωτερικού της Γης.
Μέχρι στιγμής δεν είναι σαφές πώς ο φλοιός και ο μανδύας αλληλεπιδρούν μεταξύ τους. Πώς φτάνει το υγρό και το μάγμα από τον μανδύα στην επιφάνεια; Πώς εξαφανίζεται μέρος του φλοιού στο μανδύα; Κανένα από αυτά τα ερωτήματα δεν μπορεί να απαντηθεί και οι άγνωστες διεργασίες στο εσωτερικό της γης παραμένουν ως εκ τούτου ένα μυστήριο και αντιπροσωπεύουν μερικά από τα πιο σημαντικά άλυτα ερωτήματα στην έρευνα.
Στα σχολικά βιβλία βρίσκει κανείς απεικονίσεις μιας δομής σε σχήμα κρεμμυδιού των διαφορετικών ζωνών του εσωτερικού της γης. Δεδομένου ότι αναλύθηκαν τα σεισμικά δεδομένα από τους σεισμούς, όλα αυτά τα μοντέλα θα πρέπει να επικαιροποιηθούν, επειδή οι πληροφορίες από τα σεισμικά δεδομένα δείχνουν μια εντελώς διαφορετική εικόνα. Με τα χρόνια, δύο γιγαντιαίες ανωμαλίες κοντά στον πυρήνα της Γης έχουν μετρηθεί ξανά και ξανά.
Είναι φυσαλίδες από ανώμαλο υλικό που βρίσκονται βαθιά κάτω από την Αφρική καθώς και κάτω από τον Ειρηνικό. Οι ανωμαλίες έχουν το μέγεθος μεγάλων ηπείρων , έναν υπέροχο υπόκοσμο. Αποτελούνται από ένα εντελώς διαφορετικό υλικό από το υπόλοιπο του λεγόμενου μανδύα και δεν κινούνται.
Η υπόθεση ότι υπάρχει μια συμπαγής μπάλα από μέταλλο στον πυρήνα βασίζεται στην ύπαρξη του μαγνητικού πεδίου της γης. Αυτό πρόκειται να δημιουργηθεί από ένα υποθετικό γεωδύναμο, το οποίο θα προκύψει από την αντίθετη περιστροφή του πυρήνα της γης και του υγρού μανδύα.
Ωστόσο, οι επιστήμονες δεν μπορούν να απαντήσουν γιατί ο πυρήνας περιστρέφεται εναλλάξ με διαφορετικές ταχύτητες προς διαφορετικές κατευθύνσεις, επειδή δύσκολα μπορούν να μελετήσουν τον πυρήνα ή ολόκληρη την εσωτερική λειτουργία της γης. Οι διεργασίες στο εσωτερικό της γης και ειδικά στο κέντρο του πλανήτη μας είναι ανεξιχνίαστες, και ως εκ τούτου οι ερευνητές καταλαβαίνουν πολύ λίγα για αυτές μέχρι σήμερα.
Τα καλύτερα δεδομένα προέρχονται από μετρήσεις σεισμικών κυμάτων από τη δεκαετία του 1990 που ταξίδεψαν μέσα από τον πυρήνα της Γης και έφτασαν στην άλλη πλευρά της Γης. Έτσι ισχυρίζονται ότι ανακάλυψαν ότι ο πυρήνας της γης δεν περιστρέφεται πλέον. Από αυτό προκύπτουν ορισμένες επιπλοκές, όπως ο ρυθμός βαρύτητας και λοιπά. Οι ερευνητές συμπεραίνουν από τα μοντέλα υπολογιστών τους ότι ένα αυτορυθμιζόμενο δυναμό οδηγείται από συνθήκες τυρβώδους ροής στον εξωτερικό πυρήνα της γης.
Ωστόσο, αυτά τα μοντέλα υπολογιστών αποτυγχάνουν εάν ο εσωτερικός πυρήνας της γης δεν δημιουργεί την απαραίτητη ροπή με τα εξωτερικά στρώματα του πυρήνα της γης, η οποία είναι απαραίτητη για την κίνηση και την προώθηση αυτών των θεωρητικών γεωδύναμων !
Έτσι, αυτή η βασική θεωρία ενός δυναμό κλονίζεται επειδή οι γεωεπιστήμονες δεν μπορούν να προσδιορίσουν την προέλευση αυτών των αλλαγών, αλλά θα πρέπει να έχει κάποια σχέση με το τι συμβαίνει μεταξύ του εξωτερικού και του εσωτερικού πυρήνα που δεν μπορεί να παρατηρηθεί. Από τα διαθέσιμα στοιχεία συνάγεται το συμπέρασμα ότι ο πυρήνας της γης λέγεται ότι σταμάτησε να περιστρέφεται ήδη από το 2009!
Κάτι παρόμοιο λέγεται ότι συνέβη στις αρχές της δεκαετίας του 1970, επειδή ακόμη και τότε τα σεισμικά δεδομένα έδειχναν ότι ο πυρήνας δεν περιστρεφόταν καθόλου. Το αν αλλάζει πραγματικά κατεύθυνση είναι αμφίβολο, θα ήταν επίσης πιθανό να μην περιστρέφεται καθόλου, και αυτό στη συνέχεια θα διέψευδε τα υπολογιστικά μοντέλα της δομής του πλανήτη μας και το υποθετικό γεωδύναμο. Οι δύο στάσιμες ανωμαλίες θα μπορούσαν να επιβεβαιώσουν αυτή την υποψία.
Σε κάθε περίπτωση, αυτό σημαίνει ότι η διάρκεια των ημερών μας και οι παγκόσμιες κλιματολογικές συνθήκες που ελέγχουν τον καιρό μας θα πρέπει τώρα να αλλάξουν. Όλα αυτά, λοιπόν, απαιτούν εντελώς νέα μοντέλα που σχετίζονται με τις περίεργες παρατηρήσεις του αινιγματικού κέντρου της Γης. Από εδώ και πέρα, οι πιο σημαντικοί φυσικοί μηχανισμοί που λέγεται ότι βρίσκονται εκεί πρέπει να παρακολουθούνται όσο το δυνατόν στενότερα, προκειμένου να καθοριστούν ενδείξεις για μελλοντικές κλιματικές αλλαγές.
Εάν η θεωρία για την προέλευση του μαγνητικού πεδίου της γης αποδειχτεί λανθασμένη, οι γεωλόγοι θα δυσκολευτούν πολύ να εξηγήσουν τον σχηματισμό του πλανήτη μας! Ισχυρίζονται ότι ο υγρός μανδύας της γης κινείται λόγω της επίδρασης του μαγνητικού πεδίου της γης και έτσι αναγκάζει τον στερεό πυρήνα της γης να περιστραφεί.
Μόνο αυτή η αρχή πρέπει να προκαλεί βαρύτητα. Εάν δεν συμβαίνει αυτό, δεν είναι σαφές τι επιπτώσεις εξακολουθεί να προκαλεί η βαρύτητα, γιατί αλλάζει το κλίμα ή γιατί αλλάζει η διάρκεια της ημέρας. Επιπλέον, το αποδεκτό μοντέλο της εσωτερικής δομής του πλανήτη μας θα αποτύγχανε. Λογικά, καθώς αλλάζουν οι βαρυτικές δυνάμεις μεταξύ του πυρήνα και του μανδύα, θα πρέπει να υπάρχει παραμόρφωση της επιφάνειας της Γης, η οποία θα πρέπει επίσης να επηρεάσει τα επίπεδα της θάλασσας, την ατμόσφαιρα και τις θερμοκρασίες.
Από τη δεκαετία του 1970 και από το 2009, ωστόσο, αυτές οι επιδράσεις είτε δεν ήταν καθόλου αισθητές είτε έγιναν αισθητές μόνο σε πολύ ασθενή βαθμό. Αντίθετα, ένα άλλο φαινόμενο έχει γίνει αισθητό, δηλαδή η ανωμαλία του Νοτίου Ατλαντικού. Αυτή είναι μια ανωμαλία του μαγνητικού πεδίου της Γης στον νότιο Ατλαντικό, στα ανοιχτά της Βραζιλίας. Εκεί διεισδύει αυξημένη ακτινοβολία από τη ζώνη ακτινοβολίας Van Allen, η οποία περιβάλλει τη γη.
Στην περιοχή της ανωμαλίας, εκτείνεται πολύ πιο κοντά στην επιφάνεια της γης. Αυτό σημαίνει ότι οι δορυφόροι ή ο διαστημικός σταθμός ISS εκτίθενται σε υψηλότερη ακτινοβολία από πρωτόνια και ηλεκτρόνια σε αυτήν την περιοχή, η οποία ισχύει και για την κάτω επιφάνεια της γης. Αυτή η εξασθένηση του μαγνητικού πεδίου της γης στον Ατλαντικό έχει καταγραφεί από το 1830.
Η δεύτερη ανωμαλία αφορά τον περιπλανώμενο μαγνητικό βόρειο πόλο της γης, ο οποίος αυτή τη στιγμή κινείται με γοργούς ρυθμούς προς τη Σιβηρία. Το περίεργο με αυτό, σύμφωνα με τους γεωλόγους, είναι η ασυνήθιστα γραμμική αλλαγή κατεύθυνσης.
Τίποτα παρόμοιο δεν έχει παρατηρηθεί ποτέ στο παρελθόν και υποδηλώνει μεγάλες αλλαγές στον πλανήτη μας που θα συμβούν στο εγγύς μέλλον. Με αυτόν τον ρυθμό και προς την ίδια κατεύθυνση, ο μαγνητικός βόρειος πόλος θα μπορούσε θεωρητικά να φτάσει στη Ρωσία μέσα στα επόμενα 25 χρόνια.
Αλλά η συμπεριφορά του μαγνητικού πόλου είναι απρόβλεπτη και οι επιστήμονες μπορούν να προσομοιώσουν την κίνηση μόνο για τα επόμενα χρόνια. Αυτή η διαδικασία έχει να κάνει και με το μαγνητικό πεδίο της γης, η προέλευση του οποίου λέγεται ότι είναι χιλιάδες χιλιόμετρα βαθιά. Από το 2020, ο μαγνητικός βόρειος πόλος, που δεν πρέπει να συγχέεται με τον γεωγραφικό, έχει αρχίσει να κινείται με ρυθμό 43 χιλιομέτρων το χρόνο από την Αλάσκα.
Αυτή τη στιγμή βρίσκεται στον βόρειο αρκτικό Καναδά και κινείται προς τη Σιβηρία όπως αναφέρθηκε. Παρεμπιπτόντως, σε αυτό το σχοινί το 2017 πέρασε το πιο κοντινό σημείο του γεωγραφικού Βόρειου Πόλου. Λόγω της μη προβλεψιμότητας του μαγνητικού βόρειου πόλου, οι ερευνητές δημοσιεύουν μια έκθεση Παγκόσμιου Μαγνητικού Μοντέλου ( WMM ) κάθε πέντε χρόνια .
Οι μετρήσεις των τελευταίων 120 ετών δείχνουν ότι η σημερινή μετανάστευση σε ευθεία γραμμή προς τη Ρωσία δεν έχει ξανασυμβεί ποτέ στο παρελθόν. Προηγουμένως, ο μαγνητικός πόλος περιφερόταν κάπου στον Καναδά από τότε που άρχισαν οι παρατηρήσεις το 1590! Εντοπίστηκε για πρώτη φορά τη δεκαετία του 1830 και έκτοτε δεν είναι σαφές γιατί κινείται.
Γεωεπιστημονικές μελέτες δείχνουν ότι, για άγνωστους λόγους, άρχισε να κινείται σε ευθεία γραμμή τη δεκαετία του 1970. Αυτή η εντυπωσιακά γραμμική διαδρομή είναι μοναδική στην ιστορική καταγραφή.
Αυξήθηκε επίσης σε ταχύτητα κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1990 και τώρα κινείται πολύ γρήγορα, πολύ πιο γρήγορα συνολικά από ό,τι τα τελευταία εκατοντάδες χρόνια! Αντίθετα, ο νότιος μαγνητικός πόλος δεν κινείται σχεδόν καθόλου και παραμένει σταθερός κοντά στην Ανταρκτική. Κινείται μόνο λίγα χιλιόμετρα το χρόνο και αυτός ο ρυθμός δεν έχει αλλάξει τις τελευταίες δεκαετίες.
Οι ερευνητές θέλουν να συμπεράνουν γιατί και οι δύο πόλοι κινούνται στην κατάσταση των κινήσεων του υγρού εσωτερικού πυρήνα της γης, η ύπαρξη του οποίου δεν μπορεί να επιβεβαιωθεί αντικειμενικά. Οι γεωφυσικοί θεωρούν ότι το μαγνητικό πεδίο κάτω από τη Σιβηρία σταδιακά ενισχύεται ενώ εξασθενεί στον Καναδά, εξηγώντας το φαινόμενο έλξης στον μαγνητικό βόρειο πόλο.
Συνολικά, οι ροές ρευστών του υλικού του μανδύα της Γης δημιουργούν μια τεράστια μετατόπιση στο μαγνητικό πεδίο της Γης. Τον σημαντικότερο ρόλο παίζει ο υποθετικός υγρός πυρήνας της γης, όπου θα πρέπει να βρεθούν τα αίτια για την εξασθένηση του μαγνητικού πεδίου της γης. Τον Μάρτιο του 2023, οι ερευνητές ανακοίνωσαν ότι για αυτόν τον λόγο το μέγεθος της ανωμαλίας του Νότιου Ατλαντικού θα πρέπει επίσης να αυξάνεται συνεχώς. Αυξάνεται με γρήγορους ρυθμούς και οι κυβερνήσεις ανησυχούν πολύ γι' αυτό.
Ωστόσο, αυτή η ανάπτυξη δεν μπορεί να σχετίζεται μόνο με το μαγνητικό πεδίο της γης, αλλά και με τη ζώνη Van Allen και τις επιρροές από τον ήλιο. Η ζώνη ακτινοβολίας πρόσφατα εκπέμπει πιο ενεργειακά φορτισμένα σωματίδια και ως εκ τούτου επηρεάζει όλο και περισσότερο τους δορυφόρους κοντά στη Γη. Οι επιστήμονες είναι σε απώλεια όταν αντιμετωπίζουν αυτό το πρόβλημα. Το πρόβλημα είναι βέβαιο ότι θα επιδεινωθεί στο μέλλον καθώς ο ήλιος εκτοξεύει ακόμη περισσότερα υπερφορτισμένα σωματίδια προς τη Γη τις τελευταίες εβδομάδες.
Αυτή η ανωμαλία εντοπίστηκε για πρώτη φορά το 1958. Από τότε, οι διαστημικές οργανώσεις NASA και ESA ειδικότερα παρατηρούν την επέκταση αυτού του φαινομένου. Υπάρχουν τώρα στοιχεία ότι η ανωμαλία θα μπορούσε να χωριστεί σε δύο νέες ζώνες. Αυτό σημαίνει ότι οι δορυφόροι ή ο διαστημικός σταθμός ISS εκτίθενται σε μεγαλύτερες ποσότητες ακτινοβολίας όταν περνούν από αυτές τις ζώνες. Τα υπερφορτισμένα σωματίδια διεισδύουν εκεί πιο κοντά στη γη από ποτέ, το περίεργο με αυτήν την ανωμαλία είναι ότι αυτή η ακτινοβολία δεν φαίνεται να παράγει άλλα αισθητά αποτελέσματα στην επιφάνεια της γης εκτός από ηλεκτρονικά προβλήματα!
Σε περίπτωση που η ανωμαλία του Νότιου Ατλαντικού εξαπλωθεί στις ηπείρους στο μέλλον, τα προβλήματα με υπολογιστές, αποθηκευμένα δεδομένα ή αισθητήρες είναι αναπόφευκτα. Γι' αυτό οι φυσικοί προσπαθούν να βρουν τι συμβαίνει εκεί.
Το μαγνητικό πεδίο συνεχίζει να εξασθενεί σε δύο ζώνες, κυρίως πάνω από την Αργεντινή και τη Βραζιλία. Οι ερευνητές υποστηρίζουν ότι αυτές οι αλλαγές οφείλονται στη ροή υπερθερμασμένων μετάλλων στον πυρήνα της λιωμένης Γης, αλλά και πάλι, αυτά τα αποτελέσματα προέρχονται από μοντέλα υπολογιστών, επειδή κανείς δεν μπορεί πραγματικά να πει τι βρίσκεται στο κέντρο του πλανήτη μας.
Οι διαταραχές των υποθετικών διαδικασιών στα υπολογιστικά μοντέλα δεν μπορούν να εξηγήσουν τη διατήρηση του μαγνητικού πεδίου της γης, τη μετανάστευση του βόρειου μαγνητικού πόλου ή την έκταση της ανωμαλίας του Νότιου Ατλαντικού. Όμως οι ερευνητές ξέρουν ένα πράγμα σίγουρα: αυτές οι ανωμαλίες κάθε άλλο παρά εξαφανίζονται!
Ορισμένοι επιστήμονες προβλέπουν ότι αυτές οι αλλαγές στο μαγνητικό πεδίο μπορεί να προαναγγέλλουν μια καταστροφική μετατόπιση του μαγνητικού πόλου. Αυτό έχει συμβεί αρκετές φορές στο παρελθόν του πλανήτη μας. Χωρίς αμφιβολία, αυτό το φαινόμενο σχετίζεται με την ηλιακή δραστηριότητα. Στις αρχές Μαρτίου του τρέχοντος έτους, αναφέρθηκε ότι γιγάντιες στεφανιαίες τρύπες, κατά καιρούς 20 φορές μεγαλύτερες από τον πλανήτη Γη, σχηματίζονταν στην επιφάνεια του Ήλιου!
Αυτές οι στεφανιαίες τρύπες προκαλούν ισχυρούς ηλιακούς ανέμους να κινηθούν προς τη Γη. Αυτό αποτελεί επίσης απειλή για το μαγνητικό πεδίο και τους δορυφόρους της γης.Στη χειρότερη περίπτωση, μπορεί να επηρεάσει τα δίκτυα ηλεκτρικής ενέργειας και να παραλύσει το Διαδίκτυο, τα κινητά τηλέφωνα και το GPS.
Οι συνηθισμένες στεφανιαίες τρύπες είναι γενικά ακίνδυνες γιατί συνήθως σχηματίζονται κοντά στους πόλους του Ήλιου. Αυτή τη φορά, ωστόσο, εμφανίζονται στον ισημερινό του Ήλιου, που σημαίνει ότι οι γιγάντιες τρύπες εκτοξεύουν τεράστιες ποσότητες φορτισμένων σωματιδίων προς τη Γη. Αυτό συμβαίνει επειδή η ηλιακή δραστηριότητα αυτών των ημερών φτάνει στο μέγιστο του 11ετούς κύκλου της.
Η εμφάνιση στεφανιαίων οπών σε συνδυασμό με στεφανιαίες εκτοξεύσεις μάζας προσφέρει την ευκαιρία για «τέλειες ηλιακές καταιγίδες» που απειλούν τα επίγεια δίκτυα ηλεκτρικής ενέργειας και μπορούν να οδηγήσουν σε μπλακ άουτ! Τα υπερφορτισμένα σωματίδια διεισδύουν στη ζώνη Van Allen και επίσης διαταράσσουν το μαγνητικό πεδίο της γης, το οποίο επιτρέπει σε πολλή ενέργεια να εισέλθει στο γήινο σύστημα.
Αυτό ακριβώς είναι που κάνει τους επιστήμονες νευρικούς, γιατί η δύναμη θα μπορούσε στην πραγματικότητα να είναι αρκετή για να παραλύσει τα δίκτυα ηλεκτρικής ενέργειας. Τέτοιες διακοπές ρεύματος αναμένονται τους επόμενους μήνες λόγω του σχηματισμού στεφανιαίων οπών στον ηλιακό ισημερινό.
Όπως μπορείτε να δείτε από αυτές τις αναφορές, εκτός από τα μοντέλα υπολογιστών τους, οι ερευνητές δεν γνωρίζουν τι συμβαίνει μέσα στον πλανήτη μας ή στον ήλιο. Προφήτες και πληροφοριοδότες έχουν προειδοποιήσει εδώ και καιρό για ένα ισχυρό ηλιακό γεγονός που θα έρθει που θα έχει ισχυρές επιπτώσεις στον πλανήτη Γη και την ανθρωπότητα. Γίνεται λόγος για μια μαζική ενεργειακή μεταμόρφωση της ανθρωπότητας και μια ανάταση. Ταυτόχρονα, χαοτικές συνθήκες και η λεγόμενη «τρέλα του τέλους του χρόνου» συμβαίνουν στη γη.
Πολλά νέα επιστημονικά ευρήματα δείχνουν ότι το εσωτερικό του πλανήτη μας είναι πολύ διαφορετικό από αυτό που προβλέπουν τα τυπικά γεωλογικά μοντέλα. Αυτόπτες μάρτυρες αναφέρουν την ύπαρξη ενός έσω-γήινου κεντρικού ήλιου του κοίλου κόσμου ως πηγής του μαγνητικού πεδίου της γης καθώς και πολυάριθμων κατοικήσιμων ζωνών στο εσωτερικό της γης.
Τουλάχιστον από τη δεκαετία του 1940, οι ερευνητές προσπαθούν να αποκαλύψουν το μυστικό των μυστηριωδών ιπτάμενων δίσκων. Στην πραγματικότητα, είχαν μια σχεδόν αόρατη επιρροή στον πολιτισμό μας από την αρχή της καταγεγραμμένης ανθρώπινης ιστορίας.
Νέες ενδείξεις από τις ΗΠΑ και τη Ρωσία δείχνουν τώρα ότι ορισμένα από τα UFO δεν είναι καθόλου εξωγήινα, αλλά προέρχονται από το εσωτερικό του πλανήτη μας. Όχι μόνο οι εξωγήινοι έχτισαν τεράστιες βάσεις στο φλοιό της γης και στον πυθμένα των ωκεανών για χιλιάδες χρόνια, υπάρχουν επίσης αρχαίοι υψηλοί πολιτισμοί, όπως οι Ατλάντες, που κατέφυγαν από καταστροφές κάτω από την επιφάνεια της γης και σε μεγάλα βουνά και ακόμα υπάρχουν εκεί.
Τα μυστήρια της εξωγήινης τεχνολογίας έγιναν το πιο σημαντικό μυστήριο του κόσμου, γεννώντας μια συνωμοσία πλήρους φάσματος σε όλα τα επίπεδα εξουσίας. Οι κυβερνήσεις γνώριζαν εδώ και πολύ καιρό ότι οι εξωγήινοι είναι πραγματικοί - συμπεριλαμβανομένων των ταξιδιών στο χρόνο και των παράλληλων συμπάντων - αλλά δεν μπορούν να το ανακοινώσουν επίσημα στον παγκόσμιο πληθυσμό λόγω των φόβων για διάλυση της κοινωνικής τάξης.
Αρχαία λείψανα εξωγήινων επισκεπτών φυλάσσονται και ερευνώνται σε κρυμμένες υπόγειες στρατιωτικές βάσεις. Ωστόσο, κυβερνήτες όπως οι Illuminati επέλεξαν να μην μοιραστούν αυτές τις εξωτικές νέες τεχνολογίες και τη γνώση τους για ανεξήγητα φαινόμενα με τον υπόλοιπο κόσμο.
18-4-23 του Jason Mason
Ο πλανήτης μας είναι γεμάτος με παράξενα μέρη που στοιχειώνουν πολλούς εδώ και δεκαετίες, αφήνοντας έναν τεράστιο αριθμό ερωτήσεων που δεν έχουν απαντηθεί.
Το πιο διάσημο από αυτά τα μέρη είναι το Τρίγωνο των Βερμούδων. Από την αρχή της τεκμηρίωσης περιστατικών, περισσότερα από 200 πλοία και αεροσκάφη έχουν εξαφανιστεί μυστηριωδώς εδώ, γεγονός που οδήγησε σε πολλούς μύθους και υποθέσεις σχετικά με τη φύση αυτού του μυστηριώδους τόπου. Αλλά οι πιο πιθανές αιτίες ατυχημάτων είναι ισχυρά συγκρουόμενα ρεύματα αέρα που σχηματίζουν τυφώνες, ύπουλα υπόγεια ρεύματα και, παραδόξως, ανώμαλες αλλαγές στο μαγνητικό πεδίο σε αυτήν την περιοχή.
Αλλά η πρόσφατη επιστημονική έρευνα έδωσε μια νέα ώθηση στη μελέτη της ανώμαλης φύσης τέτοιων τόπων - στο νότιο τμήμα του Ατλαντικού Ωκεανού, οι επιστήμονες ανακάλυψαν μια εξίσου παράξενη ανωμαλία, η οποία μπορεί να ονομαστεί το νότιο δίδυμο του Τριγώνου των Βερμούδων.
Ένα μυστηριώδες εναέριο περιστατικό συνέβη το 2009 με ένα Air France 447 που πετούσε από το Ρίο ντε Τζανέιρο στο Παρίσι. Απογειωνόμενος από την πρωτεύουσα της Βραζιλίας, το αεροπλάνο εξαφανίστηκε πάνω από τα νερά του Ατλαντικού Ωκεανού 4 ώρες αργότερα. Οι ομάδες ερευνών χτένιζαν την επιφάνεια της θάλασσας για πολλούς μήνες αναζητώντας απαντήσεις για τους λόγους της ξαφνικής εξαφάνισης. Μετά από πολύ καιρό, η έρευνα στέφθηκε με επιτυχία και μια ομάδα ειδικών άρχισε να ερευνά το μυστηριώδες περιστατικό. Μία από τις εκδόσεις εξέπληξε πολλούς - αποτυχία εξοπλισμού λόγω έντονης έκθεσης των ηλεκτρονικών στην ακτινοβολία.
Το 2011, το διαστημικό τηλεσκόπιο Koro, ενώ βρισκόταν σε τροχιά γύρω από τη Γη σε υψόμετρο 1000 km, μέτρησε το επίπεδο της ροής πρωτονίων ηλιακής προέλευσης. Με αυτές τις μετρήσεις, ο Koro εντόπισε μια περιοχή όπου τα πρωτόνια ταξιδεύουν μακρύτερα από ό,τι αλλού στη Γη. Αυτή η περιοχή βρισκόταν ακριβώς εκεί που είχε ερευνηθεί λίγο πριν το Air France 447. Περαιτέρω μακροχρόνιες παρατηρήσεις επιβεβαίωσαν ότι το μαγνητικό πεδίο εδώ είναι διαφορετικό από αυτό που καταγράφεται σε άλλα μέρη του πλανήτη μας. Έτσι εμφανίστηκε το επίσημο όνομα - η μαγνητική ανωμαλία του Νότιου Ατλαντικού
Αυτή η τεχνική κατέστησε δυνατό τον προσδιορισμό των περιγραμμάτων της ανωμαλίας του Νότιου Ατλαντικού: σε αυτή τη ζώνη, τα πρωτόνια περνούν περαιτέρω, καθώς εδώ το μαγνητικό πεδίο είναι το πιο αδύναμο σε ολόκληρο τον πλανήτη. Απόδειξη στους επιστήμονες ότι ο μαγνητισμός της Γης σύντομα θα διαταραχθεί σοβαρά.
Σε αυτήν την περιοχή των 7,8 εκατομμυρίων τετραγωνικών χιλιομέτρων, που καλύπτει το μεγαλύτερο μέρος της Νότιας Αμερικής, υπάρχει συνεχής απειλή για τους δορυφόρους. Ο εχθρός έχει εντοπιστεί: δεκάδες χιλιάδες τόνοι πρωτονίων και ηλεκτρονίων, τα οποία ο Ήλιος εκτοξεύει κάθε δευτερόλεπτο με ταχύτητα 800 km / s. Συνήθως, αυτά τα σωματίδια συγκρούονται με το μαγνητικό πεδίο του πλανήτη μας στο διάστημα, σε υψόμετρο άνω των 60.000 km. Οι κοσμικές ακτίνες σταματούν στο πεδίο και πετιούνται πίσω σαν ασπίδα.
«Η ανωμαλία του Νοτίου Ατλαντικού είναι μια περιοχή έντονης ακτινοβολίας που προκαλείται από μια «γούρνα» στο μαγνητικό πεδίο της Γης, που βρίσκεται πιο κοντά στην ακτή της Βραζιλίας. Η ανωμαλία του Νότιου Ατλαντικού είναι διαβόητη για δυσλειτουργίες σε διαστημόπλοιο και δορυφορικό εξοπλισμό, καθώς και για μυστηριώδη φυσικά φαινόμενα που αναφέρουν συνεχώς οι αστροναύτες.
Γύρω από τη Γη σαν μια μεγάλη σανίδα σωτηρίας, η ζώνη Van Allen είναι μια περιοχή ακτινοβολίας με δύο ταινίες που διαμορφώνει το μαγνητικό πεδίο της Γης. Η ζώνη Van Allen «παγιδεύει» ραδιενεργά σωματίδια που προέρχονται από ηλιακές εκλάμψεις και θωρακίζει τη Γη από τους ισχυρούς ηλιακούς ανέμους που προέρχονται και από τον Ήλιο μας. Το τμήμα της ζώνης που είναι πιο κοντά στη Γη παγιδεύει τα πρωτόνια και η ομάδα που είναι πιο μακριά από τη Γη παγιδεύει τα ηλεκτρόνια. Η ζώνη «πρωτονίου» έχει ύψος 1200-1300 χιλιόμετρα (750 - 800 μίλια) εκτός από ένα κομμάτι, πάνω από την ανωμαλία του Νοτίου Ατλαντικού, πάνω από την κάτω ακτή της Βραζιλίας, όταν κατεβαίνει σε ύψος 200 χιλιομέτρων (περίπου 124 μίλια) από επιφάνεια της Γης.»
Η Γη προστατεύεται εκτός από τη ζώνη μαγνητικής ανωμαλίας της Νότιας Αμερικής, όπου η εξασθενημένη ασπίδα έχει πάχος μόνο μερικές εκατοντάδες χιλιόμετρα. Δορυφόροι επικοινωνιών χαμηλής τροχιάς που περνούν πάνω από αυτή τη ζώνη σε υψόμετρο 2.000 km υποβάλλονται σε διαστημικούς βομβαρδισμούς από τον Ήλιο για αρκετά λεπτά. Τα πρωτόνια μετατοπίζουν άτομα στο κρυσταλλικό τους πλέγμα, καταστρέφοντας, για παράδειγμα, ηλεκτρονικά τσιπ ή προκαλούν μοιραίες ηλεκτρικές υπερφορτώσεις. Ακόμη και το τηλεσκόπιο Hubble πρέπει να απενεργοποιήσει ορισμένα από τα όργανά του για να τα προστατεύσει.
Η
προέλευση της ανωμαλίας του Νότιου Ατλαντικού είναι ακόμα άγνωστη, αλλά
φαίνεται να σχετίζεται με ένα άλλο, ακόμη πιο επικίνδυνο φαινόμενο: εδώ
και αρκετούς αιώνες, η ισχύς του γενικού μαγνητικού πεδίου της Γης
πέφτει συνεχώς. Αυτά τα δεδομένα ελήφθησαν κατά τη μελέτη της αρχαίας
κεραμικής. Τα πυρωμένα πήλινα σκεύη περιέχουν κρυστάλλους μαγνητίτη, ένα
φυσικό οξείδιο του σιδήρου που μαγνητίζεται περισσότερο ή λιγότερο
ανάλογα με την ισχύ του μαγνητικού πεδίου της γης. Μόλις ο μαγνητίτης
ψήνεται στον πηλό, οι κρύσταλλοι του σταθεροποιούνται. Όταν το κεραμικό
δείγμα θερμαίνεται, ο μαγνητισμός των κρυστάλλων απελευθερώνεται,
επιτρέποντας την ακριβή μέτρηση της έντασης του πεδίου κατά την εποχή
της κατασκευής κεραμικών. Ήταν δυνατό να προσδιοριστεί ότι η ισχύς του
μαγνητικού πεδίου της γης εξασθενεί τακτικά για 1.500 χρόνια.
Αυτό επιβεβαιώνεται από μετρήσεις που πραγματοποιήθηκαν από ερευνητές και ναυτικούς σε όλο τον κόσμο: τα τελευταία 150 χρόνια, η ένταση του μαγνητικού πεδίου έχει μειωθεί κατά 10%. Το φαινόμενο είναι περίεργο, αφού η πηγή του μαγνητικού πεδίου βρίσκεται στο κέντρο της Γης. Παράγεται από έναν στερεό εσωτερικό πυρήνα και έναν υγρό πυρήνα που αποτελείται από σίδηρο και νικέλιο σε τήγμα με θερμοκρασία 4.000°C και που περιβάλλει τον πρώτο πυρήνα. Και οι δύο πυρήνες περιστρέφονται με την ίδια ταχύτητα, παράγουν ηλεκτρικά ρεύματα και αυτά με τη σειρά τους δημιουργούν μαγνητικά πεδία που βγαίνουν στην επιφάνεια του πλανήτη.
Εάν αυτό το δυναμό σταματούσε ξαφνικά, θα χρειάζονταν 15.000 χρόνια για να εξαφανιστεί τελικά το μαγνητικό πεδίο. Με τον σημερινό ρυθμό, θα πρέπει να εξαφανιστεί σε 1.500 χρόνια, κάτι που δεν είναι φυσιολογικό. Άρα υπάρχει και κάτι άλλο. Ενώ ο γεωγραφικός πόλος, που συνεχίζει τον άξονα περιστροφής της Γης, είναι ακίνητος, ο μαγνητικός βόρειος πόλος έχει μετατοπιστεί 1.100 km ανά αιώνα και η ταχύτητα αυτής της μετατόπισης αυξάνεται συνεχώς. Το 1970, ο βόρειος μαγνητικός πόλος κινούνταν με ταχύτητα 10 km ετησίως και τώρα με ταχύτητα 40 km.
Αλλά το μαγνητικό πεδίο δεν έχει μόνο εξασθενήσει. Υπάρχουν περιοχές όπου ο προσανατολισμός του βορρά-νότου είναι ήδη διαφορετικός. Τον 17ο αιώνα, μια παρόμοια ανωμαλία υπήρχε στη νότια Αφρική. Κατά τη διάρκεια αρκετών αιώνων, μετανάστευσε δυτικά και συγχωνεύτηκε με αυτό που σήμερα ονομάζεται ανωμαλία του Νότιου Ατλαντικού. Αυτό σημαίνει ότι δεν μιλάμε για απλή αποδυνάμωση του γηπέδου, αλλά και για ζώνη όπου έχει ήδη παραβιαστεί ο σωστός προσανατολισμός του.
Τι συμβαίνει κάτω από τα πόδια μας; Η απάντηση ήρθε από έναν ειδικό στον εσωτερικό μαγνητισμό των άστρων, τον καθηγητή Gary Glatzmyer. Το 1995, ανέπτυξε ένα μοντέλο πληροφοριών για τη μοντελοποίηση της γεωμαγνητικής συμπεριφοράς του πυρήνα της γης. Μετά από αρκετές εβδομάδες υπολογισμών, έλαβε ένα εκπληκτικό αποτέλεσμα: το μαγνητικό πεδίο του πλανήτη μας μπορεί να ανατραπεί. Λόγω πολύπλοκων φαινομένων, οι πόλοι μπορούν να αλλάξουν αυθόρμητα μέρη, ο Βορράς γίνεται Νότος και το αντίστροφο. Μια αυξανόμενη μαγνητική ανωμαλία, ένας αδίστακτος βόρειος πόλος και μια πολύ γρήγορη εξασθένηση της έντασης του πεδίου είναι απλώς οι προάγγελοι ενός αποφασιστικού σοκ: μιας αντιστροφής πόλου.
Ασυνήθιστο περιστατικό; Όχι, δεν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει αυτό. Οι ροές λάβας που συσσωρεύτηκαν κατά τη διάρκεια πολλών εκατομμυρίων ετών είναι αληθινά αρχεία του μαγνητικού πεδίου. Οι μικροσκοπικές βελόνες μαγνητίτη λειτουργούν σαν μικρές πυξίδες και ευθυγραμμίζονται κατά μήκος του μαγνητικού πεδίου, καταγράφοντας τη δύναμη και τον προσανατολισμό του στη στερεοποιημένη λάβα.
Έτσι, οι ειδικοί στον αρχαιομαγνητισμό έχουν καθορίσει ότι το μαγνητικό πεδίο έχει γυρίσει 300 φορές τα τελευταία 200 εκατομμύρια χρόνια. Και δήλωσαν ότι κάθε φορά το πεδίο αποδυναμωνόταν πριν από το πραξικόπημα. Αυτό είναι αυτό που βιώνουμε αυτή τη στιγμή. Μια τέτοια επανάσταση συμβαίνει κάθε 100 ή 200 χιλιάδες χρόνια.
Η τελευταία ανατροπή, που ονομάζεται «Αντιστροφή Brunhes-Matai», συνέβη πριν από 780.000 χρόνια και η επόμενη είναι πολύ αργά. Γι' αυτό το ερώτημα πρέπει να τεθεί διαφορετικά: ΔΕΝ ΘΑ ΥΠΑΡΧΕΙ το επόμενο, αλλά ΠΟΤΕ θα συμβεί. Ίσως σε χίλια χρόνια, ίσως αργότερα ή νωρίτερα. Το μαγνητικό πεδίο θα εξαφανιστεί εντελώς, τουλάχιστον σε χίλια χρόνια, και θα έχει σοβαρές συνέπειες και στη συνέχεια θα ανακάμψει σταδιακά.
Και όμως δεν θα είναι το τέλος του κόσμου, η ατμόσφαιρα πρέπει να μας προστατεύει από τις πιο βλαβερές συνέπειες της ακτινοβολίας. Οι πρόγονοί μας, «homo erectus», επέζησαν, μπορούμε να το μαρτυρήσουμε αυτό. Αλλά όλη η ζωή στη Γη θα διαταραχθεί. Πρώτα απ 'όλα, θα πάει σε ζώα που έχουν αίσθηση μαγνητο-υποδοχέα, που σημαίνει ότι αισθάνονται ένα μαγνητικό πεδίο. Οι μετανάστες: οι χελώνες, τα πουλιά, οι φάλαινες, οι καρχαρίες και τα παρόμοια θα υποφέρουν περισσότερο. Ενώ οι αλλαγές θα ήταν επικίνδυνες για πολλά είδη, δεν θα οδηγούσαν σε εκατόμβη. Οι επιστήμονες δεν έχουν βρει ακόμη σχέση μεταξύ της αντιστροφής των πόλων και των μαζικών εξαφανίσεων ζώων.
Διαφορετικά θα είναι με τον τεχνολογικό μας πολιτισμό. Ακόμη και πριν από τη μοιραία και πλήρη ανατροπή, οι μαγνητικές καταιγίδες θα κάψουν όλους τους δορυφόρους μας και θα ιονίσουν την ατμόσφαιρα. Το τέλος του Glonass, κινητά τηλέφωνα... Μήπως θα έπρεπε να προλάβουμε αυτό το γεγονός;! Ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Διαστήματος θα εκτοξεύσει την αποστολή Sworm το 2012. Τρεις δορυφόροι με υπερευαίσθητα μαγνητόμετρα θα δημιουργήσουν έναν ακριβή χάρτη της εξέλιξης της μαγνητόσφαιρας μας. Σκοπός: να μάθουμε την ακριβή ημερομηνία της μεγάλης ανατροπής.
«Ο επικεφαλής του Εργαστηρίου Διαστημικής Έρευνας του Κρατικού Πανεπιστημίου του Ουλιάνοφσκ, Διδάκτωρ Φυσικής και Μαθηματικών, Αντεπιστέλλον Μέλος της Ρωσικής Ακαδημίας Κοσμοναυτικής Tsiolkovsky, Viktor Zhuravlev, πιστεύει ότι τα τελευταία 150 χρόνια το μαγνητικό πεδίο της Γης μειώνεται γραμμικά και την ημέρα που θα γίνει μηδέν δεν είναι μακριά. Εάν συμβεί αυτό, όλες οι επίγειες συσκευές θα αποτύχουν, ένα ρεύμα ηλιακής ακτινοβολίας θα πέσει στον πλανήτη από το διάστημα, που συνήθως εκτρέπεται από μια μαγνητική «ασπίδα», και εμείς, σαν ήρωες φανταστικών ταινιών τρόμου, θα πρέπει να καταφύγουμε σε υπόγεια καταφύγια . Ο εξοπλισμός πλοήγησης και ηλεκτρονικός εξοπλισμός θα αποτύχει, τα πουλιά και τα ψάρια θα χαθούν στο διάστημα. Αλλά η Γη δεν θα χαθεί απαραίτητα - θα σχηματιστεί ένας νέος μαγνητικός πόλος, ο οποίος, σύμφωνα με τον καθηγητή Zhuravlev, θα γυρίσει ανάποδα, όπως λες. Πιθανώς, η Βραζιλία θα γίνει ο νέος βιότοπός της , το ίδιο το μέρος όπου βρίσκεται η λεγόμενη βραζιλιάνικη μαγνητική ανωμαλία, για την προέλευση της οποίας οι επιστήμονες ταράζουν το μυαλό τους εδώ και πολύ καιρό.
Το BMA επηρεάζει σημαντικά τις ροές φορτισμένων σωματιδίων υψηλής ενέργειας στο διάστημα κοντά στη Γη. Και το μέγεθος του μαγνητικού πεδίου σε αυτή την περιοχή στο επίπεδο της θάλασσας είναι το ίδιο με το μέγεθος του μαγνητικού πεδίου σε υψόμετρο 1000 km εκτός των ανωμαλιών. Εάν συμβεί αντιστροφή πολικότητας, δηλαδή, ο βόρειος και ο νότιος μαγνητικός πόλος αλλάξουν θέση, τότε, σύμφωνα με ορισμένους ερευνητές, ο βόρειος πόλος θα βρίσκεται ακριβώς σε αυτή τη νότια περιοχή. Και ο νότιος πόλος; Δεν υπάρχει συναίνεση επ' αυτού. Μερικοί πιστεύουν ότι θα πέσει στην περιοχή μιας άλλης παγκόσμιας ανωμαλίας - της καναδικής, άλλοι τείνουν να πιστεύουν ότι ο νότιος πόλος θα «εγκατασταθεί» στη χιονισμένη ρωσική Σιβηρία, όπου βρίσκεται η μαγνητική ανωμαλία της Σιβηρίας.
Πηγή: http://kora.matrix.msu.edu/files/50/304/32-130-9D0-84-al.sff.document.nusa19660407.pdf